NASA's Hubble-telescoop registreerde een "parelsnoer" bij botsingen van sterrenstelsels

NASA's Hubble-ruimtetelescoop stuitte op een glinsterend hemels schouwspel toen het in de diepten van het universum tuurde en een fenomeen onthulde dat een "parelsnoer" werd genoemd als gevolg van een galactische botsing. In de uitgestrekte ruimte heeft het sterrenstelsel AM 1054-325 een opmerkelijke transformatie ondergaan, waarbij het veranderde van zijn traditionele spiraalvorm naar een betoverende S-vorm onder de zwaartekrachtsinvloed van een naburig sterrenstelsel. Deze kosmische dans strekte de vorm van de melkweg uit, waardoor iets ontstond dat lijkt op een reeks lichtgevende parels, die elk een cluster van pasgeboren sterren vertegenwoordigen.

NASA legt uit dat deze galactische ontmoetingen geen onheil betekenen voor de sterren daarbinnen. Integendeel, ze dienen als katalysator voor de geboorte van nieuwe generaties sterren en mogelijk de planeten die daarmee gepaard gaan. Terwijl hij zich verdiepte in dit kosmische fenomeen, richtte NASA's Hubble-ruimtetelescoop zijn blik op twaalf op elkaar inwerkende sterrenstelsels, waarbij lange, kikkervisjeachtige staarten werden onthuld die waren samengesteld uit gas, stof en talloze sterren. Met zijn ongeëvenaarde precisie en gevoeligheid voor ultraviolet licht onthulde Hubble een verbluffend schouwspel: 12 clusters van nieuw gevormde sterren die als slingers van vakantielichten langs deze staarten verspreid stonden, en elk tot een miljoen blauwgetinte jonge sterren bevatten.

NASA merkt op dat sterrenhopen in getijdenstaarten al heel lang bekend zijn en te zien zijn in iconische voorbeelden als de Antenne- en Muisstelsels, die zijn versierd met langwerpige uitsteeksels die op vingers lijken.

Astronomen hebben zich met behulp van een combinatie van recente waarnemingen en archiefgegevens verdiept in de leeftijd en massa van deze sterrenhopen in de getijdenstaarten en ontdekten dat ze slechts 10 miljoen jaar oud waren. Hooguit lijken deze clusters zich opeenvolgend te vormen langs staarten die zich over duizenden lichtjaren uitstrekken.

De hoofdauteur van het artikel, Michael Rodruk van het Randolph-Macon College in Ashland, Virginia, uitte zijn verbazing over het grote aantal jonge objecten in de staarten, wat licht werpt op de efficiëntie van clustervorming in dergelijke omgevingen. De zwaartekrachtsinteractie tussen op elkaar inwerkende sterrenstelsels breidt de spiraalarm van het sterrenstelsel effectief de ruimte in en vormt de langwerpige staarten die door Hubble zijn waargenomen. Vóór deze galactische fusie zouden de wolken van moleculair waterstof in de sterrenstelsels in rust kunnen zijn geweest. De turbulente botsingen brachten deze wolken echter in beroering en veroorzaakten een waanzinnig proces van stervorming toen de samengeperste waterstof de geboorte van sterren aanwakkerde, aldus NASA.

Het lot van deze stellaire ensembles blijft onzeker. Ze kunnen blijven bestaan ​​als door de zwaartekracht gebonden formaties en veranderen in bolvormige sterrenhopen die lijken op de sterrenhopen die rond de buitenwijken van ons Melkwegstelsel draaien. Of ze kunnen zich verspreiden en een sterrenhalo rond hun sterrenstelsel vormen, of op reis gaan als intergalactische reizigers.

Dit ‘parelsnoer’-fenomeen verwijst naar een vervlogen tijdperk in de geschiedenis van het universum waarin botsingen tussen sterrenstelsels vaker voorkwamen. De door Hubble waargenomen sterrenstelsels dienen als vensters naar het verre verleden en bieden inzicht in het kosmische ballet dat zich in het vroege universum ontvouwde.

Lees ook:

• Sierra Space heeft een volledig geassembleerd Dream Chaser-ruimtevliegtuig onthuld
• Hubble maakte een foto van sterrenstelsels die op weg zijn om samen te smelten