Onder de vele ontdekkingen van de rover Curiosity, was de golvende textuur van de rotsen merkbaar - het duidt op het verleden van meren in een regio van Mars waarvan wetenschappers verwachtten dat ze droog zouden zijn.
Wanneer de rover NASA Nieuwsgierigheid aangekomen bij de "sulfaatlaag" afgelopen herfst, verwachtten wetenschappers geen bewijs dat dit gebied van Mars ooit bedekt was met meren. De rotslagen in deze regio zijn immers gevormd in drogere omstandigheden dan in het eerder door de rover verkende gebied.
Daarom was het Curiosity-team zeer verrast toen ze het meest opvallende bewijs ontdekten dat er ooit hele watergolven in deze meren waren gevormd. Miljarden jaren geleden tilden golven op het oppervlak van een ondiep meer sediment op van de bodem van het meer, waardoor uiteindelijk dezelfde golvende structuren ontstonden die in de rotsen achterblijven. "Dit is het beste bewijs van het bestaan van water en golven dat we tijdens de hele missie hebben gezien", zeggen experts van het Curiosity-team van het Jet Propulsion Laboratory. NASA. "We waadden door duizenden meters sediment in het meer en zagen hier geen bewijs van - en nu hebben we het gevonden op een plek waarvan we dachten dat het droog was."
Sinds 2014 beklimt de rover de helling van de berg Aeolis (5 km hoog), die ooit bezaaid was met meren en beekjes (die een veelbelovende omgeving voor microbieel leven zouden kunnen bieden als hij zich op de Rode Planeet zou vormen). Mount Aeolis bestaat uit meerdere lagen: de oudste ligt aan de voet, de jongste bovenaan. Terwijl het opstijgt, beweegt de rover zich eigenlijk langs de lokale tijdschaal, dus wetenschappers zullen geleidelijk leren hoe Mars, die in het verleden meer op de aarde leek, veranderde in een bevroren woestijn.
Na bijna 800 m boven de voet van de berg te zijn geklommen, ontdekte Curiosity golvende texturen. Deze rotslaag is zo hard dat de rover er ondanks verschillende pogingen geen monster uit heeft kunnen halen. Dus volgende week gaan wetenschappers op zoek naar een "meer coöperatief" ras.
Wetenschappers hopen nog een aanwijzing te vinden voor de geschiedenis van water in het verleden Mars – in de Gediz Vallis-vallei. De vallei is ontstaan door de wind, maar het kanaal dat er doorheen loopt en hoger op de berg Aeolis begint, wordt verondersteld te zijn geërodeerd door de rivier. Wetenschappers vermoeden dat hier ook steenverschuivingen plaatsvonden, waarna rotsblokken en puin ter grootte van een auto naar de bodem van de vallei vielen.
Aangezien de gevormde puinhoop op alle andere lagen van de vallei ligt, is het duidelijk een van de jongste gebieden. Afgelopen jaar Curiosity kwam deze wrakken twee keer tegen op de Gediz Vallis-kam, maar kon ze alleen van een afstand bekijken. Dit jaar lijkt het erop dat het rover-team nog een kans krijgt om deze plek te "leren kennen".
Het team werd ook getroffen door de ongewone textuur van de rots. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door enkele regelmatige cycli in het weer of klimaat. Niet ver van golvende texturen zijn rotsen die bestaan uit lagen die op gelijke afstand van elkaar liggen en van dezelfde dikte zijn.
Op aarde ontstaat zo'n ritmisch patroon van rotsen vaak als gevolg van atmosferische verschijnselen die na bepaalde tijdsintervallen optreden. Het is mogelijk dat er soortgelijke gebeurtenissen in de geschiedenis van Mars hebben plaatsgevonden. "Golfachtige rimpelingen, puinstromen en ritmische lagen - dit alles suggereert dat de geschiedenis van de transformatie van Mars in een droge planeet niet gemakkelijk was", zeggen wetenschappers. "Het oude klimaat van Mars was verbazingwekkend complex, net als dat van de aarde."
Ook interessant: