Het leek mij altijd dat 'extreme' videogames, dat wil zeggen games gewijd aan extreme sporten, al lang vergeten waren. Een treurig maar onvermijdelijk slachtoffer van de tijd: zodra consoles bewezen goed te zijn voor shooters en grootschalige RPG’s, is het publiek voor extreme games merkbaar afgenomen. Maar één grote uitgever bleef proberen de mode voor stunts op snowboards nieuw leven in te blazen – Ubisoft. Steep van een onervaren ontwikkelaar Ubisoft Annecy was een geweldige eerste poging en de beste wintersportsimulator sinds lange tijd, maar het is vijf jaar geleden sinds de release (de horror) en nu zijn de Fransen terug met een vervolg dat hun eerste game als kinderspel doet lijken.
Eerlijk gezegd heb ik nooit tijd gehad om te wennen aan Steep of zijn voorgangers, zoals SSX 3 of 1080° Snowboarding. Hun eentonige essentie en eenvoud hebben nooit indruk op me gemaakt, en hier Riders Republiek probeert iets te veranderen, of om preciezer te zijn, het te ‘dubben’, bij gebrek aan een beter woord. Dat de ontwikkelaar hier is Ubisoft, duidelijk vanaf de eerste minuten.
Riders Republic hoogtepunten, in de eerste plaats, een grote en open wereld. Terwijl veel analogen zondigen met een erg saaie structuur, waarbij ze de speler in wezen aanbieden om punt voor punt een tiental uitdagingen te doorlopen, biedt onze nieuwigheid iets meer: vrijheid. En in dit opzicht wordt een andere vergelijking voorgesteld - met De Crew van Ivoren Toren en Ubisoft Reflecties. In mijn ogen kwam het nooit in de buurt van het niveau van andere autosims, maar met zijn grootschalige open wereld konden weinigen concurreren. Dus hier: zoek iets soortgelijks met zoveel locaties en taken. Je kunt een recenter voorbeeld noemen en zeggen dat het Riders Republic is Forza 5 de wereld van extreem. Maar... ze maakt die status niet helemaal waar.
Riders Republic begint nogal chaotisch, met een tutorial die ons kennis laat maken met de hoofdpersonages (die je zo snel mogelijk wilt vergeten) en vertelt hoe alles werkt. Het wordt vrij snel duidelijk dat hier verschillende aspecten zijn, maar niet allemaal gelijk zijn. Fietsen, snowboards en ski's zijn altijd leuk en net zo cool om te rijden als in Steep. Maar een wingsuit met jetvleugels doet denken aan honderd andere games die je dwongen door ringen in de lucht te vliegen. Er was eens dat Superman 64 snel en hardhandig een einde zou maken aan deze monteur, maar toen was het niet - het herinnert aan zichzelf in 2021. Ik weet niet waarom.
Lees ook: Call of Duty: Vanguard Review – Geschiedenislessen in Hollywood
Riders Republic bestaat uit meerdere lagen. De eerste is de essentie, dat wil zeggen een simulator van extreme sporten. Deze essentie slaagt voor het grootste deel perfect: het beheer is gemaakt tot vijf en er zijn veel moeilijkheidsgraden. Omdat het niet alleen onze taak is om de race snel te halen, maar ook om het effectief te doen, heeft het spel een heel systeem van schijnbewegingen, die kunnen worden vereenvoudigd of uitgebreid. Dat laatste zal veteranen bevallen die het al beu zijn Tony Hawk's Pro Skater 1 + 2.
De tweede laag is sociaal. Dit is in wezen wat Riders Republic onderscheidt van de rest. Het is één ding om een grote open wereld te creëren, maar iets heel anders om die met mensen te bevolken. Het was deze taak die de ontwikkelaars zichzelf oplegden, die tot 50 spelers tegelijkertijd in realtime op het scherm plaatsten. Ze zijn allemaal gemengd met AI en creëren een gevoel van iets heel groots. Het hoogtepunt van dit idee is een massarace met enkele tientallen deelnemers. Hier biedt Riders Republic iets nieuws: chaos en waanzin die leiden tot onvergetelijke momenten.
Net als alle andere simulators in de open wereld zit Riders Republic al snel vol met icoontjes en iconen. Het begrijpen van al deze diversiteit is erg moeilijk, ondanks pogingen om sporten te categoriseren. Je weet eerst niet wat je moet pakken, en dat blijft mijn grootste probleem met geweldige releases zoals Forza Horizon 5.
Lees ook: Forza Horizon 5 Review - Nog steeds de beste in het genre, maar is het niet tijd voor verandering?
Ik weet ook niet zeker of ik het progressiesysteem leuk vind. Elke sport heeft zijn eigen ervaringsschaal – nou ja, dat is een aanvulling op het algemene beoordelingssysteem dat spelers beloont met sterren die nieuwe inhoud ontgrendelen. Naast sterren en punten krijgen spelers nieuwe uitrusting, waardoor ze gemotiveerd worden om op jacht te gaan naar "buit". Ja, alles ruikt hier naar een gameservice: dat is duidelijk Ubisoft wil de speler in zijn greep nemen en niet meer loslaten. Het is niet verrassend dat je meteen virtuele valuta kunt kopen; 500 "Republikeinse munten" kosten $ 5, en een pakket van 6600 munten kost je vijftig dollar. Waarschijnlijk zijn er al heel lang geen games meer van deze uitgever zonder een eigen winkel met spullen. Gelukkig is dat het wel zo'n beetje: er is geen manier om hier een overwinning of rang te kopen. Dus met tegenzin, maar sorry.
Riders Republic is nauwelijks ontwikkeld voor de nieuwe generatie consoles, maar is wel goed geoptimaliseerd om te werken op de supersnelle PS5. Wat me het meest bevalt, is de laadtijd - de plaag van veel open-wereldgames. Ondanks de schaal brengt de nieuwigheid spelers onmiddellijk naar elk punt op de kaart. Dit is erg belangrijk, aangezien de game zelf is ontworpen om constant de wereld rond te rennen op zoek naar nieuwe uitdagingen. Maar ik kreeg niets bijzonders van DualSense, wat me erg teleurstelde.
Lees ook: Far Cry 6 Review – Tonale dissonantie
Riders Republic streeft ernaar iedereen tevreden te stellen en een sociaal platform te worden voor fans van extreme sporten en een rechtvaardige pan-broederschapscultuur. Ze scheldt u niet uit omdat u voor eenvoudig beheer kiest en straft u niet voor misrekeningen. Zelfs als je tegen een boom botst, kun je de tijd altijd terugspoelen en het opnieuw proberen, hoewel dat hier niet veel zin heeft - in tegenstelling tot Forza ga je alleen terug, terwijl je tegenstanders naar voren rennen. Riders Republic is zeer gebrekkig: de structuur lijkt mij plakkerig, en de open wereld is even indrukwekkend als chaotisch. Maar ik respecteer nog steeds Ubisoft voor het uitbrengen van een ongewoon spel zonder wapens en geweld. Ik ben er zeker van dat velen van jullie er nog lang in zullen blijven hangen.
vonnis
Riders Republiek is een sociale game-service over extremen in een wereld zonder zichtbare grenzen. Het is een gedurfde nieuwe kijk op een niet helemaal actueel genre en een slimme poging om een extreme Forza-tegenhanger te maken. Of het u wel of niet "past", hangt alleen af van hoe dicht dit onderwerp bij u staat en hoe u denkt over eindeloze kaarten met veel pictogrammen.