Als je naar de trailers kijkt Gepantserde Core 6: Branden van Rubicon, het lijkt misschien een chaotisch en explosief spel over gevechtsmechs. Dit is over het algemeen niet ver van de waarheid, maar de essentie van het spel gaat niet echt over vechten of schieten, maar over de tijd die verstrijkt tussen missies. Hoeveel je van Fires of Rubicon geniet, hangt ervan af of je wel of niet het gevoel wilt hebben dat je de monteur bent van een gigantische gevechtsrobot.
Het is moeilijk te geloven dat het zesde deel van de lange serie in 2023 werd uitgebracht - alles hier wijst erop dat het een remaster is van een veel oudere titel. Het kan zowel goed als niet zo goed zijn. Het grijze beeld, bijna kleurloos, roept herinneringen op aan vintage releases uit het PS3-tijdperk, en de vrijwel volledige afwezigheid van een verhaal, dat hier wordt gepresenteerd door uitsluitend droge gesprekken op de radio, en volledig terugkeert naar PS2. Armored Core 6: Fires of Rubicon probeert zichzelf niet opnieuw uit te vinden. Het is een veilige aanpak: dit is waarschijnlijk wat fans van de bestaande mech-saga wilden. Maar nieuwkomers die de trailers bekeken, hadden pech.
De eerste missie in Armored Core 6: Fires of Rubicon is geen tutorial, maar een vuurproef. Helemaal aan het einde van de missie wacht een baas op de speler. Geen typische baas, die makkelijk in twee seconden te verslaan is (of die in principe niet verslagen kan worden), maar een baas die vanaf de eerste minuten inzicht in het spel vereist. Ik ben er zeker van dat een aanzienlijk aantal spelers op dit punt verslaafd zullen raken aan de nieuwigheid. Het kostte me een paar pogingen om de engerd te doorgronden, maar in die tijd had ik al een mening weten te vormen die tot op de dag van vandaag onveranderd blijft. Dit is een FromSoftware-spel. Er is geen betere aanbeveling voor iemand, maar voor mij betekent het de terugkeer van oude pijnen die iedereen om de een of andere reden vergeeft: volledig onleesbare gebruikersinterface, problematische camera en gebrek aan moeilijkheidsgraden.
Maar dit is nog steeds geen voortzetting van de ideeën van Dark Souls. Het spel zelf is opgedeeld in missies en er zijn zelfs automatische spaarpunten! Er zijn echter ook andere bekende elementen aanwezig, zoals hier: de plot bestaat uitsluitend voor de teek. De speler wordt getrakteerd op fantastische neologismen in de vorm van radiotoespraken, en dit alles is buitengewoon saai. Er zijn hier geen tussenfilmpjes en de presentatie van het materiaal zelf is teleurstellend met constante clichés en twijfelachtig acteerwerk van de acteurs. Nogmaals, fans hadden niets anders verwacht, maar ik ben, net als vele anderen, geen fan. Veel langlopende series hebben dit jaar bewezen dat ze met de tijd mee kunnen gaan, maar Armored Core 6: Fires of Rubicon blijft steken in het verleden.
Lees ook: The Lord of the Rings: Gollum Review - Depressie voor $60
De sterke eigenschappen zijn echter alleen maar sterker geworden: het besturen van een gigantische mech is altijd cool, en de foto, die, hoewel niet prettig qua kleuren, toch duidelijk maakt dat dit een release van de huidige generatie is. Kleurrijke explosies, stabiele framesnelheid en ongelooflijke epischheid: het is er allemaal. Dit is de belichaming van de esthetiek van Michael Bay in de beste zin van het woord. Je begint te begrijpen waarom het genre van gevechtsmechs in opkomst is.
Ik vond het erg leuk om vijanden te vernietigen en me een onkwetsbare doodsmachine te voelen, maar de game laat me helaas niet al te enthousiast raken over deze machtsfantasie. Vaak moest ik door enorme lege kaarten vliegen op zoek naar informatie of gewoon eentonige taken steeds opnieuw uitvoeren. Dat de game geen normaal verhaal kent, en de setting droevig en grijs is, helpt hier duidelijk niet bij.
Ik denk dat veel nieuwelingen verrast zullen zijn door het feit dat succes vaak niet afhangt van hun reflexen of vaardigheden, maar van de tijd die tussen missies wordt doorgebracht. Hier moet je je mech aanpassen. Snel of moeilijk? Met poten of sporen? Het aanpassingsniveau is indrukwekkend: elk element kan naar eigen smaak worden geverfd en gewijzigd. Hierdoor kun je het spel afstemmen op jouw stijl en dit is het belangrijkste element van de hele gameplaycyclus. Spelers die geen tijd willen besteden aan het graven onder de motorkap, zullen niet ver komen, hoe goed ze ook zijn. Onderdelen zoeken, nieuwe wapens kopen en verkopen is wat je moet doen.
Lees ook: The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom Review - Perfectie bereikt?
Armored Core 6: Fires of Rubicon vraagt veel van de speler. Het vereist inzicht in de mechanismen, die op geen enkele manier worden uitgelegd. Om het te begrijpen, moet je er al je aandacht aan besteden. En dan vergeef je haar misschien alles – en de vreselijke gebruikersinterface, en de ondeugende besturing, en de kapotte camera tijdens bazen, en het duizelingwekkend saaie verhaal. Want achter hen schuilt, zo niet een meesterwerk, dan wel een verdomd coole actiefilm, waarvan door geen enkele release dit jaar werd gedroomd van de omvang.
vonnis
Gepantserde Core 6: Branden van Rubicon het is moeilijk objectief te beoordelen, omdat het een nicheproduct is voor een bepaald publiek. Dit is niet de toegankelijke en moderne release van de serie waar velen op rekenden, maar velen hebben niet meer nodig. Het is een zeer ongelijkmatig spel, op het ene punt bijna perfect en op een ander punt nauwelijks functionerend. Maar de meerderheid van de spelers krijgt precies waar ze op hoopten.
Waar te kopen
Ook interessant: