Wetenschappers ontdekten dat de asteroïde het doelwit van de missie is NASA DART is mogelijk van vorm veranderd na een epische botsing met een ruimtevaartuig. Een nieuwe studie heeft aangetoond dat de asteroïde, het kleinere onderdeel van het binaire asteroïdensysteem, een losse, ‘fragiele’ structuur heeft.
DART stortte op 26 september 2022 neer in de satelliet Dymorphos, die in een baan om de grotere ruimterots Didymos draait. Het doel van deze missie was om te testen of een kinetische impact het traject van een asteroïde rond een groter object zou kunnen veranderen, en om te zien of deze methode kon worden gebruikt om het traject van een asteroïde te veranderen als deze zich op ramkoers met de aarde bevond.
Een half jaar na de aanrijding NASA bevestigde dat de missie een succes was en dat de tijd die Dimorphos nodig had om de baan te voltooien met 33 minuten was verkort, maar nu blijkt uit nieuw onderzoek dat de botsing mogelijk ook een aanzienlijk effect heeft gehad op de vorm van de asteroïde. Wetenschappers gebruikten de modernste computermodellen om voor het eerst vast te stellen dat Dimorphos een losse asteroïde is die op een hoop puin lijkt. Dit betekent ook dat het gevormd zou kunnen zijn uit materiaal dat uit Didymos werd geworpen.
De simulaties die het meest overeenkomen met de waarnemingen van de botsing geven aan dat Dimorphos een zwakke structuur heeft en geen grote rotsblokken op het oppervlak. De DART-missie bracht een aantal dingen aan het licht die het team verrasten. ‘Dimorphos is qua samenstelling heel anders dan de asteroïden Ryugu en Bennu, maar hun reactie op de botsing, die schijnbaar erg op elkaar leek, was onverwacht’, zeggen de wetenschappers. - Voor hen vindt de vorming van kraters plaats in het regime van lage zwaartekracht en lage dichtheid, wanneer de krater vele malen groter wordt dan het projectiel.
Volgens de berekeningen van het team ontstond er niet simpelweg een inslagkrater, maar een botsing DART, lijkt de vorm van Dimorphos volledig te hebben veranderd. Dit had kunnen gebeuren via een proces dat mondiale kromtrekking wordt genoemd. En de vormverandering lijkt ervoor te hebben gezorgd dat het buitenoppervlak van de satelliet bedekt is geraakt met materiaal uit het binnenste.
Uit de simulaties van het team bleek dat tussen de 0,5% en 1% van de massa van Dimorphos werd weggeslingerd door de botsing, en dat 8% van de massa werd herverdeeld, wat resulteerde in een aanzienlijke hervorming en herstel van het oppervlak van de asteroïde. Deze bevindingen suggereren dat de structurele integriteit en impactrespons van kleine asteroïden waarschijnlijk afhangt van hun interne samenstelling en distributie van materialen.
De resultaten van het onderzoek kunnen wetenschappers helpen het asteroïdenstelsel Dimorphos en Didymos beter te begrijpen, en ook de dynamiek van andere binaire asteroïden in het zonnestelsel te bestuderen. De onderzoekers zijn nu van plan de simulatieresultaten te vergelijken met gegevens verzameld door een toekomstige ESA-missie Hera, om uw modellen te bevestigen en te verfijnen. "De resultaten van de Hera-missie zullen onze modellen helpen bevestigen en de kinetische impactor in een betrouwbaar asteroïde-afbuigmechanisme veranderen", voegen de wetenschappers eraan toe. "We zijn ook van plan onze analyse uit te breiden naar een breder scala aan soorten en/of vormen van asteroïden, zoals Dinkinesh, onlangs gefotografeerd door de Lucy-missie."
Deze onderzoeken moeten de betrouwbaarheid van voorspellingen van de planetaire verdediging verbeteren en bijdragen aan een vollediger begrip van de mechanica en samenstelling van asteroïden.
Lees ook: