Superzware zwarte gaten hebben complexe en dynamische effecten op hun gaststelsels, en astronomen blijven ons begrip van deze verschijnselen verdiepen. Volgens een nieuwe studie kunnen actieve superzware zwarte gaten de aanwezigheid en distributie van chemische moleculen in hun gaststelsels aanzienlijk beïnvloeden.
Een team wetenschappers van het National Astronomical Observatory of Japan en de Universiteit van Nagoya evalueerde gegevens verzameld door een krachtig netwerk van telescopen: het Atacama Large Millimeter/Submillimeter Observatory (ALMA) in Chili.
Het bestuderen van de omgeving van een zwart gat is een uiterst moeilijke taak. Gezien de enorme afstand van zwarte gaten tot de aarde is het meten van de verdeling van de chemische samenstelling van het gas eromheen nog moeilijker.
Om de galactische kern te kunnen zien, die vaak wordt verduisterd door dicht sterrenstof en gas, zijn ultramoderne instrumenten zoals ALMA nodig. ALMA bestaat uit 66 radiotelescopen die samenwerken om buitengewone waarnemingsmogelijkheden te bieden.
Voor deze studie concentreerde ALMA zich op het centrale gebied van NGC 1068 (ook bekend als M 77), een vaag spiraalstelsel dat zich op een afstand van ongeveer 47 miljoen lichtjaar bevindt in de richting van het sterrenbeeld Cetus.
Het team combineerde ALMA's hoge ruimtelijke resolutie en een nieuwe, op machine learning gebaseerde analysetechniek om de verdeling van moleculen in de twee centrale regio's van dit sterrenstelsel in kaart te brengen. Ze vonden 23 verschillende verdelingen van chemische moleculen in dit sterrenstelsel.
"Dit is de eerste studie die op objectieve wijze de verdeling van alle gedetecteerde moleculen weerspiegelt met behulp van onbevooroordeelde observaties", aldus het officiële persbericht.
De publicatie voegt verder toe: “De resultaten laten zien dat in de baan van bipolaire jets die uit de buurt van het zwarte gat komen, moleculen die vaak in sterrenstelsels voorkomen, zoals koolmonoxide (CO), vervallen, terwijl de concentratie van speciale moleculen zoals het isomeer van HCN en cyanideradicaal (CN), neemt toe".
Het superzware zwarte gat dat in het centrum van dit sterrenstelsel op de loer ligt, zendt krachtige poollichtstralen uit die de chemische samenstelling lijken te beïnvloeden.
Deze laatste waarneming levert overtuigend bewijs dat superzware zwarte gaten de algehele structuur en chemische verdeling van de sterrenstelsels waarin ze leven beïnvloeden. Bovenal is dit nieuwe onderzoek essentieel voor het begrijpen van de evolutie van sterrenstelsels.
Lees ook: