NASA's DART-missie is aan de gang. De lancering van SpaceX's Falcon 9-raket is ontworpen om een van de grootste vragen in de wetenschap en sciencefiction te beantwoorden: kunnen we een potentieel levensbedreigende asteroïde-impact met de aarde vermijden? Tot grote teleurstelling van Bruce Willis gaan we ervan uit dat de Double Asteroid Redirection Test niet zal proberen de verbannen ruimterots te vernietigen. Integendeel, zijn ambities zijn veel gerichter.
Hoe gevaarlijk zijn asteroïde-inslagen op de aarde?
We realiseren het ons misschien niet, maar onze thuisplaneet komt bijna elke dag in botsing met asteroïden en kometen. Kleine ruimterotsen botsen regelmatig met de atmosfeer van de aarde, maar verbranden zonder schade aan de gezondheid. Grotere stenen, die een grotere impact kunnen hebben, zijn veel zeldzamer. Er zijn al meer dan 100 ringvormige structuren, die als inslagkraters worden beschouwd, op aarde ontdekt. Ze hebben zich gedurende duizenden jaren verzameld en kunnen een diameter van meer dan 24 km hebben.
Volgens NASA barsten tijdens hun vorming een enorme hoeveelheid rotsen en andere materialen uit. De Ries-krater in Beieren werd bijvoorbeeld ongeveer 15 miljoen jaar geleden gevormd. Dit is een depressie met een diameter van 24 km, waarin volgens berekeningen een komeet of een asteroïde met een breedte van 1,5 duizend km is neergestort. Als gevolg van deze gebeurtenis werd meer dan 1 biljoen ton materiaal over heel Europa verspreid.
Afhankelijk van de locatie van de botsing kan de grootte van de asteroïde ernstige gevolgen hebben voor de mensheid. Volgens wetenschappers zou een asteroïde met een diameter van ongeveer 1,5 km het wereldwijde klimaat kunnen verstoren, wat mogelijk gemiddeld meerdere keren per miljoen jaar kan gebeuren. Ondertussen zou een 4 km brede asteroïde voldoende zijn voor een uitstervingsgebeurtenis.
Hoe zal DART botsingen met asteroïden helpen voorkomen?
Als we de films moeten geloven, is de beste manier om met een asteroïde op uitstervende schaal om te gaan, ernaartoe te vliegen - bij voorkeur met een team van stoere, gewetenloze mijnwerkers - en een atoombom onder het oppervlak te plaatsen. De DART-missie van NASA omvat echter een iets meer genuanceerde benadering. In plaats van de asteroïde te vernietigen, is het ontworpen om de mogelijkheid van een botsing te bestuderen.
Met dit proces, dat bekend staat als een 'kinetische stoot', kun je de botte stoot weggooien ten gunste van iets gerichters. DART is ontworpen om te botsen met een asteroïde - in dit geval Dimorphos, een asteroïde van ongeveer 1 km breed die deel uitmaakt van het binaire systeem Didymos - en tijdens de botsing van baan te veranderen.
DART is slechts zo groot als een kleine auto, maar wanneer hij in botsing komt met Dimorphos, zal hij met 6,5 km per seconde of 23 km per uur rijden. Het doel is om een voldoende grote verandering in de baan van de asteroïde te veroorzaken zodat telescopen op aarde de verandering kunnen waarnemen. Een CubeSat-satelliet, bekend als LICIACube, ontwikkeld door het Italiaanse ruimteagentschap, is ook op DART aangekomen en zal vóór de botsing worden ingezet om de resultaten van dichterbij te bekijken.
Een ruimtevaartuig de lucht in richten en het op een ramkoers sturen is onpraktisch als je een specifieke asteroïde precies moet raken. De impact van DART mag dan kinetisch zijn, aan boord is een ongelooflijk intelligent autonoom navigatiesysteem ontwikkeld door het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL). Het leent technologie die wordt gebruikt om raketten te leiden en bevrijdt DART van afstandsbediening door een team van thuis.
Het staat bekend als Autonomous Small Body Maneuvering Real-Time Navigation (SMART Nav) en vertrouwt op dezelfde camera die DART zal gebruiken om foto's van asteroïden naar de aarde te verzenden. Deze camera - de Didymos Reconnaissance and Asteroid Camera for Optical Navigation, of DRACO - zal geleidelijk onderscheid maken tussen Dimorphos en Didymos en het ruimtevaartuig naar zijn uiteindelijke doel leiden.
Dit is niet het enige hightech-debuut waarop DART vertrouwt. Dual Solar Panels zijn Space Systems Solar Arrays (ROSA) voor het eerst in de ruimte. Ze zijn voorzien van NASA's Evolutionary Xenon Thruster - Commercial (NEXT-C) ion thruster, waarvan de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie hoge verwachtingen heeft van toekomstige deep space-missies.
Het lot van DART is nog niet beslist
NASA en SpaceX hebben deze week misschien DART gelanceerd, maar het experimentele ruimtevaartuig heeft nog een lange weg te gaan. Het zal nog 10 maanden duren voordat het Didymos-asteroïdesysteem binnen ongeveer 13,8 miljoen km van de aarde komt - dichtbij genoeg om de effecten van de botsing te begrijpen. Als alles volgens plan verloopt, zal DART eind september buiten de baan van de aarde rond de zon zijn. Het duel heeft nog ongeveer een week te gaan. Tussendoor zal DRACO activeren en beginnen met het verzenden van beelden.
Als alles volgens plan verloopt door NASA, de Johns Hopkins APL en hun verschillende partners, hopen we de DART-gegevens te gebruiken om een nieuw systeem voor het vermijden van asteroïdebotsingen te creëren. Dit systeem zal samenwerken met de nieuwe Near-Earth Object Surveyor Mission (NEOSM), een infraroodtelescoop die is ontworpen om potentieel gevaarlijke asteroïden en kometen te helpen detecteren wanneer ze de baan van de aarde naderen op een afstand van 48 miljoen km. NEOSM wordt later dit decennium gelanceerd.
Lees ook:
Dit experiment moet worden gebruikt om de massa van Mars te vergroten tot de massa van de aarde, en alleen dan kan het worden bewoond door aardbewoners: mensen, dieren, planten, microben (nuttig).Hiervoor moeten Kuipergordel-asteroïden naar Mars worden gestuurd , de juiste kiezen: metaal (bijvoorbeeld Psyche), dat water en andere noodzakelijke elementen bevat. Het zal meer dan honderd jaar duren en het volledige nucleaire potentieel van aardbewoners. En alleen dan zal het mogelijk zijn om naar Mars te verhuizen. Geef dit (met vertaling) aan Elon Musk.