De mens heeft er altijd van gedroomd om door de grenzeloze ruimtes van het universum te reizen. Maar er zijn zeer gevaarlijke planeten waar zo'n reiziger onvermijdelijk de dood tegemoet gaat. Ik zal er vandaag over praten.
Er zijn veel planeten in het universum, maar de meeste zijn onopvallend. Er zijn echter objecten die astronomen fascineren met ongelooflijke omstandigheden op deze planeten, waaruit bloed zal stromen. Laten we eens kijken naar de lijst met de gevaarlijkste planeten die de mensheid kent. Sommige zijn echt eng.
Het aantal planeten in het bekende universum wordt geschat op minstens honderden miljarden. De exoplaneet die het dichtst bij de aarde staat, Proxima Centauri b, bevindt zich op vier lichtjaar afstand, en we weten er nog steeds niet zoveel over als we zouden willen. Normaal gesproken zoeken astronomen naar planeten die leven kunnen ondersteunen. Op dit moment is echter bekend dat er ongeveer 10 bijzondere ruimtevoorwerpen bestaan, waarop het leven met enorme moeilijkheden en levensgevaar te maken zou krijgen. In dit materiaal zullen we vertellen over hemellichamen, waarop een persoon, zelfs in een speciaal beschermend pak, geen enkele overlevingskans zal achterlaten.
Ook interessant: Mysteries van de kosmos, waarop we de antwoorden nog steeds niet weten
Planeet WASP-76b, waarop "ijzeren" regen valt
Dit is een van de gevaarlijkste planeten die wetenschappers in het universum hebben ontdekt. Het werd voor het eerst waargenomen door een telescoop in 2013.
De verbazingwekkende planeet WASP-76b bevindt zich op een afstand van ongeveer 640 lichtjaar van ons in het sterrenbeeld Vissen. Het is bijna twee keer zo groot als Jupiter en behoort tot een vrij jong sterrenstelsel dat 1,5 keer massiever, 1,75 keer groter en 600 graden heter is dan onze zon.
Het meest interessante is dat de exoplaneet WASP-76b getijdengebonden is aan zijn ster BD+01 316. Dit betekent dat hij altijd naar de ster kijkt met dezelfde 'dag'-kant, terwijl de andere kant ondergedompeld is in eeuwige duisternis.
Deze eigenschap zorgt ervoor dat het oppervlak tot 2500°C opwarmt, wat voldoende is om ijzer te laten verdampen. Vervolgens voeren sterke winden de ijzerdampen naar de koudere ‘nachtkant’ (1000°C), waar ze condenseren tot druppels en in de vorm van ijzeren regen op het oppervlak van de exoplaneet WASP-76b vallen.
Ook interessant: Terraforming Mars: kan de rode planeet veranderen in een nieuwe aarde?
Planeet Gliese 1132b met twee atmosferen
Met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop van NASA/ESA hebben astronomen tekenen gevonden van vulkanische activiteit die de atmosfeer van Gliese 1132b verandert, een rotsachtige exoplaneet die qua grootte, massa en leeftijd vergelijkbaar is met de aarde. Het is echter veel dichter bij zijn ster - Gliese 1132.
Kortom, Gliese 1132 is een rode dwerg die zich op 39,3 lichtjaar afstand bevindt in het sterrenbeeld Vela. De ster, ook bekend als GJ 1132, is vijf keer kleiner, veel koeler en zwakker dan onze zon, omdat zijn straling 200 keer zwakker is dan die van de zon.
Naast deze rode dwerg bevindt zich minstens één planeet, Gliese 1132b, onlangs ontdekt door het MEarth-South Observatory. Deze exoplaneet is ongeveer 1,2 keer groter dan de aarde, en de massa is 1,6 keer die van de aarde.
Hij draait in 1,6 dagen rond de hoofdster op een afstand van 1,4 miljoen kilometer. Als gevolg hiervan warmt de planeet op tot een temperatuur van ongeveer 232°C. Dat wil zeggen dat krachtige straling van zijn eigen ster al een probleem is. Het meest interessante is echter dat dit object twee sferen heeft. Nieuwe Hubble-waarnemingen hebben een secundaire atmosfeer onthuld die de eerste atmosfeer van Gliese 1132b verving. De nieuwe atmosfeer is rijk aan waterstof, waterstofcyanide, methaan en ammoniak, en heeft ook een koolwaterstofnevel.
Astronomen suggereren dat waterstof uit de oorspronkelijke atmosfeer werd geabsorbeerd door de gesmolten magmatische mantel van de planeet en nu langzaam wordt vrijgegeven door vulkanen, waardoor een nieuwe atmosfeer ontstaat. Grote vulkanische activiteit leidt tot het binnendringen van een enorme hoeveelheid gassen met een zeer schadelijke chemische samenstelling in de atmosfeer van de planeet. Dit alles is te danken aan de krachtige getijdenkrachten van de ster. Het is nu bekend dat deze tweede atmosfeer voortdurend wordt aangevuld met een grote hoeveelheid waterstof uit het magma van de mantel. Dat wil zeggen, het zou voor een persoon eenvoudigweg onmogelijk zijn om hier te overleven.
Lees ook: Bitcoin-mijnbouw heeft meer verliezen dan winsten - waarom?
De ijzige exoplaneet OGLE-2005-BLG-390Lb
Met behulp van een netwerk van telescopen verspreid over de hele wereld hebben astronomen met de Deense 1,54-meter telescoop van ESO La Silla, Chili, onlangs een nieuwe exoplaneet ontdekt die veel meer op de aarde lijkt dan enige andere planeet die tot nu toe is gevonden. We hebben het over de ijskoude exoplaneet OGLE-2005-BLG-390Lb.
De planeet, die ongeveer vijf keer zo groot is als de aarde, draait in ongeveer tien jaar om zijn moederster. Het is de minst massieve exoplaneet rond een gewone ster die tot nu toe is ontdekt, en ook de koudste. Ongetwijfeld heeft de planeet een rotsachtig, ijskoud oppervlak. De ontdekking ervan markeert een belangrijke stap in de zoektocht naar planeten waarop leven voorkomt.
OGLE-2005-BLG-390Lb behoort tot een groep planeten die superaarde wordt genoemd. Het bevindt zich niet ver van het centrum van de Melkweg, waardoor het een van de meest verre planeten is. Kenmerkend voor deze exoplaneet is een zeer lage temperatuur, namelijk -220°C. Het is de koudste bekende planeet in de ruimte. OGLE-2005-BLG-390Lb werd ontdekt met behulp van zwaartekrachtmicrolensing, en vanwege de grote afstand weten wetenschappers niet zeker tot welk type het behoort. Als het een rotsachtige planeet is, bestaat het oppervlak hoogstwaarschijnlijk uit bevroren vluchtige stoffen. De exoplaneet heeft waarschijnlijk een dunne atmosfeer zoals die van de aarde, maar het rotsachtige oppervlak ligt diep begraven onder bevroren oceanen. Deze planeet lijkt qua omstandigheden sterk op Uranus. In beide gevallen is er vrijwel geen kans dat het mogelijk is om hier te wonen.
Lees ook: Teleportatie vanuit een wetenschappelijk oogpunt en zijn toekomst
De vrije planeet OGLE-2016-BLG-1928
OGLE-2016-BLG-1928 is een zogenaamde "vrij zwevende" planeet, dat wil zeggen een object dat zichzelf heeft bevrijd van de zwaartekracht van zijn ster en door het universum reist. Onze Melkweg wemelt misschien van zulke vrije planeten, die door hun zwaartekracht niet aan een ster gebonden zijn. Een internationale groep wetenschappers van de OGLE-groep van het Astronomisch Observatorium van de Universiteit van Warschau leverde het eerste bewijs van het bestaan van dergelijke planeten in de Melkweg. OGLE-astronomen hebben de ontdekking aangekondigd van de kleinste vrij zwevende planeet ter grootte van de aarde die tot nu toe is gevonden.
Exoplaneten zijn zelden direct waarneembaar. Astronomen vinden planeten meestal door het licht van de hoofdster van de planeet waar te nemen. Als een planeet bijvoorbeeld voor de schijf van zijn moederster langs beweegt, neemt de waargenomen helderheid van de ster periodiek iets af, waardoor zogenaamde transits ontstaan.
Astronomen vermoeden dat vrij zwevende planeten feitelijk zijn gevormd in protoplanetaire schijven rond sterren (zoals "normale" planeten), maar uit hun moederplaneetsystemen zijn verwijderd na zwaartekrachtinteracties met andere lichamen, zoals andere planeten in het systeem. Theorieën over planeetvorming voorspellen dat uitgeworpen planeten doorgaans kleiner zouden moeten zijn dan de aarde. De studie van vrij zwevende planeten stelt ons dus in staat het turbulente verleden van jonge planetenstelsels zoals ons zonnestelsel te begrijpen.
Maar het is het gebrek aan toegang tot de energie van de moederster die OGLE-2016-BLG-1928 tot een volledig dode planeet maakt. Daar kan geen enkele vorm van leven bestaan. Dergelijke exoplaneten reizen meestal gewoon door het universum en komen in botsing met andere planeten en sterren. Maar na verloop van tijd verdwijnen ze gewoon in de ruimte.
Lees ook: Wie zijn biohackers en waarom chippen ze zichzelf vrijwillig?
Water-exoplaneet GJ 1214 b
In 2009 ontdekten astronomen met behulp van de transitmethode de exoplaneet GJ 1214 b, die zich op een afstand van iets minder dan 50 lichtjaar van ons bevindt. Deze methode maakt gebruik van het feit dat de baan van de planeet zo is georiënteerd dat deze regelmatig de centrale ster kruist, en dat de occultatie de ster enigszins verduistert. Deze metingen maakten het mogelijk om de grootte ervan te berekenen: 2,5-3 keer de diameter van de aarde. De massa van de exoplaneet is ongeveer zeven aardmassa's, wat GJ 1214 b classificeert als een mini-Neptunus.
Dit is de zogenaamde superaarde, die rond de ster GJ 1214 draait en in theorie sterk lijkt op onze planeet. Dit betekent dat de planeet zich in een zogenaamde getijdenvergrendelde rotatie bevindt. Met andere woorden: het duurt even lang voordat een planeet om een ster draait als om zijn as. Daarom verlicht en verwarmt de hoofdster altijd dezelfde kant van de planeet. Winden voeren de lucht naar het tegenovergestelde halfrond, waar het afkoelt onder omstandigheden van de eeuwige nacht.
De exoplaneet GJ 1214 b bestaat voornamelijk uit water, waarschijnlijk gecombineerd met waterstof. Als gevolg van hoge temperaturen en zeer hoge druk bestaat daar water in vormen die niet op aarde voorkomen, bijvoorbeeld in de vorm van heet ijs en in een superkritische toestand. Er wordt geschat dat de atmosfeer van GJ 1214b zelf tot 200 km dik kan zijn en uit waterdamp bestaat, en dat de oceanen eronder tot duizend kilometer diep kunnen zijn en 88% van de massa van de hele planeet uitmaken.
Lees ook: Over kwantumcomputers in eenvoudige woorden
De rotsachtige kleine exoplaneet Kepler-10b
De planeet, genaamd Kepler-10b, was de eerste rotsachtige exoplaneet die werd bevestigd door NASA's Kepler-missie op basis van gegevens verzameld tussen mei 2009 en begin januari 2010. Maar hoewel Kepler-10b een rotsachtige wereld is, bevindt hij zich niet in de zogenaamde bewoonbare zone: het gebied van het planetenstelsel waar mogelijk vloeibaar water op het oppervlak van de planeet zou kunnen voorkomen.
Kepler-10b draait in 0,84 dagen rond zijn moederster, wat betekent dat de planeet meer dan 20 keer dichter bij zijn ster staat dan Mercurius bij onze zon, waardoor hij buiten de parameters van de bewoonbare zone valt.
De moederster van Kepler-10 staat op ongeveer 560 lichtjaar afstand en is ongeveer even groot als onze zon. De leeftijd van de ster wordt geschat op 8 miljard jaar.
Kepler-10b is een typische lavawereld en een andere planeet op deze lijst, getijdengebonden aan zijn ster, waar hij in minder dan één aardse dag omheen draait. Deze nabijheid betekent dat de temperatuur daar boven de 1300°C uitkomt. Uit de modellen blijkt dat het om een rotsachtig object gaat met een grote ijzeren kern.
Er wordt aangenomen dat de effecten van de ster, de samenstelling en de temperatuur Kepler-10b tot een extreem actieve planeet maken. Het is waarschijnlijk volledig bedekt door actieve vulkanen, dus er zou daar een hoge onweersbuienactiviteit moeten zijn. Uit berekeningen van wetenschappers bleek dat Kepler-10b al in de korte tijd dat hij de schijf van zijn ster passeert (in ongeveer 2 uur) door 100 miljoen tot 2 biljoen bliksemschichten zou moeten worden getroffen.
Lees ook: De rode planeet observeren: een geschiedenis van Martiaanse illusies
Upsilon Andromeda geb
Upsilon Andromeda b is een gasreuzenplaneet die heel dicht bij Upsilon Andromeda draait, een ster die zich op 40 lichtjaar van ons zonnestelsel bevindt in het sterrenbeeld Andromeda. De ene kant van deze exoplaneet is altijd heet als lava, terwijl de andere kant afgekoeld is.
Deze exoplaneet werd in 1996 ontdekt. Toen al werd hij ‘hete Jupiter’ genoemd, omdat de gasreus in 4,6 dagen in een zeer smalle baan rond zijn ster draait. Twee andere planeten omringen Upsilon Andromeda ook, maar daarover later meer.
Upsilon Andromeda b absorbeert warmte van zijn ster en straalt deze vervolgens uit, waardoor de ene kant altijd heter is dan de andere. Het is ook mogelijk dat een planeet op dezelfde manier gebonden is aan zijn ster als de maan en de aarde, zodat één kant van de planeet altijd naar zijn ster is gericht en er altijd door wordt verwarmd. Aan de "dag"-kant overschrijdt de temperatuur de 1600°C, en aan de andere kant op dit moment -20°C. Volgens wetenschappers is dit het grootste temperatuurverschil dat ooit op aarde is waargenomen. Het is de moeite waard eraan toe te voegen dat Upsilon Andromeda b een typische gasreus is met een straal die 1,25 keer groter is dan de straal van Jupiter. De observatie van Upsilon Andromeda b verandert ons begrip van hete gasgigantische exoplaneten volledig.
Lees ook: Blockchains van morgen: de toekomst van de cryptocurrency-industrie in eenvoudige bewoordingen
De onherbergzame exoplaneet HD 189733 b
HD 189733 b is een prachtige blauwe gasreus waarvan het uiterlijk enigszins bedriegt. Dit is een exoplaneet waar geen enkele weldenkende reiziger naartoe zou willen gaan, omdat de omstandigheden daar tot de zwaarste in de ruimte behoren.
HD 189733 b bevindt zich op een afstand van 64,5 lichtjaar in de richting van het sterrenbeeld Lysica. Met een massa van 189733% van die van Jupiter is HD 16 b een helderblauwe gasreus-exoplaneet.
HD 189733 b is ongelooflijk heet, met temperaturen variërend van 1066°C tot 1266°C, en kan volgens sommige rapporten zelfs 1800°C bereiken.
Ter vergelijking: het smeltpunt van ijzer is 1538°C, dus zelfs als je een Iron Man-pak hebt, is het onwaarschijnlijk dat het je op deze planeet zal beschermen.
En de exoplaneet heeft zeer sterke winden. Hier waaien ze met een snelheid van 8700 km/u, dat wil zeggen dat de windsnelheid 7 keer hoger is dan de geluidssnelheid. Maar het meest interessante is dat er op HD 189733 b een horizontale regen van glasfragmenten is. De atmosfeer van de planeet bevat een groot aantal siliciumdeeltjes. Door de hoge temperatuur veranderen de siliciumdeeltjes in glas, waarna de wind de glasfragmenten over het hele oppervlak blaast. Zo'n foto lijkt op een tornado, alleen gemaakt van glas.
Lees ook: Bemande ruimtemissies: waarom is terugkeer naar de aarde nog steeds een probleem?
Infernale exoplaneet 55 Cancri-e
Gesmolten gesteenten, lavastromen en temperaturen van 1400°C tot 2700°C. Welkom op exoplaneet 55 Cancri-e. Deze vuurbal, die zich op 40 lichtjaar van de aarde bevindt, is bedekt met magmatische zeeën.
Het lijkt erop dat deze ster op de maan lijkt. NASA zegt dat de exoplaneet voortdurend één kant van zijn zon laat zien, net als de natuurlijke satelliet van de aarde. Daarom is het oppervlak in twee delen verdeeld, met een temperatuurverschil van bijna 1300°C. De "dagkant" is inderdaad bedekt met lava en krijgt een gouden kleur. En de "nachtkant" blijft in volledige duisternis en bestaat alleen uit stenen.
Het is in veel opzichten een unieke wereld. Deze planeet is slechts twee keer zo groot als de aarde, maar de massa is bijna negen keer groter. Omdat de temperatuur hoger is dan 2000 °C, speculeren NASA-wetenschappers dat de "donkere" kant van 55 Cancri-e mogelijk uit grafiet en diamanten bestaat. Om deze reden wordt het de meest waardevolle planeet ter wereld genoemd. De voorwaardelijke geschatte waarde ervan zal het totale BBP van de aarde 384 biljard maal overschrijden.
Ook interessant: Problemen met geo-engineering: de Europese Unie verbiedt wetenschappers om "voor God te spelen"
Exoplaneet HR-5183-b met een lusvormige baan
Exoplaneet HR-5183-b is een andere super-Jupiter, dit keer met een zeer specifieke baan. Deze gasreus is anders dan alle andere bekende planeten. Hij is drie keer groter dan Jupiter en draait op verbazingwekkende wijze rond zijn ster. HR-5183-b beschrijft een langgerekte, ongelooflijk excentrische baan en brengt het grootste deel van zijn tijd door binnen de grenzen van zijn planetenstelsel, en nadert relatief kort zijn ster.
Het lijkt erop dat de planeet van het zonnestelsel zich soms in de belangrijkste asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter beweegt, en soms voorbij de baan van Neptunus. Hoewel er al eerder exoplaneten met zeer excentrische banen zijn ontdekt, is er tot nu toe geen enkele zo ver van hun ster verwijderd.
Waarom gebeurt dit? Terwijl de meeste planeten in een elliptische (bijna cirkelvormige) baan draaien, is de baan van HR 5183 b eivormig. Daarom draait hij het grootste deel van de tijd rond het buitenste deel van het planetenstelsel, om vervolgens van tijd tot tijd te versnellen en met enorme snelheid rond zijn ster te draaien. Bovendien kruist de baan van HR 5183 b de banen van andere planeten in hetzelfde systeem, dus vroeg of laat zal er een botsing tussen hen plaatsvinden. Een mogelijke verklaring voor dit traject is dat HR 5183 b ooit een nabijgelegen planeet had waarvan de zwaartekracht de exoplaneet afbuigde.
Ook interessant: De eerste foto van de James Webb-telescoop is een jaar: hoe het onze kijk op het universum veranderde
Poltergeist PSR B1257+12
Poltergeist PSR B1257+12 is een exoplaneet die zich op ongeveer 1957 lichtjaar van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Maagd. Het is de eerste ontdekte exoplaneet, een van de drie pulsarplaneten die rond de pulsar PSR B1257+12 draaien. De planeet werd in 1991 ontdekt door de Poolse astronoom Alex Wolshchan met behulp van de methode van regelmatige pulsaties. In 2015 kreeg het de naam "Poltergeist". De pulsar PSR B1257+12 zelf kreeg tegelijkertijd de naam "Lich".
De planeet is meer dan vier keer zwaarder dan de aarde en draait in ongeveer 4 dagen rond zijn ster op een afstand van 0,36 AU. Omdat deze planeet en de andere planeet Draugr zeer nauwe banen en massa's hebben, veroorzaken ze verstoringen in elkaars banen. Door deze verstoringen te bestuderen, konden wetenschappers de massa's van de planeten nauwkeuriger bepalen.
PSR B1257+12 bevindt zich in een systeem dat na een gigantische supernova-explosie een kerkhof werd. De overgebleven kern van de oude ster is nu een pulsar en zendt intense stralingsbundels uit die Poltergeist en de andere twee planeten in het systeem nog steeds teisteren. Dat wil zeggen dat intense radioactieve straling elke levensvorm onmogelijk maakt op PSR B1257+12.
Als je denkt dat er zich ergens buiten ons zonnestelsel gevaarlijke planeten bevinden, dan heb je het helemaal mis.
Lees ook: De belangrijkste en interessantste ruimtemissies in 2021
"Magische" Venus
Er zijn ook objecten in ons zonnestelsel die onvriendelijk zijn voor het leven. Venus is er één van. Met een uitgedroogd roodoranje landschap en oppervlaktetemperaturen die heet genoeg zijn om lood te laten smelten, lijken de omstandigheden op Venus op een hel.
Het is bekend dat deze planeet giftig en ondraaglijk heet is. Een dikke, extreem zure wolkenlaag omhult de rotsachtige planeet en houdt zoveel warmte vast dat de oppervlaktetemperatuur bijna 460°C bereikt. Venus is zelfs heter dan Mercurius.
"Zuster" Aarde staat bekend om zijn zeer hoge druk. De atmosfeer van Venus is zo zwaar dat de druk op het oppervlak van de planeet meer dan 90 keer groter is dan die van de aarde. Er is geen vloeibaar water op het oppervlak van Venus, en duizenden enorme vulkanen, waarvan sommige nog steeds actief zijn, creëren helse omstandigheden.
Venus staat ook bekend om zijn dodelijke zwavelzuurregens. In tegenstelling tot de blauwe lucht die we op aarde zien, is de lucht op Venus altijd roodoranje vanwege de manier waarop koolstofdioxidemoleculen zonlicht verstrooien. Je zult de zon niet zien als een helder object aan deze hemel, maar eerder als een wazige, gelige weerspiegeling achter dichte wolken, en de nachtelijke hemel zal zwart en sterloos zijn.
Hoog in de atmosfeer van Venus bereiken windsnelheden 400 km/u – sneller dan tornado's en orkanen op aarde. Maar op het oppervlak van de planeet heeft de wind een snelheid van slechts ongeveer 3 km/u. En hoewel er krachtige bliksem in de atmosfeer van de planeet aanwezig is, bereiken de verblindende flitsen nooit het oppervlak.
Lees ook: Universum: de meest ongewone ruimtevoorwerpen
De grootste planeet van het zonnestelsel is Jupiter
Dit is de grootste planeet in het zonnestelsel, waarvan het uiterlijk fascineert en tegelijkertijd angst aanjaagt. Astronomen lijken de naam van deze planeet correct te hebben geraden.
Op deze enorme gasbal heersen extreme omstandigheden. Ten eerste heeft de planeet een hoge atmosferische druk en staat hij ook bekend om zijn orkaanwinden. De gemiddelde temperatuur op Jupiter is -110°C, maar we mogen de zogenaamde hittegolven niet vergeten, wanneer de temperatuur boven de 700°C springt. Dat wil zeggen, in korte tijd verandert een gigantische gasreus uit een ijsbal in een helse pan uit het koninkrijk Hades.
