zwart gat een middelzwaar object verborgen in een dwergstelsel kwam in het gezichtsveld van astronomen toen het een ster opslokte die te dicht bij hem kwam. Wetenschappers hebben een fenomeen waargenomen dat "getijde-instorting" wordt genoemd, waarbij een deel van de materie de ruimte in wordt geworpen en een deel in het zwarte gat valt en opwarmt. Het veroorzaakte een uitbarsting van straling die het collectieve sterlicht van het dwergstelsel kort verduisterde.
De uitbarsting werd vastgelegd door wetenschappers met behulp van het Young Supernova Experiment (YSE) - een studie die is ontworpen om kosmische sterren te detecteren explosies en snel bewegende astrofysische gebeurtenissen, waaraan een internationaal team van wetenschappers werkt. "Deze ontdekking is opwindend omdat we getijdenverstoringen niet alleen kunnen gebruiken om meer zwarte gaten met een gemiddelde massa in dwergstelsels te vinden, maar ook om hun massa's te meten", zegt co-auteur Ryan Foley, universitair hoofddocent astronomie en astrofysica aan de Universiteit van Santa Cruz.
Eerste auteur Charlotte Angus van het Niels Bohr Instituut zegt dat de bevindingen van het team een basis vormen voor toekomstige studies van vergelijkbare zwarte gaten. “Het feit dat we dit zwarte gat van middelmatige massa konden vastleggen terwijl het absorbeerde een ster, gaf ons een geweldige kans om te ontdekken wat anders voor ons verborgen zou blijven, - zei de wetenschapper. - Bovendien kunnen we de eigenschappen van de flits zelf gebruiken om deze ongrijpbare objecten van gemiddelde massa, waartoe de meeste zwarte gaten in de centra van sterrenstelsels kunnen behoren, beter te begrijpen.
Ook interessant:
Superzware zwarte gaten bevinden zich in de centra van alle grote sterrenstelsels, inclusief onze eigen Melkweg. Wetenschappers gaan ervan uit dat deze objecten, waarvan de massa miljoenen of miljarden keren groter is dan de massa van de zon, kunnen zijn gegroeid uit kleinere zwarte gaten, waarvan de massa duizenden zonsmassa's is.
Een theorie over het ontstaan van superzware zwarte gaten is dat het vroege heelal werd bevolkt door kleine dwergstelsels met zwarte gaten van middelmatige massa. Na verloop van tijd fuseerden ze of werden ze geabsorbeerd door massievere sterrenstelsels, waarbij hun kernen elke keer samensmolten, waardoor de massa in het centrum toenam. En dit fusieproces zou uiteindelijk de superzware zwarte gaten creëren die we vandaag zien.
Ook interessant:
Klassieke methoden om op zwarte gaten te jagen, die objecten zoeken tijdens hun actieve "voeding" op sterren, zijn vaak niet gevoelig genoeg. Het vinden van meer middelgrote zwarte gaten tijdens een getijdenverstoring zou kunnen helpen bij het oplossen van het debat over hoe ze ontstaan super massief zwarte gaten
Met gegevens van het YSE-experiment kon het team de eerste tekenen van licht detecteren toen het zwarte gat de ster begon te absorberen. Het vastleggen van dat eerste moment was de sleutel om te onthullen hoe groot het zwarte gat was. "Deze uitbarsting was ongelooflijk snel, maar omdat onze YSE-gegevens ons zoveel vroege informatie over de gebeurtenis gaven, waren we echt in staat om de massa van het zwarte gat te lokaliseren", zei Angus.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Ook interessant: