Het idee om zonne-energie vanuit de ruimte over te brengen is niet nieuw. In 1968, een ingenieur NASA Peter Glaser creëerde het eerste conceptuele project van een satelliet op zonne-energie. Maar pas nu, na 55 jaar, lijken wetenschappers een succesvol experiment te hebben uitgevoerd. Een team van onderzoekers van Caltech heeft donderdag aangekondigd dat hun ruimteprototype, de Space Solar Power Demonstrator (SSPD-1) genaamd, zonlicht heeft opgevangen, in elektriciteit heeft omgezet en naar microgolfontvangers heeft gestuurd die op het dak van de Caltech-campus zijn gemonteerd. Pasadena. Het experiment bewijst ook dat het apparaat, dat op 3 januari werd gelanceerd, een reis door de ruimte kan overleven, evenals de barre omstandigheden in de ruimte zelf.
“Voor zover we weten, heeft niemand ooit draadloze krachtoverbrenging in de ruimte gedemonstreerd, zelfs niet met dure, stijve constructies. Dit doen we met behulp van flexibele lichtstructuren en onze eigen geïntegreerde schakelingen. Dit is een primeur”, zegt Ali Hajimiri, hoogleraar elektrische en medische techniek en mededirecteur van het Space Solar Power Project (SSPP) van het California Institute of Technology. persbericht, donderdag gepubliceerd.
Het experiment, voluit bekend onder de volledige naam Microwave Array for Low Orbital Energy Transfer Experiment (MAPLE), is een van de drie onderzoeksprojecten die aan boord van SSPD-1 worden uitgevoerd. Volgens een rapport van het California Institute of Technology gaat het om twee afzonderlijke arrays van ontvangers en lichtgewicht microgolfzenders met speciale chips. In het persbericht voegde het team eraan toe dat het ontwerp van de zenders was ontworpen om de hoeveelheid brandstof die nodig was om ze de ruimte in te sturen tot een minimum te beperken, en dat het ontwerp ook flexibel genoeg moest zijn om de zenders op de raket te kunnen vouwen.
Zonne-energie in de ruimte is al lang een soort heilige graal voor de wetenschappelijke gemeenschap. Hoewel de technologie in zijn huidige vorm duur is, belooft het potentieel onbeperkte hoeveelheden hernieuwbare energie, aangezien zonnepanelen in de ruimte zonlicht kunnen oogsten, ongeacht het tijdstip van de dag. Het gebruik van microgolven om energie over te brengen zou ook betekenen dat bewolking niet zou interfereren.
Het California Institute of Technology Space Solar Power Project (SSSP) is niet het enige team dat probeert zonne-energie in de ruimte te realiseren. Eind vorige maand, slechts enkele dagen voor de aankondiging van Caltech, kondigde het Japanse ruimtevaartagentschap JAXA een publiek-privaat partnerschap aan dat tot doel heeft zonne-energie tegen 2025 vanuit de ruimte te sturen. Het hoofd van dit project, een professor aan de Universiteit van Kyoto, werkt sinds 2009 aan zonne-energie in de ruimte. Japan beleefde ook zijn doorbraak bijna tien jaar geleden, in 2015, toen JAXA-wetenschappers 1,8 kilowatt energie – ongeveer genoeg om een waterkoker van stroom te voorzien – meer dan 50 meter naar een draadloze ontvanger stuurden.
Het ruimte-zonne-energieproject werd opgericht in 2011. Naast MAPLE wordt SSPD-1 gebruikt om te beoordelen welke celtypen het meest efficiënt zijn in het overleven in de ruimte. Het derde experiment staat bekend als DOLCE (Deployable on-Orbit ultraLight Composite Experiment), een structuur van 1.8 bij 1.8 meter die "de architectuur, het verpakkingsschema en de implementatiemechanismen van een modulair ruimtevaartuig demonstreert", aldus Caltech. Het is nog niet ingezet.
Lees ook: