De buitenste grenzen van het zonnestelsel zijn vreemde en mysterieuze plaatsen. Voorbij de baan van Neptunus, waar het koud en donker is, een zwerm ijzige objecten, genaamd de Kuipergordel, waarvan wordt aangenomen dat ze sinds de geboorte van het zonnestelsel grotendeels onveranderd zijn gebleven.
Omdat het zo donker en ver weg is en de objecten zo klein zijn, is het voor astronomen moeilijk om te onderscheiden wat er precies is. Dit maakt de resultaten van een recent onderzoek werkelijk verbluffend. Gegevens gebruiken Beoordeling van donkere energie, hebben astronomen 815 trans-Neptuniaanse objecten (TNO's) geïdentificeerd, waarvan er 461 nieuw zijn ontdekt. Dit is een aanzienlijke sprong ten opzichte van de ongeveer 3 bekende TNO's in het buitenste zonnestelsel, informatie die ons zou kunnen helpen beter te modelleren hoe het zonnestelsel is gevormd, en misschien zelfs de ongrijpbare De negende planeet.
Het donkere energieonderzoek was niet gericht op het vinden van TNO's. Het werkte van augustus 2013 tot januari 2019 en verzamelde gegevens voor 575 nachten in de infrarode en nabij-infrarode banden van de zuidelijke hemel. Het doel was om een aantal objecten en fenomenen, zoals supernova's en clusters van sterrenstelsels, te bestuderen om te proberen de versnelling te bepalen van de uitdijing van het heelal, waarvan wordt aangenomen dat het wordt beïnvloed door donkere energie.
Maar de hoge mate van diepte, breedte en nauwkeurigheid van de Survey bleek zeer geschikt voor het zoeken naar objecten in het verre zonnestelsel - voorbij de baan van Neptunus op een afstand van ongeveer 30 astronomische eenheden (AU). Vorig jaar analyseerden astronomen deze gegevens om meer dan 100 nieuwe te vinden kleine planeten (een categorie die alles omvat dat geen komeet of een gewone planeet is). De onderzoekers hebben ook simulaties van TNO-detectie uitgevoerd om te vergelijken met hun resultaten en om te zien of hun methoden nauwkeurig waren.
Deze regio van de ruimte is fascinerend. Omdat hun banen zo klein zijn, denken astronomen dat TNO's sporen van de dynamiek van het vroege zonnestelsel behouden. Toen de reuzenplaneten hun huidige banen binnengingen, beïnvloedden hun zwaartekrachtinteracties de banen van TNO. Deze banen kunnen worden bestudeerd om de gebeurtenissen te reconstrueren die ze zo hebben gemaakt. Omdat TNO-clusters compleet verschillende banen kunnen hebben, geldt dat hoe meer we er van vinden, hoe nauwkeuriger de reconstructie zal zijn.
Ook zijn de banen van de TNO-subset echt raar. Ze worden extreme TNO's genoemd met een gemiddelde omloopafstand van meer dan 150 AU. Sommige astronomen geloven dat extreme TNO's het bewijs zijn van iets dat zwaartekrachtruis veroorzaakt, een hypothetische planeet negen. Aan de nieuwe catalogus zijn 9 meer extreme TNO's toegevoegd, waarvan 4 met grote halve assen die de 230 AU overschrijden.
Volgens de onderzoekers is al deze nieuwe informatie een aanzienlijke verbetering in ons begrip van het buitenste zonnestelsel. Op dit moment vormen de gegevens uit het Survey-onderzoek ongeveer 20% van alle bekende TNO's, wat best veel is.
Lees ook:
- De volgende zonne-superstorm kan een wereldwijde 'internetapocalyps' veroorzaken
- Hoe ziet de rand van ons zonnestelsel eruit?