Bijna twee jaar geleden viel een meteoriet in de buurt van de stad Winchcombe in Gloucestershire, Groot-Brittannië, die zijn naam dankt aan de plaats van zijn val. Het werd vrijwel onmiddellijk door wetenschappers gevonden en ter analyse opgestuurd. Onderzoekers waren nogal sceptisch over deze meteoriet, omdat deze al besmet was met zoutvlokken en aardmineralen.
Direct na het vinden van de steen werd deze verpakt in speciale hermetische zakken. Maar zelfs dit redde hem niet van ongecontroleerde veranderingen als gevolg van contact met de atmosfeer van de aarde.
"De Winchcombe-meteoriet wordt vaak een 'ongerept' exemplaar van een CM-chondritische meteoriet genoemd en heeft al uitstekende resultaten opgeleverd", is de hoofdauteur van de studie, Laura Jenkins, een promovendus aan de School of Geographical and Earth Sciences.
CM-chondrieten zijn een subset van koolstofrijke chondrieten, meteorieten die enkele van de oudste mineralen in het zonnestelsel bevatten. Toen het viel, brak de meteoriet en een van de fragmenten werd gevonden op een oprit in de stad zelf, en de andere viel op een schapenweide.
In totaal werd ongeveer 600 gram meteoriet verwijderd. Met behulp van scanning-elektronenmicroscopie, Raman-spectroscopie en transmissie-elektronenmicroscopie identificeerden wetenschappers kleine mineralen op het oppervlak van meteorieten. Onder hen werden zowel calciumsulfaat als calciet - twee vormen van zout - gevonden in het veldmonster. De onderzoekers vonden haliet, of tafelzout, in een monster van de oprit.
Calciumsulfaat en calciet werden gevonden aan de buitenkant van de meteoriet, op de zogenaamde smeltkorst, het gesmolten oppervlak dat ontstaat als het gesteente met tienduizenden kilometers per uur door de atmosfeer wordt geveegd. Een dergelijke opstelling geeft aan dat de zouten snel werden gevormd. Haliet daarentegen verscheen alleen op de gepolijste oppervlakken van de meteoriet, die de onderzoekers in het laboratorium polijstten, wat suggereert dat de meteoriet reageerde op de vochtige laboratoriumlucht.
Op basis van deze ontdekking bevelen wetenschappers aan dat meteorieten zo snel mogelijk naar een stabiele opslag worden gestuurd en dat nieuw ontdekte monsters worden opgeslagen in een inert gas om ongewenste reacties te minimaliseren. De Winchcombe-meteoriet is trouwens 4,6 miljard jaar oud en daarmee ouder dan onze aarde, die ongeveer 4,54 miljard jaar oud is.
Lees ook: