NASA heeft uniforme regels ontwikkeld met betrekking tot de maximale hoeveelheid straling die een astronaut tijdens zijn carrière mag ontvangen. Dit is nodig om het risico op het ontwikkelen van ziekten in het lichaam te verminderen. Onderzoekers van het bureau legden uit dat astronauten constant worden geconfronteerd met de dreiging van straling, omdat deeltjes die van de zon vliegen en hoogenergetische kosmische straling hun lichaam voortdurend beïnvloeden.
Als straling niet wordt gecontroleerd, kan het allerlei gezondheidsproblemen veroorzaken, met name een verhoogd risico op kanker. Daarom gebruikt NASA bij het plannen van vluchten het limietniveau van blootstelling aan straling om te bepalen hoe lang astronauten in de ruimte kunnen blijven. Maar deze limiet is niet voor alle astronauten gelijk. Nu steunen onafhankelijke experts het voorstel van NASA om deze cijfers te wijzigen.
Het bureau berekent deze limiet momenteel op basis van een risicobeoordeling. De limiet is de hoeveelheid totale blootstelling waarbij de kans dat een astronaut de rest van zijn leven aan kanker sterft, met 3% toeneemt.
De vatbaarheid voor door straling veroorzaakte kankers hangt echter af van leeftijd en voortplantingsorganen, dus door de beperking kan niet iedereen evenveel tijd in de ruimte doorbrengen. Daarom zullen NASA-astronauten volgens de huidige regels niet zoveel tijd in een baan om de aarde kunnen doorbrengen als mannelijke astronauten, en zullen jongere specialisten minder tijd doorbrengen dan hun oudere collega's, die niet zoveel tijd hebben om kanker in het lichaam te ontwikkelen.
NASA heeft besloten dat het gemiddelde limietniveau van straling gedurende de hele carrière bij het bureau gelijk zal zijn aan 600 millisievert. Ter vergelijking: één thoraxfoto in een dokterspraktijk geeft ongeveer 0,1 millisievert, en de natuurlijke stralingsachtergrond van de aarde is ongeveer 3 millisievert per jaar. Werknemers in de buurt van het nulpunt van de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986 ontvingen 6 millisievert.
Ondertussen ontvangt een astronaut volgens een nieuw rapport tijdens een verblijf van zes maanden op het internationale ruimtestation ISS tussen de 6 en 50 millisieverts. Verder weg gelegen bestemmingen, zoals Mars, worden blootgesteld aan meer straling. Tenzij er veel betere stralingsbescherming is, zullen astronauten die naar Mars gaan een opt-out-procedure moeten doorlopen. Het rapport benadrukt dat NASA hiervoor een helder en transparant kader moet scheppen. Wetenschappers hebben nog veel te leren over hoe mensen reageren op straling in de ruimte, want "er zijn veel verschillen tussen het overleven van een atoombom en naar Mars gaan".
Lees ook: