Als je me vertelt dat Darksiders Genesis het bewijs is van universeel onrecht, ben ik het waarschijnlijk niet met je eens, maar misschien begrijp ik het wel. Hoewel veel cultseries de opdracht hebben gekregen lang te leven, halverwege het woord afgesneden, blijft Darksiders zelfverzekerd vooruitgaan en voorspellingen van een naderende dood negeren. Het derde deel hadden we niet verwacht, maar het is verschenen. Een prequel voor volgend jaar hadden we zeker niet verwacht, maar die is toch uitgekomen. Verrassend genoeg overleefde het merk van eeuwige middenboeren, die nooit van grootsheid droomden, de verandering van studio's en de dood van de uitgever, en is nog steeds levendiger dan alle levenden. Genesis is daar het bewijs van.
Spelers op pc en (ik maak geen grapje, eerlijk gezegd) Google Stadia merken misschien dat dit helemaal geen nieuws is en dat Darksiders Genesis in december vorig jaar daadwerkelijk beschikbaar kwam. Het kan zo zijn, maar de release op consoles (alle, inclusief Nintendo Switch) bleek vertraging op te lopen. En hier zijn we midden februari - een relatief rustige maand, die we ons alleen herinnerden voor releases Dreams і Snackwereld: de kerkercrawl – de haven is echt multiplatform geworden. Proost - of niet?
Zoals je kunt zien aan de screenshots, lijkt Darksiders helemaal niet op zichzelf. Nou, wat wilde je, je bent geen kind meer, binnenkort kijk je naar meisjes. Over het algemeen lijkt Darksiders Genesis op het eerste gezicht weinig gemeen te hebben met de voorgaande delen. Ja, de ontwikkeling is uitgevoerd door de Airship Syndicate-studio, in de eerste plaats bekend van het vrij goede Battle Chasers: Nightwar, maar een stukje van het DNA van de originele bron is nog steeds aanwezig, aangezien verschillende ontwikkelaars van het originele werk in de studio.
Op het eerste gezicht wil je Darksiders Genesis een kloon noemen Diablo - hoeveel waren er al! Spelend met een klassiek third-person perspectief, lijkt de serie het genre volledig te hebben veranderd, hoewel het alleen zo lijkt: het is geen actie-RPG, maar een traditionele hack en slash met een mix van puzzels. Het perspectief is misschien veranderd, maar de kern van de franchise blijft hetzelfde. Fans kunnen opgelucht ademhalen, maar degenen die hoopten op een echt frisse kijk op de stagnerende serie zullen waarschijnlijk niet tevreden zijn. Voor beter of slechter, Darksiders Genesis is nog steeds Darksiders, alleen in profiel.
Lees ook: Review of Dreams ("Dreams") - Sandbox van ongekende schaal
Over het algemeen hou ik er niet van om de uitdrukking "fans zullen het leuk vinden" te gebruiken. In de regel symboliseert het een veilige aanpak en een gebrek aan innovatie van de kant van de ontwikkelaar. In het geval van Darksiders Genesis zijn we niet ver van de waarheid afgedwaald: het ziet er misschien nieuw uit (en voelt aan), maar alle oude ingrediënten zijn aanwezig. Het droge, clichématige verhaal vliegt nog steeds het ene oor in en het andere uit, en de puzzels zijn nog steeds niet slecht, maar niemand zal dit deel zeker vergelijken met The Legend of Zelda.
Het belangrijkste voordeel van Genesis is de mogelijkheid van coöperatieve multiplayer. Zoals we heel goed weten, wordt alles interessanter met een vriend, en Genesis is geen uitzondering, vooral omdat het verhaal hier veilig kan worden genegeerd.
Net als zijn voorgangers heeft Darksiders Genesis veel te bieden, maar het loopt nooit te ver op de zaken vooruit. Ik betwijfel ten zeerste of ze een favoriet van velen zal worden. De wereld van de videogame is extreem standaard - ik kan niet zeggen dat ik me op de een of andere manier bepaalde locaties herinnerde. Vanwege de nieuwe camera is het onhandig om er omheen te bewegen, en de totaal ontoereikende kaart maakt het moeilijk om te begrijpen waar je heen moet. Maak je klaar om doelloos door een eentonige wereld te dwalen. Met een vriend kan het zelfs grappig zijn, maar alleen?
Lees ook: Reis naar de Savage Planet review - Ruimtesatire van de makers van Far Cry
Wat Genesis doet, is actie. Nee, er is hier ook niets bijzonders, maar jullie tweeën kunnen heel goed omgaan met talloze vijanden. Individuele spelers kunnen kiezen tussen twee personages: War en Discord. Oorlog is ons al heel vertrouwd - hij geeft de voorkeur aan methodische en sterke aanvallen die een kleine tweepoot met één slag vernietigen. Onenigheid is het tegenovergestelde; hij houdt het liefst afstand en is constant in beweging.
Dankzij dit contrast hoef je je tijdens gevechten niet te vervelen: War en Discord vullen elkaar perfect aan.
Wat betreft de puzzels en platformactie, ik heb geen haast om mezelf te overladen met lof. Zij hebben het meeste last van de nieuwe, niet erg handige camera, waardoor ik meer dan eens in het niets viel of verdwaalde. De puzzels zijn ook op hun vorige niveau, maar ik weet niet hoe geschikt ze zijn. Iemand zal zeggen dat ze helpen om het tempo te vertragen en een pauze te nemen van constante gevechten. Iemand zal klagen dat ze niet op hun plaats zijn en alleen de tijd slepen. Iedereen beslist voor zichzelf.
Lees ook: Snack World: The Dungeon Crawl Review - Goud - Lachen is toegestaan
De consolepoort is een paar maanden vertraagd, maar ik weet niet waarom. Darksiders Genesis is ook niet zonder bugs, die, hoewel onbeduidend, zich in de gameplay nestelen. Modellen verdwijnen van tijd tot tijd en vertragingen komen vrij vaak voor. Niets dodelijks natuurlijk, maar een paar pleisters zouden geen kwaad kunnen.
vonnis
Ik zou er meer over kunnen praten Darksiders Genesis, maar dat doe ik niet. Waarom? Feit is dat we dit allemaal al hebben gezien. Genesis brengt niets nieuws in het genre en is niet bijzonder memorabel. Het zal fans van de Vigil Games-mythologie tevreden stellen, maar het zal sceptici zeker niet overtuigen om van gedachten te veranderen over de franchise. Onwillekeurig rijst de vraag: wordt het niet tijd om de serie naar een welverdiende rust te sturen?