NASA heeft onthuld of een stemvork voor altijd in de ruimte kan trillen

Onlangs wendde een liefhebber zich tot NASA met een interessante vraag: "Kan een stemvork, die in de leegte van de ruimte wordt gegooid, voor altijd trillingen genereren?". En NASA-vertegenwoordigers antwoordden!

Maar eerst een beetje geschiedenis. De stemvork, een smalle dubbelzijdige stalen staaf, stamt uit de 18e eeuw en beschikt over een uitstekende toonhoogtestabiliteit. Volgens Britannica is het gemaakt door John Shore, de trompettist van George Frideric Händel, en werd de stemvork al snel een standaard muziekinstrument en een handig hulpmiddel voor onderzoek naar de fysica van geluid.

Honderden jaren later zijn stemvorktests volgens de Amerikaanse National Library of Medicine nog steeds nuttig om artsen te helpen bepalen of iemand plotseling perceptief gehoorverlies heeft, een oor-, neus- en keelnoodgeval dat onmiddellijke hulp vereist. Eerstelijnsartsen kunnen otoscopie en stemvorktests gebruiken om onderscheid te maken tussen geleidings- en perceptief gehoorverlies.

Terugkerend naar het kosmische dilemma van de lezer: het is intuïtief dat eeuwige oscillaties de wetten van de thermodynamica zouden schenden, in het bijzonder: de tweede wet. Deze wet stelt dat de entropie van een geïsoleerd systeem met de tijd toeneemt, en dat warmte op natuurlijke wijze van hetere naar koudere streken stroomt.

In de praktijk brengt energieoverdracht een zekere mate van verspreiding met zich mee, die vaak verloren gaat als warmte door factoren zoals wrijving. Daarom lijkt het idee van een stemvork die eindeloos trilt onwaarschijnlijk. Het belangrijkste mechanisme is interne wrijving in de stemvork, die, bij afwezigheid van de atmosfeer van de aarde, deze in het vacuüm van de ruimte laat oscilleren, aldus het IFLScience-artikel.

NASA, bekend om zijn informatieve antwoorden, werpt op zijn website licht op de intrigerende vraag:

Dr. Nick Sterling, universitair hoofddocent natuurkunde en NASA/GSFC postdoctoraal fellow, legt uit: “Om de stemvork te laten trillen, moet deze worden aangeslagen. Op aarde comprimeren deze trillingen de omringende luchtmoleculen, waardoor een geluidsgolf ontstaat die we kunnen horen. Als een astronaut in de ruimte een stemvork zou raken, zou deze trillen en zouden er geluidsgolven in de stemvork zelf worden gegenereerd. Omdat er echter geen luchtmoleculen in de buurt zijn, zou dit niet resulteren in een geluid dat een astronaut zou kunnen horen. De energie van deze trillingen zou de stemvork verwarmen (als gevolg van interne wrijving) en uiteindelijk naar buiten uitstralen'.

Zelfs als er niet genoeg lucht in de hemelbol is om hoorbare geluidsgolven voort te planten, zorgt de interne wrijving van de stemvork in wezen voor een korte kosmische resonantie – een symfonie die alleen de leegte kan horen. Deze interessante vraag belicht het delicate evenwicht tussen wetenschappelijke principes en de mysteries die bestaan ​​in de uitgestrektheid van de ruimte.

Lees ook:

• NASA zal in 2025 de IMAP-sonde lanceren om interstellair stof te verzamelen
• Amerikaans Congres zegt dat NASA China moet verslaan in 'Moon Race'