Jupiter heeft een permanente anticycloon die bekend staat als de Grote Rode Vlek. Deze cyclopische storm bevindt zich ten zuiden van de evenaar en heeft een diameter van 24 km en een hoogte van 000 tot 12 km. Het is groot genoeg om twee of drie planeten ter grootte van de aarde te bevatten. En deze plek bestaat al minstens 14 jaar, sinds hij voor het eerst werd opgemerkt in de 000e eeuw.
Hoe dichter bij het centrum van Jupiter, hoe moeilijker de omstandigheden worden. Op een gegeven moment wordt een temperatuur bereikt die hoger is dan de oppervlaktetemperatuur van de zon. Voeg hier het feit toe dat het magnetische veld van Jupiter 14 keer sterker is dan dat van de aarde. De interactie van de magnetosfeer met de zonnewind creëert een gevaarlijke stralingsgordel die ruimtevaartuigen kan schaden.
Lees ook: Ruimte op uw computer. 5 beste astronomie-apps
Verre en koude Neptunus
Op het eerste gezicht lijkt Neptunus misschien een zorgeloze saffierenwereld. Maar laat je niet misleiden door de gedempte blauwe tinten: de achtste planeet vanaf de zon is een wild beest. Deze planeet van het zonnestelsel wordt ook wel een "ijsreus" genoemd. Neptunus bestaat voornamelijk uit waterstof, ammoniak, helium en methaan in vaste vorm, en de atmosfeer is zeer actief. Toen ons zonnestelsel ongeveer 4,5 miljard jaar geleden ontstond, ontstond Neptunus waarschijnlijk uit een enorme, eeuwenoude wolk van gas, stof en ijs die instortte tot een draaiende schijf met onze zon in het midden.
Verschillende delen van Neptunus kunnen met verschillende snelheden roteren omdat de planeet geen vast lichaam is. De evenaar van Neptunus lijkt in 18 uur te roteren, terwijl de poolgebieden in 12 uur roteren. Dit verschil in rotatiesnelheid tussen verschillende delen van de planeet is het grootste van alle planeten en veroorzaakt de sterkste winden in het zonnestelsel, tot wel 2100 km/u!
Neptunus doet er 165 jaar over om één volledige omwenteling rond de zon te maken. Deze rustgevende saffierkleur verbergt werkelijk de chaos die beneden woedt in de vorm van wolkenstrepen en enorme wervelingen die als donkere vlekken op het oppervlak verschijnen.
De blauwe kleur van Neptunus wordt veroorzaakt door methaan in de atmosfeer, dat rood licht absorbeert. Wetenschappers weten niet zeker waarom Uranus en Neptunus verschillende tinten blauw hebben, ondanks dat ze zeer vergelijkbare atmosferen hebben. Net als de atmosfeer van Jupiter bevat de atmosfeer van Neptunus veel stormsystemen, zoals de Grote Donkere Vlek, die ongeveer even breed is als de aarde.
De buitenste atmosfeer van de planeet is een van de koudste plekken, met een temperatuur van ongeveer -226,5°C. In het centrum van Neptunus kunnen de temperaturen echter oplopen tot 5100°C, genoeg om gesteente te laten smelten.
De ruimte is niet vriendelijk voor mensen. Andere planeten dan de aarde zijn meestal dodelijk voor ons. Het is onwaarschijnlijk dat de nieuwe planeet, de voorwaardelijke Nieuwe Aarde, de omstandigheden zal hebben die nodig zijn voor mensen om erop te leven zonder de hulp van geavanceerde technologie. De meeste planeten zijn erg gevaarlijk voor mensen vanwege extreme temperaturen, hoge atmosferische druk, harde wind, straling, enz. Maar de mensheid probeert nog steeds de ruimte te beheersen, want zo is het geregeld.
Ook interessant: