In een dinsdag vrijgegeven rapport heeft een groep planetaire wetenschappers de NASA aanbevolen prioriteit te geven aan de ontwikkeling van een robotmissie om Uranus te verkennen, een verre wereld met 27 bekende manen die niet voldoende is verkend, behalve een vluchtig bezoek van het ruimtevaartuig Voyager jaren geleden.
De tweede prioriteit van NASA's planetaire wetenschappelijke programma zou moeten zijn om een robotmissie te ontwikkelen om in een baan om de Saturnusmaan Enceladus te landen en te landen, waarvan onderzoek heeft aangetoond dat deze een oceaan van vloeibaar water bevat begraven onder de wereldwijde ijskap, aldus wetenschappers.
Volgens experts is er tot op heden slechts één echte raketdrager die de Uranus-orbiter en sonde (7235 kg) langs de zeven beste banen kan lanceren. En dit is de Falcon Heavy van SpaceX. Technisch gezien zijn er drie andere alternatieven: United Launch Alliance's (ULA) Vulcan Centaur, Blue Origin's New Glenn en NASA's eigen Space Launch System (SLS).
SLS is niet geschikt voor niet-Artemis-missies zonder significante prestatieverbeteringen of ontwerpwijzigingen. Blue Origin's nieuwe Glenn herbruikbare raket is hiertoe in staat op vele manieren, maar lijkt extreem slechte prestaties te hebben in een lage baan om de aarde - ver beneden wat de Uranus Orbiter and Probe (UOP) vereist - en zal waarschijnlijk niet worden gelanceerd tot 2024 of 2025 jaar. De Vulcan Centaur-raket van ULA moet nog worden gelanceerd en zijn debuut kan gemakkelijk worden verschoven naar 2023. Raketboosters (SRB's) hebben simpelweg niet de eigenschappen die nodig zijn om het eerder genoemde gewicht op te tillen.
Maar een Falcon Heavy-raket met een standaard stroomlijnkap kan ongeveer 8,5-10 ton nuttige lading lanceren op de beste UOP-trajecten, waardoor er een zeer goede marge overblijft voor het verhogen van het gewicht van het ruimtevaartuig of het verminderen van de lanceringsprestaties.
Over het algemeen geldt dat als de voorbereidingen in 2024 beginnen, de missie in 2031 kan worden gelanceerd. En dan eind 2044 of begin 2045 zullen de orbiter en sonde in de baan van Uranus aankomen. De primaire wetenschappelijke missie zal beginnen met het inzetten van een kleine atmosferische sonde om direct de samenstelling en het gedrag van de exotische atmosfeer van de planeet te analyseren, waarvan wordt aangenomen dat deze vluchtig is en onderhevig aan uitgebreide en krachtige stormen met de meest extreme winden in het zonnestelsel. De sonde zal ~270 kg wegen en zal naar verwachting niet langer dan een paar uur leven. Maar de orbiter zelf zal nog minstens 4 jaar door het Uranus-systeem blijven reizen en de ijsreus, zijn ringen, magnetosfeer en meer dan 27 manen observeren en bestuderen.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Lees ook: