Als je naar de maan aan de nachtelijke hemel kijkt, zou je nooit denken dat deze langzaam van de aarde weg beweegt. Maar zo is het precies. In 1969, de missie NASA Apollo installeerde reflectorpanelen op de maan. Ze toonden aan dat de satelliet nu elk jaar 3,8 cm van de aarde af beweegt.
Een team van onderzoekers bestudeert de geschiedenis van de maan door gegevens te lezen van oude rotslagen, zoals die gevonden in het Karijini National Park in West-Australië. Daar snijden sommige kloven gelijkmatig door gelaagde sedimenten tot 2,5 miljard jaar oud. Ze bestaan uit karakteristieke lagen die rijk zijn aan ijzer en silicium.
De rots bij Joffre Falls laat zien hoe lagen van net geen meter dik elkaar op regelmatige afstanden afwisselen met donkerdere, dunnere horizonten. Donkerdere intervallen bestaan uit zachter gesteente dat gevoeliger is voor erosie. Op het oppervlak van rotsen die zijn gepolijst door seizoensgebonden rivierwater, is een patroon van afwisselende witte, roodachtige en blauwgrijze lagen te zien.
In 1972 ontdekte de Australische geoloog A.F. Trendell zette vraagtekens bij de oorsprong van de zich herhalende patronen in deze oude rotslagen. Hij suggereerde dat deze patronen mogelijk verband houden met klimaatveranderingen in het verleden veroorzaakt door zogenaamde "Milankovitch-cycli". Ze beschrijven hoe kleine periodieke veranderingen in de vorm van de baan van de aarde en de oriëntatie van de as de verdeling van het zonlicht dat de aarde gedurende vele jaren bereikt, beïnvloeden.
Ook interessant:
Door de studie van gestreepte ijzerformaties in Australië, werd ontdekt dat de rotsen verschillende niveaus bevatten die zich ongeveer herhalen met tussenpozen van 10 en 85 cm.Door deze diktes te combineren met de snelheid waarmee de sedimenten werden afgezet, realiseerden de wetenschappers zich dat de veranderingen komen ongeveer elke 11 duizend jaar en 100 duizend jaar voor.
De gegevens die als resultaat van de analyse werden verkregen, werden gebruikt om de afstand tussen de aarde en de maan 2,46 miljard jaar geleden te berekenen. Het bleek dat de satelliet op dat moment ongeveer 60 duizend km dichter bij de aarde was. Deze afstand is ongeveer 1,5 keer groter dan de omtrek van onze planeet. Dit zou de dag veel korter maken dan nu, ongeveer 17 uur in plaats van 24.
Dergelijk onderzoek is een van de weinige methoden om echte gegevens over de evolutie van ons zonnestelsel te verkrijgen. Ze zullen cruciaal zijn voor toekomstige modellen van het aarde-maansysteem.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Ook interessant:
Elk jaar wordt olie en gas 3,8 cm uit de aarde gepompt, zodat deze verder van de maan komt te staan. Nou, niets, ze zullen in slaap vallen met afval bovenop.
Het lijkt mij dat de mensheid zo actief alles met afval bedekt dat we al op die maan moeten leunen)