Wetenschappers van de University of California in Santa Barbara en het Las Cumbres Observatory hebben een nieuw type supernova ontdekt. De ontdekking bevestigt een theorie die astronoom Kenichi Nomoto 40 jaar geleden, in 1980, naar voren bracht.
Historisch gezien zijn supernova's onderverdeeld in twee hoofdtypen: catastrofale veranderlijke sterren (het resultaat van de thermonucleaire explosie van een witte dwerg) en sterren met een instortende kern (als gevolg van de snelle compressie en daaropvolgende krachtige explosie van een massieve ster, is er een sterke toename van de helderheid van de ster). Tussen deze twee hoofdtypen supernovae bevinden zich elektronenvangst-supernovae. Deze sterren stoppen met fusie wanneer hun kernen bestaan uit zuurstof, neon en magnesium en niet zwaar genoeg zijn om ijzer te maken.
In een supernova met elektronenvangst botsen sommige elektronen in de zuurstof-neon-magnesiumkern tegen atoomkernen in een proces dat elektronenvangst wordt genoemd. Deze verwijdering van elektronen zorgt ervoor dat de kern van de ster bezwijkt onder zijn eigen gewicht en instort, wat leidt tot een elektronenvangende supernova.
Onlangs heeft een internationale groep astronomen het eerste voorbeeld van een nieuw type supernova waargenomen. Deze ontdekking bevestigt een hypothese van astronoom Kenichi Nomoto van de Universiteit van Tokio in 1980. Supernova 2018zd werd in 2018 ontdekt in het sterrenbeeld Giraffe, ongeveer drie uur na de explosie. Het bevindt zich op een afstand van 31 miljoen lichtjaar van de aarde.
Ten eerste wetenschappers uitgegaan van, dat voor hen een supernova van het tweede type is. Maar na het bestuderen van archiefbeelden van de Hubble- en Spitzer-telescopen, konden ze een voorloperster vinden. De helderheid en massa bleken veel minder te zijn dan die van de armaturen die aanleiding geven tot supernova's van het tweede type.
Het team van wetenschappers verzamelde gedurende twee jaar gegevens over de ster. Toen voerden wetenschappers van de University of California, Davis, twee jaar na de explosie een spectrale analyse uit. Als gevolg hiervan ontdekten de onderzoekers dat de supernova tot een nieuw type behoort: een supernova die elektronen opvangt.
Het bleek ook dat het voldoet aan de zes criteria die wetenschappers in 1980 voor een nieuw type supernova hebben gedefinieerd. Het had blijkbaar een stamvaderster van het type Supersymptotic Giant Branch (SAGB). En er was ook een sterk massaverlies vóór de vorming van een supernova, een ongewoon stellair chemisch spectrum, een zwakke explosie, lage radioactiviteit en een neutronenrijke kern.
Lees ook:
- NASA's ruimtetelescoop gaat donkere materie bestuderen met behulp van supernovasterren
- Onze planeet beweegt zich door het puin van oude supernova's