Water beslaat 71% van het aardoppervlak, maar niemand weet hoe en wanneer zo'n enorme hoeveelheid water op de aarde terecht is gekomen. Dus wetenschappers voerden een nieuwe studie uit en kwamen een stap dichter bij het beantwoorden van deze vraag.
Onderzoekers hebben achondrieten geanalyseerd die in de ruimte zweven sinds de vorming van het zonnestelsel 4,5 miljard jaar geleden en ontdekten dat ze een extreem laag watergehalte hadden. In feite behoorden ze tot de droogste buitenaardse materialen die ooit zijn getest.
Dankzij deze resultaten konden de onderzoekers ze verwijderen uit de lijst met mogelijke primaire bronnen van water op aarde, een stap die belangrijke implicaties heeft voor de zoektocht naar water - en natuurlijk leven - op andere planeten. "We wilden begrijpen waar onze planeet zoveel water vandaan haalde, omdat het niet helemaal duidelijk is", zeggen de wetenschappers. – De productie van water en de aanwezigheid van oceanen aan het oppervlak op een kleine planeet die relatief dichtbij is de zon, is een moeilijke taak."
Een team van onderzoekers analyseerde zeven achondrieten die miljarden jaren op aarde vielen nadat ze waren afgebroken van ten minste vijf planetesimalen, de objecten die botsten om de planeten van ons zonnestelsel te vormen. Achondrieten zijn stenen meteorieten, gevormd door kristallisatie van gesmolten rotsmassa's, en hun minerale samenstelling is vergelijkbaar met de samenstelling van terrestrische basalt of plutonische rotsen.
Aangezien de meteorieten zeer recentelijk op de aarde vielen, was dit de eerste keer dat wetenschappers het gehalte aan vluchtige stoffen erin maten. Eerst gebruikten ze een elektronenmicrosonde om magnesium-, ijzer-, calcium- en siliciumgehalten te meten, en vervolgens maten ze het watergehalte met behulp van een secundair ionenmassaspectrometrie-instrument.
Een moeilijkheid bij het analyseren van water in extreem droge materialen is dat grondwater kan worden gedetecteerd op het oppervlak van het monster of in het meetinstrument. zal vervormen de resultaten Om het risico hierop te verkleinen, bakten de onderzoekers de monsters eerst in een vacuümoven op lage temperatuur en droogden ze vervolgens opnieuw voordat ze ze analyseerden in een secundaire ionenmassaspectrometer.
Sommige meteorietmonsters komen uit het binnenste zonnestelsel, waar de aarde zich bevindt en waarvan wordt aangenomen dat de omstandigheden warm en droog zijn geweest. Andere zeldzame exemplaren komen uit koudere, ijzige buitengebieden. Hoewel het gebruikelijk is om te geloven dat water vanuit het buitenste deel van het zonnestelsel naar de aarde is gekomen, is nog steeds niet vastgesteld welke objecten het zouden kunnen hebben afgeleverd. "We wisten dat veel objecten in het buitenste zonnestelsel van elkaar verschillen, maar we gingen ervan uit dat ze, aangezien ze uit het buitenste zonnestelsel komen, veel water moesten bevatten", zeggen de wetenschappers. "Ons werk laat zien dat dit niet het geval is."
Na analyse van monsters van achondrieten ontdekten de onderzoekers dat het aandeel water minder dan twee miljoenste van hun massa is. Ter vergelijking: de natste meteorieten - een groep zogenaamde koolstofhoudende chondrieten - bevatten tot 20 massaprocent water, of 100 keer meer dan geteste achondrietmonsters.
Dit betekent dat het opwarmen en smelten van planetesimalen tot een bijna volledig verlies leidt rijden, ongeacht in welk deel van het zonnestelsel ze zijn ontstaan en welk deel van het water ze in het begin hadden. Wetenschappers hebben ontdekt dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, niet alle objecten in de buitenste delen van het zonnestelsel rijk zijn aan water, wat hen tot de conclusie bracht dat water waarschijnlijk met chondrieten naar de aarde is gekomen.
Lees ook: