Zoals u weet, waren de Verenigde Staten van plan om de eerste batterij van het luchtverdedigingssysteem te sturen Patriot begin 2023 naar Oekraïne. En vandaag de minister van Defensie Reznikov gemeld: "Patriot-systemen zijn al aangekomen in Oekraïne." Laten we dit raketsysteem eens nader bekijken.
De overdracht van dit systeem is zowel een bevestiging van de onveranderlijke koers van de VS ter ondersteuning van Oekraïne, als een aanzienlijke verbetering van de capaciteiten en het potentieel van de Oekraïense luchtverdediging en een goed signaal voor Oekraïne, voor zijn luchtverdediging en een verdere impuls voor samenwerking met andere westerse partners. Bijvoorbeeld, de woordvoerder van de luchtmacht van de Oekraïense strijdkrachten, kolonel Yuriy Ignat, in de uitzending van de nationale telethon verklaarde, dat "het complex in staat zal zijn om (doelen) te bereiken op een afstand van maximaal 150 km, en dit zal het mogelijk maken om Russische vliegtuigen van onze grenzen te verdrijven."
Lezers van een bepaalde leeftijd herinneren zich misschien dat ze voor het eerst hoorden van Patriot-raketten tijdens de Golfoorlog van 1991, toen het raketsysteem in feite Iraakse Scud-raketten neerschoot ter verdediging van Israël.
Patriot is een van de meest gewilde luchtverdedigingssystemen op de Amerikaanse wapenmarkt, die momenteel in gebruik is bij Saoedi-Arabië, de Emiraten en NAVO-landen in Europa. Israël gebruikt het nog steeds. Nu kan Oekraïne aan deze lijst worden toegevoegd.
Zo ongeveer alles in orde.
Wat is er interessant aan het Patriot luchtverdedigingsraketsysteem
De Patriot is een mobiel luchtafweerraket- en antiraketsysteem voor lange afstanden dat in staat is om doelen op elke hoogte en onder alle weersomstandigheden aan te vallen en is ontworpen om tactische ballistische raketten, kruisraketten en vliegtuigen te bestrijden. Gemonteerd op vrachtwagens, kan elk systeem vier onderscheppingsraketten vasthouden die naar believen kunnen worden verplaatst. Dit complex wordt geproduceerd door Raytheon in Massachusetts en Lockheed Martin Missiles and Fire Control in Florida.
De Patriot, die voor het eerst werd ingezet in de jaren tachtig, is het werkpaard geworden van de lucht- en raketverdediging van het Amerikaanse leger, een sleutelelement van zijn macht en een primair symbool van de toewijding van de VS aan bondgenoten en partners. In tegenstelling tot een afzonderlijk raketcomplex, omvat Patriot een familie van elementen, controle-eenheden, radars, een familie van onderscheppers en andere ondersteunende uitrusting. De Patriot is in dienst bij de Verenigde Staten en aanverwante landen, waaronder Duitsland, Griekenland, Israël, Japan, Koeweit, Nederland, Saoedi-Arabië, Zuid-Korea, Polen, Zweden, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, Roemenië, Spanje en Taiwan . Oekraïne zal zich spoedig bij hen voegen.
Het woord Patriot is een afkorting voor Phased Array Tracking Radar for Intercept on Target. Het raketsysteem kreeg deze naam in 1976, maar stond voorheen bekend als SAM-D. Dit programma dateert uit de jaren zestig en was bedoeld ter vervanging of aanvulling van de luchtverdedigingssystemen van HAWK en Nike-Hercules.
Het Amerikaanse leger heeft de afgelopen 30 jaar Patriot-batterijen gebruikt in talloze conflicten.
Lees ook: Alles over General Atomics MQ-9 Reaper-drones
Doel van het Patriot luchtverdedigingsraketsysteem
Het Patriot luchtverdedigingsraketsysteem wordt gebruikt om grote administratieve en industriële centra, marine- en luchtvaartbases te dekken tegen alle bestaande middelen voor luchtaanvallen in omstandigheden van krachtige radio-elektronische tegenmaatregelen van de vijand. Het complex is in staat om tegelijkertijd meer dan 100 luchtdoelen te detecteren en te identificeren, continu acht geselecteerde doelen te bewaken, basisgegevens voor te bereiden voor het afvuren, lanceren en geleiden van maximaal drie raketten op elk doel.
De luchtafweerbatterij bevat 4-8 lanceerinrichtingen met elk vier raketten. Een batterij is een minimale tactische vuureenheid die zelfstandig een gevechtsmissie kan uitvoeren. De batterij wordt meestal gebruikt als onderdeel van een divisie.
Het Patriot-raketcomplex heeft hoge gevechtsmogelijkheden. De effectiviteit van het complex wordt bereikt dankzij de constructie op basis van geavanceerde schematische oplossingen, het gebruik van moderne materialen en geavanceerde technologieën in de systemen en eenheden van het raketcomplex.
De belangrijkste technische oplossingen die kenmerkend zijn voor SAM-systemen zijn:
- Multifunctionele radar met phased array en elektronische scanstraal.
- Het gecombineerde geleidingsschema (radiocommando - in het middelste deel van het traject en "raketgeleiding" - in het laatste deel) maakt het mogelijk om de afmetingen van de homing-kop aanzienlijk te verminderen en de kosten van de ingebouwde apparatuur van de hoge precisie geleide raket. Dit alles gebeurt door het overbrengen van de functies van de boordcomputer naar de grondapparatuur van het complex en het verkleinen van het vereiste doelbereik.
- Aanzienlijke afstanden en hoge raketsnelheden.
Lees ook: Bayraktar TB2 UAV review: wat voor beest is dit?
Stadia van vorming van het Patriot-luchtverdedigingssysteem
De ontwikkeling van het complex begon in 1963 ter vervanging van het luchtverdedigingssysteem van de vorige generatie. De eerste testvluchten van de raket vonden plaats in februari 1970 en op 11 januari 1974 voerde de raket voor het eerst geleidingsmanoeuvres uit onder commando's van grondradar.
Sinds 1983 zijn deze luchtverdedigingssystemen in gebruik bij de Amerikaanse grondtroepen, geleverd aan de Amerikaanse NAVO-bondgenoten, maar ook aan Israël, Saoedi-Arabië en Japan. De Patriot werd enorm populair tijdens de Perzische Golfoorlog. En ook niet omdat het een betrouwbaar luchtverdedigingsmiddel bleek te zijn. Volgens de fabrikant bedroeg hun verkoopvolume na die oorlog zo'n 3 miljard dollar.
Tijdens de Perzische Golfoorlog werden Patriot-luchtverdedigingssystemen gebruikt om Iraakse tactische Scud-raketten tegen te gaan. Waarschuwingen over de lancering van de raket en het traject van zijn vlucht kwamen van een verkenningssatelliet. Deze gegevens moesten minimaal 90 seconden voordat de gevechtslading op het radarscherm verscheen binnen zijn. In de regel werd onderschepping uitgevoerd op een hoogte van 5-10 km op een afstand van 7-15 km van de batterijpositie. Bovendien werd de kernkop soms niet volledig vernietigd, maar veranderde alleen het traject van de vlucht. Ook kan het doelwit worden geraakt door fragmenten van de vernietigde kernkop vanwege de nabijheid van het punt van onderschepping. In echte gevechtsomstandigheden bleek de effectiviteit van de complexen bijna hetzelfde te zijn als tijdens veldtesten: de kans om het doelwit te raken was van 0,6 (volgens het Pentagon) tot 0,8 - 0,95.
Het doel van de Patriot-modernisering was om het SAM-systeem aan te passen om kleine gebieden te beschermen tegen aanvallen van ballistische raketten. De taak van deze versie van de luchtafweerbatterij was niet alleen om de tactische ballistische raket van het doel af te buigen, maar ook om deze te vernietigen. Hiervoor werd de software verfijnd, waardoor ook het werk van drie Hawk- en Patriot-luchtverdedigingssystemen onder controle van één vuurleidingspunt kon worden gecombineerd. Tijdens de modernisering werd het gevechtsgedeelte van de raket verbeterd en werd een nieuwe ontsteker geïnstalleerd, het gewicht van de projectielen werd verhoogd. Deze veranderingen hadden geen invloed op de effectiviteit van de raket bij het afvuren op aerodynamische doelen en werden vervolgens standaard voor alle gemoderniseerde raketten.
Versie PAC-2 werd in november 1987 getest op de White Sands-testlocatie, waarbij een gemodificeerde Patriot-raket een andere Patriot-raket raakte die de Sovjet SS-23 ballistische raket imiteerde.
Als onderdeel van de tweede moderniseringsfase van de RAS-2 begin jaren negentig ontwikkelde het GEM-programma (Guidance Enhanced Missile) een raket met een verbeterd geleidingssysteem met onder meer een verbeterde radio-ontsteker. Dit verbeterde het gevechtsvermogen van de Patriot om ballistische raketten te onderscheppen.
Tegelijkertijd voorzag het nieuwe QRP (Quick Response Program) in de aanpassing van de AN/MPQ-53 radarsoftware om de mogelijkheden ervan bij het onderscheppen van ballistische raketten te verbeteren. Volgens experts van Reitheon maakte dit het mogelijk om het verdedigingsgebied van de Patriot-batterij tegen soortgelijke raketten vier keer te vergroten in vergelijking met de RAC-4-variant.
Raytheon heeft een nieuwe upgrade van het Patriot-complex voorgesteld, waarbij een nieuwe versie van de raket is gemaakt, aangeduid als de RAS-2 Direct Hit (RAS-2 Hit-to-Kill). Het voorstel om deze modernisering door te voeren, werd gedaan om de eerste versies van het systeem die in dienst waren een direct hit-vermogen te geven dat vergelijkbaar is met de RAS-3-raket, en om hun slagvermogen te vergroten.
De modernisering omvatte de vervanging van de passieve COS van de bestaande PAF-2-raketten door een actieve Ku-reeks, de vervanging van de explosieve kernkop en de introductie van een speciale voortstuwingseenheid, evenals de modernisering van de raketsoftware. Nieuwe componenten bieden de raket de mogelijkheid om op het podium te manoeuvreren van begeleiding tot botsing met het doelwit, en om aanvallende ballistische en kruisraketten, vliegtuigen en UAV's te vernietigen. De keuze voor RAS-2 voor deze doeleinden is vanwege een groter bereik en vlieghoogte in vergelijking met RAS-3.
Samen met de RAF-3 kan de Hit-to-Kill-raket de werking van Patriot-systemen tot 2028 verzekeren. Het SLEP-programma van het Amerikaanse leger omvat het upgraden van de RAF-2- en PAC-2GEM-raketvarianten naar de PAC-2GEM+-configuratie. Deze optie omvat een explosieve fragmentatie-kernkop, een geavanceerde herprogrammeerbare radio-ontsteker tijdens de vlucht en een akoestische oppervlaktegenerator om de effectiviteit tegen kruisraketten te vergroten.
PAC-3 – nog een modernisering van de Patriot, die verbeterde mogelijkheden heeft om ballistische raketten te bestrijden. Bijna elk aspect van het systeem is bijgewerkt. De nieuwe MIM-104F-raket wordt gepresenteerd. Het is veel kleiner dan de oude Patriot-raketten. In één container worden vier raketten vervoerd. Zo heeft één draagraket 16 raketten in plaats van 4. De raket heeft een bereik van ongeveer 40 km en een vlieghoogte van 20 km. De radar kreeg een groter detectie- en volgbereik.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: luchtafweerwapens die onze lucht beschermen
Wat zit er in het Patriot-raketsysteem?
Het Patriot-raketcomplex omvat:
- multifunctioneel radarstation met gefaseerde antenne-array AN/MPQ-53
- vuurleidingsstation AN / MSQ-104
- M901 draagraketten
- luchtafweer geleide raketten MIM104
- voedingen AN/MSQ-26
- communicatiemiddelen, technologische apparatuur
- middel van radiotechnische en technische maskering.
Lees ook: Alles over het C-RAM Centurion luchtverdedigingssysteem
Gedetailleerde informatie over de werking van de Patriot luchtverdedigingsbatterij
Luchtafweer geleide raketten MIM-104A
De MIM-104A-raket die in de Patriot wordt gebruikt, is een eentraps geleide raket met een conventioneel aerodynamisch ontwerp. De raket bestaat uit de volgende compartimenten (van neus tot staart): stroomlijnkap, homing head, kernkop, motor, besturingssysteem (besturingseenheid, 4 dwarsstabilisatoren en 4 roeren met hydraulische aandrijving).
De stroomlijnkap biedt bescherming van de homing-kop tegen hoge aerodynamische belastingen en warmtestromen bij hypersonische stroomsnelheden. De kuip zelf is gemaakt van een keramische legering door middel van een speciale gietmethode. Het neusgedeelte is bedekt met een kobaltlegering. De dikte van het lichaam van de stroomlijnkap is meer dan 120 mm.
Onder de stroomlijnkap bevindt zich een platte radarantenne van de homing-kop (diameter 305 mm), geïnstalleerd in een cardanophanging op een traagheidsplatform. Daarachter bevindt zich het MDAGS-geleidingssysteem, dat uit twee eenheden bestaat: een TSG-terminalgeleidingseenheid en een modulaire geleidingseenheid in het middengedeelte (MMP).
De MMP-geleidingseenheid bevindt zich in het gevechtsladingcompartiment en bevat navigatieapparatuur en een boordcomputer. In het compartiment van de kernkop bevindt zich ook een traagheidssensor, aanvullende radio-elektronische apparatuur, waaronder een signaalomvormer, een ontstekingsmechanisme en een explosieve clustermunitie met een lont en antennes. De raket maakt gebruik van een Thiocol TX-486 single-mode motor met vaste stuwstof. Langs de buitenkant van de motor lopen twee kabels die signalen van het geleidingssysteem doorgeven aan het besturingssysteem in het staartgedeelte van de raket. De gemiddelde stuwkracht van de motor is 11000 kgf, de bedrijfstijd is 11,5 seconden. De motorbehuizing maakt deel uit van het raketlichaam, maar heeft extra thermische beveiliging. De motor bevat een lading conventionele vaste brandstof die op de muren is bevestigd. De brandstof wordt ontstoken door een pyrotechnisch systeem dat zich aan de voorkant van de motorbehuizing bevindt. Vier sturende wielen met hydraulische aandrijving bevinden zich rond de motorsproeier. In dit gedeelte bevinden zich de accu, olietank, persluchttank, elektrische pomp en hogedrukunit. De raket heeft geen vleugels, de aerodynamische lift wordt rechtstreeks door de romp gecreëerd.
Bij het manoeuvreren kan de overbelasting meer dan 25 eenheden bedragen. Controle over de raketsystemen wordt uitgevoerd met behulp van ingebouwde apparaten. De storingsmelding wordt automatisch doorgestuurd naar de computers van het vuurleidingssysteem.
Patriot luchtverdedigingsraketten worden geleverd in fabrieksverpakking, in rechthoekige containers. Geleide raketten bevinden zich in containers op twee railgeleiders. De containers zelf zijn gemaakt van aluminium platen gemonteerd in een gelast frame. De container is aan de voorzijde afgesloten met een met glasvezel versterkte rubberen hoes, die tijdens de lancering door de raket wordt doorboord, en aan de achterkant met een harde hoes van glasvezel, die door de tijdens het salvo ontsnappende gassen volledig wordt verwijderd.
Lees ook: Israëls Smartshooter anti-dronesysteem: wat is het en hoe werkt het?
MIM-104A raketlanceringscontrole
De vluchtcontrole wordt uitgevoerd met behulp van een gecombineerd geleidingssysteem. In de beginfase van de vlucht wordt softwarebesturing geïmplementeerd, in de middelste fase - radiocommando's, in de laatste fase - door de TVM-methode (Track-via-raket - escort door een raket), die commandogeleiding combineert met semi- actief. Het gebruik van de gespecificeerde geleidingsmethode maakte het mogelijk om de gevoeligheid van het systeem voor verschillende elektronische tegenmaatregelen aanzienlijk te verminderen, en maakte het ook mogelijk om de vlucht van de raket met een optimaal traject te organiseren en doelen met hoge efficiëntie te raken.
Dit is de essentie van de TVM-methode. Tijdens het richten van de raket op het doel met behulp van de AN / MPQ-53-radar, worden het doel en de MIM-104A geleide raket tegelijkertijd gevolgd. Door het doelwit gereflecteerde radarsignalen worden opgevangen door de MDAGS-antenne en de door het doel bepaalde hoekcoördinaten van de zichtlijn van het doelwit worden via een hoogfrequent kanaal naar een speciale radarantenne gestuurd en naar de boordcomputer van de brand gestuurd controle punt. De computer ontvangt ook signalen die de radar rechtstreeks van het doel ontvangt, die worden vergeleken met de signalen die worden ontvangen van de geleide raket.
Op basis van de analyse en vergelijking van deze signalen worden geleidingscommando's voor de raket geproduceerd en door de hoofdstraal van de radar verzonden. Na conversie aan boord van de geleide raket worden deze commando's zowel naar de besturingsaandrijving als naar de MDAGS-antenneaandrijvingen verzonden om het doel continu te kunnen volgen.
Lees ook: Het wapen van de Oekraïense overwinning: het SAMP/T luchtafweerraketcomplex
Vuurleidingspost AN/MSQ-104
Het vuurcontrolepunt - de Patriot-commandopost - bevindt zich in een speciale container die op het chassis van het M814-voertuig is gemonteerd. Binnen, langs de ene muur zijn de communicatiemiddelen en de werkplek van de ene operator, langs de andere - een computer, een dataterminal, de werkplek van de tweede operator en hulpapparatuur.
De gevechtsberekening van de commandopost bestaat uit twee operators. Op de werkplek van elke operator is er een luchtsituatie-indicator met een diameter van 53 cm, een indicatorbesturingsapparaat, een set sleutelschakelaars waarmee de operator de nodige vuurleidingsinformatie kan invoeren en uitvoeren tijdens gevechtswerk, evenals een besturingseenheid eenheid voor het functioneren van de apparatuur van het complex.
De linker APM-indicator toont de algemene situatie op het gebied van detectie, controle en vuur van de geleide-raketbatterij, en rechts - informatie over de besturing van alle elementen van de raketcomplexbatterij en de huidige luchtsituatie. Door het gebruik van speciale serviceapparatuur kunt u diagnostische controle uitvoeren over de werking van individuele apparaten en de geleide raket als geheel, zelfs tijdens gevechten.
Multifunctionele radar AN/MPQ-53
De AN/MPQ-53 multifunctionele radar is gemonteerd op een twee-assige oplegger van 15 ton en wordt vervoerd door een M818 wieltrekker. Het werk van de radar is grotendeels geautomatiseerd - het onderhoud wordt uitgevoerd vanaf het controlepunt van de gevechtsberekening, dat uit twee operators bestaat. Het station biedt vrijwel gelijktijdige detectie, herkenning, tracking van 90 tot 125 luchtobjecten en vluchtbesturing van alle MIM-104A geleide raketten gericht op doelen in een bepaalde sector. Een geïntegreerde ondervrager AN/TPX-46(V)7 wordt gebruikt om doelen te identificeren.
Het maximale doeldetectiebereik is 35-50 km (bij een doelvlieghoogte van 50-100 m) en tot 170 km (bij een vlieghoogte van 1000-10000 m). Alles hangt af van de hellingshoek van de radarantenne en de azimut van het doel. Dit wordt bereikt door gebruik te maken van een gefaseerde antenne-array en een snelle computer die de werkingsmodi van het station in alle stadia regelt.
Dankzij het besturingssysteem kan de Patriot-batterij worden gebruikt in combinatie met het E-3 Sentry-vliegtuig voor detectie en controle over lange afstanden. In dit geval bevindt de Patriot zich tot het laatste moment in de radarstille modus en ontvangt hij gerichte begeleiding van het AVACS-systeem in de lucht.
In neergelaten stand is het antennesysteem opgevouwen op het dak van de cabine. De radarsector wordt geselecteerd door de cabine in de gewenste richting te draaien. Met een vaste positie van de cabine is de radar in staat om doelen te zoeken en te detecteren langs de azimut in de 90° sector, en hun tracking en begeleiding van raketten - in de 110° sector.
Kenmerkend voor de radar is de omzetting van signalen in digitale vorm, waardoor het mogelijk werd een computer te gebruiken om de bedrijfsmodi van het station te besturen. Elektronisch scannen van het directionele patroon van de antenne-array wordt bereikt door de fasen van hoogfrequente uitgestraalde signalen te veranderen met behulp van faseverschuivers.
De radarzender vormt en versterkt hoogfrequente oscillaties, die afhankelijk van de werkingsmodus van het station verschillen in het type modulatie, duur en frequentie van herhaling van pulsen, vermogen en werkfrequentie. Het vermogen van de gegenereerde signalen is tientallen kilowatts, en in een puls van enkele tientallen milliseconden kan het honderden kilowatts overschrijden. Om de resolutie van de radar in het apparaat voor het ontvangen en verwerken van signalen te verhogen, is de pulscompressiemethode geïmplementeerd in de dispersievertragingslijnen. De bedrijfsmodi van de zender worden met behulp van een computer in miljoensten van een seconde gewijzigd.
Bij de werking van de radar wordt het principe van compressie toegepast tijdens het sonderen, ontvangen en verwerken van signalen in de tijd. Het hele geïnspecteerde gebied is verdeeld in 32 afzonderlijke secties, die elk één voor één worden gescand door een laserstraal tijdens een stapsgewijze scan, en de duur van de bedrijfscyclus van het station in elke sectie is 100 μs met de mogelijkheid van de werkingsmodus van de radar van cyclus tot cyclus wijzigen.
Het grootste deel van de werkcyclustijd wordt besteed aan het zoeken naar doelen in een bepaalde sector, en minder tijd wordt besteed aan het volgen van doelen en geleide raketten. De duur van een volledige cyclus van het zoeken naar en volgen van doelen, evenals het richten van raketten op hen, is slechts 3,2 seconden. De radar heeft ook een werkingsmodus waarbij de luchtsituatie niet in de hele zone, die uit 32 gebieden bestaat, wordt bewaakt, maar alleen in die gebieden waar het verschijnen van luchtdoelen het meest waarschijnlijk is.
Ook interessant: Wapens van Oekraïense overwinning: Turkse MRAP Kirpi
Launcher M901
De M901 launcher is ontworpen voor het lanceren, transporteren en tijdelijk opslaan van raketten. Hij is gemonteerd op een twee-assige M860 oplegger en wordt vervoerd door een wieltrekker. De lanceerinrichting omvat een hefboom, mechanismen om raketten op te tillen en langs de azimut te leiden, een voedingseenheid, een aandrijving voor het installeren van een radiomast die dient om commando's te ontvangen en gegevens naar het vuurleidingsstation te verzenden, een elektronische eenheid en middelen om communicatie.
Zodra het lanceercommando is ontvangen, worden de benodigde gegevens ingevoerd in het geheugen van de raket. Wanneer de "start" -knop op de bedieningsconsole wordt ingedrukt, wordt stroom geleverd aan de apparatuur van het besturingssysteem, waarna de grondcomputer van het vuurleidingsstation automatisch het raketbesturingssysteem inschakelt, de nodige berekeningen uitvoert en zijn vlucht voorbereidt algoritme.
De reactietijd van de Patriot-luchtafweerbatterij wordt voornamelijk geminimaliseerd door de pijl van het bedieningspaneel vooraf in de richting van de beoogde aanval te draaien, evenals door het tijdverlies tijdens de lancering van de raket op de vliegroute te minimaliseren . Elke versneller die op de grond is geïnstalleerd, krijgt een bepaalde ruimtesector toegewezen, en deze sectoren overlappen elkaar vele malen. Op deze manier wordt het circulaire vuren van de Patriot-batterij bereikt, in tegenstelling tot luchtverdedigingssystemen die verticale lanceerraketten gebruiken.
Merk op dat tijdens de ontwikkeling van de MIM-104 geleide raket een verticale lanceringsoptie werd overwogen. Deze optie werd echter verlaten, aangezien dergelijke apparatuur destijds niet werd gebruikt op Amerikaanse raketten van deze omvang.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: moderne gemotoriseerde kanonnen PzH 2000
Technische kenmerken van het Patriot-raketsysteem
- Maximaal onderscheppingsbereik: 80 km (in een sector van 90°)
- Minimaal doelonderscheppingsbereik: 3 km
- Maximale onderscheppingshoogte doel: 24 km
- Minimale doelonderscheppingshoogte: 0,06 km
- Aantal gelijktijdig afgevuurde doelen: 8 (in de 90° sector)
- Kans om het doel te raken: 0,8 (in gevechtsomstandigheden 0,4-0,6)
- Gewicht raket: 912 kg
- Massa raket met container: 1696 kg
- Diameter: 0,41 meter.
- Lengte: 5,31 m
- Snelheid: mach 3-5
- Maximale dwarsbelasting: 30g
- Controle: met behulp van kruisvormige stabiliserende staartvlakken
- Stabilisatoroverspanning: 0,87 m
- Motor: RDTT ТХ-486 van Thiocol
- Motorspecifieke stuwkracht: 13 kN·s/kg
- Opstarttijd motor: 12 s
- Begeleidingssysteem: op het middendeel – radiocommando, op het einddeel – radar TVM
- Gevechtseenheid: explosieve fragmentatie
- Kernkop kernkop: conventioneel explosief
- Ontsteker: KhM818, contactloos
- Afmetingen container: 0,99×1,09×6,10 m
- Gewicht van de kernkop: 70 kg (RAS-1), 90 kg (RAS-2)
- Inzettijd: 30 minuten.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: Duitse Gepard zelfrijdende luchtafweergeschut
Kosten van patriot
Door de jaren heen zijn het Patriot-systeem en de raketten voortdurend aangepast. De huidige interceptor voor het Patriot-systeem kost ongeveer $ 4 miljoen, en de draagraketten kosten elk ongeveer $ 10 miljoen.
Voor zo'n prijs is het onrendabel om de Patriot te gebruiken om de veel kleinere en veel goedkopere drones neer te schieten die Rusland in Oekraïne gebruikt.
Ja, Oekraïne wordt geconfronteerd met verschillende aanvallen vanuit Rusland, en het Patriot-luchtverdedigingssysteem is misschien goed tegen sommigen en niet zo nuttig tegen anderen. De Patriot-batterij heeft een groot bereik, maar kan maar een beperkt gebied bestrijken. Patriot-systemen kunnen bijvoorbeeld een militaire basis of een kritieke infrastructuurfaciliteit effectief beschermen, maar kunnen een grote stad als Kiev niet volledig beschermen. Ze konden alleen dekking bieden voor een deel van de stad.
Het vermogen van de Patriot om ballistische raketten en vliegtuigen tegen te houden, zal Kiev echter beschermen in het geval van een mogelijke Russische aanval met tactische kernwapens.
Maar naast de capaciteiten van de Patriot, geeft de inzet ervan een ondubbelzinnig signaal over de voortdurende steun van de Amerikaanse regering voor de strijd van het Oekraïense volk tegen de Russische invasie. En soms is het zelfs nog belangrijker.
Nu, in de omstandigheden van zware gevechten met de bezetters, hebben we elk uiterst nauwkeurig projectiel, elk gevechtsvoertuig, elk luchtverdedigingssysteem hard nodig, dus ik wil onze westerse vrienden en partners oprecht bedanken voor hun hulp en steun. De indringers kunnen nergens ontsnappen aan vergelding. Eer aan Oekraïne! Dood aan vijanden! Glorie aan de strijdkrachten!
Lees ook:
- Vergelijking van F-15 Eagle en F-16 Fighting Falcon: voor- en nadelen van jagers
- Het wapen van de Oekraïense overwinning: anti-tank raketsysteem Stugna-P - de Ork-tanks zullen niet worden overweldigd
- Het wapen van de Oekraïense overwinning: het Aspide luchtafweerraketcomplex
Als u Oekraïne wilt helpen in de strijd tegen de Russische bezetters, kunt u dat het beste doen door te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.