Men kan zeggen dat de processen van geboorte en dood in het universum eindeloos zijn. Alles heeft zijn begin en zijn einde. Zelfs een ster.
De geboorte van een ster begint in een interstellaire wolk. Na zijn geboorte begint een ster zijn werkdagen in een fijn uitgebalanceerde toestand die hydrostatisch evenwicht wordt genoemd, waarin de zwaartekracht op de ster wordt gecompenseerd door de stuwkracht die wordt gecreëerd door nucleaire reacties in de kern van de ster. De thermonucleaire reactie in de ster vindt plaats ten koste van waterstof, dat tijdens het proces van kernfusie en het vrijkomen van energie verandert in helium. De vrijgekomen energie ondersteunt de vorm en helderheid van de gloed van de ster.
Zodra alle waterstof is opgebruikt, betreedt de ster een onomkeerbaar pad naar zijn ondergang. De ster zal een tijdje helium verbranden en de grootste sterren zullen chemische elementen tot ijzer blijven verbranden, maar dit is een tijdelijke vertraging van de dood. Sterren zijn er in verschillende maten, van 7% van de massa van de zon tot 250 massa's van de zon.
Dus wie van hen sterft sneller? Hoewel grote sterren een grote voorraad brandstof hebben, verlopen hun kernreacties sneller doordat de zwaartekracht materiaal intensiever in hun kernen perst dan bij kleinere sterren. Ze branden veel sterker en helderder. Daarom putten grote sterren hun beschikbare brandstof veel sneller uit dan kleinere sterren. De krachtigste sterren leven kosmisch slechts honderden miljoenen jaren. Ze leven snel en sterven jong.
Maar kleine sterren, waarvan de massa minder is dan 10% van de massa van de zon, hebben veel minder brandstof, minder massa en daardoor minder zwaartekracht. Dankzij al deze factoren kunnen ze hun leven honderden miljarden jaren verlengen.
Aangezien het heelal slechts 13,8 miljard jaar geleden werd gevormd, zou een kleine ster simpelweg niet genoeg tijd hebben gehad om oud te worden. Volgens wetenschappers is Methuselah een van de oudste sterren ooit ontdekt. De ster, die zich op 190 lichtjaar van de aarde bevindt, is vernoemd naar een bijbels personage waarvan wordt aangenomen dat hij bijna een millennium heeft geleefd. De huidige schatting van de leeftijd van deze ster is 13,7 miljard jaar. Dit betekent dat het zich kort na de oerknal zou moeten hebben gevormd.
Astronomen hebben ook sterren ontdekt, protosterren genaamd, die zich nog in het vormingsproces bevinden. Deze sterren, waargenomen met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in Chili, zijn volgens de Max Planck Society minder dan 500 jaar oud.
Onze eigen zon is ongeveer 4,6 miljard jaar oud, ergens tussen de protosterren en Methusalem. Astronomen geloven dat het bijna halverwege zijn leven is. Over ongeveer 5 miljard jaar zal de zon stoppen met het omzetten van waterstof in helium in zijn kern. Zodra de zonnekern geen brandstof meer heeft en als gevolg van de tegenwerking van de zwaartekracht, zal deze beginnen samen te trekken. Ondertussen zal de buitenste schil van de zon uitzetten omdat er nog steeds waterstof is om mee te fuseren. De zon zal zo groot worden dat hij de banen van Mercurius en Venus opslokt.
Uiteindelijk zal de brandstof van de zon opraken, de kern zal instorten tot een bal van koolstof en zuurstof, een witte dwerg genaamd, en de buitenste lagen zullen verdwijnen en veranderen in een nevel, een omhulsel van heet overgebleven plasma. En dit zal het einde zijn van het zonnestelsel zoals wij dat kennen.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Lees ook: