5 augustus rover NASA Curiosity viert zijn 11e jaar op Mars! Natuurlijk zal hij op dit moment, zoals altijd, het oppervlak van de Rode Planeet bestuderen. Onlangs verkende de onverschrokken rover een regio genaamd Jaw, bezaaid met tientallen inslagkraters. Wetenschappers hebben zelden zoveel Marskraters op één plek van dichtbij kunnen zien. De grootste hiervan wordt geschat op ten minste de lengte van een basketbalveld, hoewel de meeste veel kleiner zijn.
Jau is een kleine tussenstop op weg van de rover naar de voet van Mount Sharp, 5 km hoog, die miljarden jaren geleden bedekt was met meren, rivieren en beken. Elke laag van de berg werd gevormd in verschillende tijdperken van het oude klimaat Mars, en hoe hoger Curiosity klimt, hoe meer wetenschappers zullen leren over hoe het landschap in de loop van de tijd is veranderd.
De reis de berg op in de afgelopen maanden vereiste de moeilijkste klim die Curiosity ooit heeft ondernomen. Dat was de eerste keer dat de missie zo'n '3-in-1'-uitdaging tegenkwam: een steile helling van 23 graden, samen met glad zand en stenen ter grootte van een wiel, en de rover probeerde deze meerdere keren te overwinnen. "Als je ooit hebt geprobeerd een zandduin op een strand te beklimmen - wat wij deden - dan weet je dat het moeilijk is, maar er waren ook rotsblokken", zei de bestuurder van de rover. Curiosity van NASA's Jet Propulsion Laboratory Amy Hale.
Amy Hale is een van de 15 "roverplanners" die elke dag honderden regels code schrijven om het voortstuwingssysteem en de robotarm te besturen Curiosity. Ze besturen de rover niet in realtime - instructies worden de avond ervoor naar Mars gestuurd en gegevens worden pas teruggestuurd naar de aarde nadat de rover zijn missie heeft voltooid. Deze ingenieurs werken samen met wetenschappers om erachter te komen waar ze de rover op moeten richten, welke foto's ze moeten maken en welke objecten ze moeten onderzoeken met behulp van de instrumenten op de 2 meter lange robotmanipulator.
Planners moeten commando's schrijven om scherpe rotsen te vermijden en slijtage aan de wielen van de rover te minimaliseren. Geologen in het team gebruiken veldervaring om te helpen zoeken naar diep zand en onstabiel gesteente. De missie heeft zelfs de taak om te beoordelen of de kloofwand de radiocommunicatie met de aarde kan verstoren.
Tijdens de klim naar Jau was Curiosity niet in gevaar - de planners schrijven de commando's zodat de rover stopt met bewegen als hij voor verrassingen komt te staan. Bijvoorbeeld wanneer de wielen te veel slippen of wanneer het wiel te hoog wordt opgetild door een grote rots. Op de route naar Jau viel de rover meerdere keren in beide scenario's.
Dus in plaats van door te gaan met vechten tegen de oorspronkelijke koers, maakten de wetenschappers een zijwaartse omweg, kijkend naar een plek op ongeveer 150 meter afstand waar de helling gelijk werd. Planners vertrouwen hiervoor op foto's van het apparaat NASA Mars Verkenning Orbiter. Natuurlijk kunnen beelden die vanuit de ruimte zijn gemaakt niet nauwkeurig weergeven hoe steil een helling is of dat er rotsblokken zijn, dus dit soort verrassingen zijn mogelijk. De omweg voegde enkele weken toe aan de reis naar Jau, maar stelde Curiosity in staat om de top van de helling te beklimmen.
Na een zware klim hebben wetenschappers hun studie van de Jau Crater Cluster voltooid. Clusters die veel voorkomen op Mars kunnen zich vormen wanneer een meteoriet uiteenvalt in de atmosfeer van de planeet of wanneer fragmenten worden verspreid door de inslag van een grotere, verder weg gelegen meteoroïde. Wetenschappers willen begrijpen hoe de relatief zachte rotsen van het zoutrijke terrein van invloed waren op hoe de kraters zich in de loop van de tijd vormden en veranderden.
Lees ook: