Voor het eerst konden wetenschappers signalen detecteren van twee superzware zwarte gaten die omringende sterren absorberen. Een van hen woog 30 miljoen zonsmassa's en bevond zich op een afstand van 750 miljoen lichtjaar van het zonnestelsel.
Het licht dat wordt geproduceerd door de absorptie van de ster werd waargenomen in april 2019. Zes maanden later registreerde een telescoop op Antarctica een hoogenergetische neutrino die blijkbaar tijdens het evenement werd uitgeworpen.
Het tweede kosmische incident werd geassocieerd met een zwart gat van een miljoen zonsmassa's, gelegen op een afstand van 700 miljoen lichtjaar. Ze vernietigde een naburige ster in augustus 2015, toen was er een pauze. In februari 2016 werd een plotselinge uitbarsting van radiogolven geregistreerd. Een nieuwe stijging vond bijna vier jaar later plaats, in juli 2019.
Beide gevallen hebben te maken met zogenaamde getijdeninstortingen, waarbij een superzwaar zwart gat een ster uit elkaar scheurt met behulp van zijn kolossale zwaartekracht. Dergelijke rampen zijn nog steeds niet erg goed bestudeerd en astronomen hopen hun mechanisme beter te begrijpen met behulp van nieuwe gegevens.
Onderzoekers classificeren getijdenvernietigingsgebeurtenissen als "voorbijgaande" verschijnselen omdat de uitbraken slechts een paar dagen duren. Het is in dergelijke gevallen niet helemaal duidelijk waar het licht precies vandaan komt.
Wetenschappers hebben verschillende computermodellen gemaakt, die elk een ander gedrag van dode sterren illustreren. Maar het is bekend dat tijdens de absorptie een zwart gat een deel van de materie terug de ruimte in gooit, en de rest creëert een heldere schijf.
Ook interessant:
- Wat helpt hete neutronensterren af te koelen?
- Neutronensterren laten een erfenis van goud en platina na
Extreme processen die plaatsvinden rond zwarte gaten kunnen deeltjes aanzienlijk versnellen. Neutrino's zijn kleine deeltjes, ongeveer 500 duizend keer lichter dan een elektron. Ze zijn neutraal - ze hebben geen lading - dus ze hebben geen interactie met een groot aantal deeltjes wanneer ze door de ruimte vliegen.
Een zo'n deeltje ging op weg naar de aarde. Ze werd begraven in het Antarctische ijs gevonden. Het werd geregistreerd door het IceCube neutrino-observatorium. De onderzoekers noemden het IC191001A en schatten dat het bijna 1 biljard elektronvolt aan energie bevatte.
"Het is niet bekend waarom het zes maanden na de absorptie van de ster zelf verscheen", merkten astronomen op. Wetenschappers kunnen ook niet verklaren waar de "vertraagde" stralingsuitbarstingen in het geval van de tweede ramp mee te maken hebben. Maar ze hopen dat verder onderzoek hen zal helpen dit mysterie te ontrafelen.
Lees ook:
- Uit donkere materie kunnen zich superzware zwarte gaten vormen
- De Hubble-telescoop ontdekte een cluster van kleine zwarte gaten