Het Nieuw-Zeelandse Dawn Aerospace zei woensdag dat het de eerste drie testvluchten van een raketaangedreven ruimtevliegtuig had voltooid.
Het Mk-II Aurora-apparaat is 4,5 m lang en wordt aangedreven door een verbrandingsraketmotor die draait op kerosine en waterstofperoxide. Tijdens de eerste vluchten klom het toestel naar een hoogte van zo'n 1 m en ontwikkelde het een maximale snelheid van zo'n 800 kv per uur, meldt het bedrijf.
Tijdens de testcampagne, die plaatsvindt vanaf Glentanner Airfield in Nieuw-Zeeland, zal dit vliegtuig uiteindelijk klimmen naar een hoogte van ongeveer 20 kv. De ervaring die met dit vliegtuig is opgedaan, zal worden gebruikt in de tweede versie van de Mk-II Aurora, die eind dit jaar of begin 2024 de lucht in zou kunnen gaan.
In een interview zei Stefan Powell, CEO van Dawn Aerospace, dat dit tweede voertuig een veel lichtere structuur, een krachtigere motor en andere functies zal hebben waardoor het veel hoger kan klimmen. Het doel is om het ruimtevliegtuig tot een hoogte van 100 km te tillen, boven de internationaal erkende limiet van de ruimte.
Op dit moment is het niet mogelijk om regelmatig herhaald onderzoek te doen in de atmosfeer op een hoogte van 30 km tot 100 km. Met de Mk-II Aurora wil het bedrijf twee keer per dag kunnen vliegen en een platform bieden voor toepassingen zoals milieustudies in de mesosfeer en thermosfeer.
"Meer dan 30 km is te hoog voor ballonnen en te laag voor satellieten", zei Stefan Powell. "Sommige onderzoekers noemen het het gebied van verwaarlozing. We weten dat het een grote impact heeft op klimaat en weerpatronen. In theorie is het van grote waarde om dit deel van de atmosfeer beter te begrijpen. Dus we zullen waarschijnlijk beginnen met het plaatsen van een paar vrij eenvoudige apparaten voor gegevensverzameling, gewoon omdat ze niet veel wegen."
Het doel van het bedrijf is om zijn vloot te exploiteren met vliegtuigachtige efficiëntie - opstijgen en landen vanaf een landingsbaan, gebruik maken van niet-exotische brandstof en geen groot onderhoud tussen vluchten vereisen. Volgens Powell beginnen verticale lanceringsbedrijven met het bouwen van een raket met het maximale laadvermogen en werken ze in de loop van de tijd aan herbruikbaarheid. Dawn wil beginnen met een herbruikbare raket en zijn mogelijkheden uitbreiden.
Daartoe dient de Mk-II Aurora-raket ook als testbed voor het grotere Mk-III Aurora-ruimtevaartuig, dat tot doel heeft een vervangbare tweede trap en nuttige lading de ruimte in te brengen. Het doel is om uiteindelijk satellieten met een gewicht van ongeveer 250 kg in een lage baan om de aarde te kunnen lanceren.
De Mk-II Aurora stijgt op met behulp van een enkele raketmotor die is ontworpen om te werken op een hoogte van ongeveer 30 of 40 km, waarna het voertuig naar een hoogte van ongeveer 100 km zal reizen voordat het weer de atmosfeer van de aarde binnengaat. Het bedrijf evalueert nog steeds opties om het ruimtevaartuig te beschermen terwijl het opwarmt bij terugkeer, maar Powell zei dat zijn technische team gelooft dat het composietmaterialen op hoge temperatuur kan gebruiken, wat past bij het doel van het bedrijf om frequente vluchten te maken.
Dawn Aerospace heeft momenteel zo'n 110 medewerkers, waarvan de meeste in Nieuw-Zeeland, maar heeft ook een technisch team in Nederland. Volgens Powell werkt de helft aan satellietmotoren, de winstgevende business van het bedrijf. De andere helft werkt aan een ruimtevliegtuig. Tot op heden heeft het bedrijf een inzamelingsactie van $ 20 miljoen aangekondigd.De opbrengsten van de ruimtemotoren helpen de oprichting van het Aurora-ruimtevaartuig te financieren.
Ook interessant: