Toen Keita Takahashi in 2004 Katamari Damacy aan de wereld onthulde, waren de reacties van de spelers ongeveer hetzelfde: wat... is dit? En echt, wat? En waarom worden er nog steeds remasters uitgebracht in 2020, 16 jaar na de release, en kopen mensen het nog steeds? Dit is een vreemde, obscure en ongelooflijk charmante franchise die weigert te verouderen of relevantie te verliezen, maar je kunt de schoonheid ervan alleen begrijpen door het zelf te proberen.
Ik denk dat veel mensen die in hun leven nog nooit een "oorspronkelijk" Japans spel hebben gespeeld, zich voorstellen dat ze allemaal ongeveer hetzelfde zijn als Katamari Damacy - raar, excentriek en, bij gebrek aan een beter woord, willekeurig. Dit is natuurlijk niet waar, maar de cultstatus van Katamari valt niet te ontkennen: in eerste instantie was het niet meer dan een schoolproject, maar het groeide uit tot een heus merk met heel wat sequels en spin-offs. Maar als je het origineel op PS2 nooit in handen hebt gekregen, of je hebt nog nooit van de serie gehoord, dan is de definitieve release Katamari Damacy REROLL op alle moderne platforms (nou ja, niet meegerekend, technisch gezien de PS5 en Xbox Series X, die het ondersteunen via achterwaartse compatibiliteit) laat je gewoon geen keus.
Wat is Katamari Damacy Reroll? Dit is een remaster van het origineel uit 2004, die al zijn essentie behoudt, maar waarmee je in Full HD-resolutie kunt spelen. Wat voor soort spel is dit? Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk om zowel het genre als eventuele vergelijkingen te bedenken. Ondanks zijn solide leeftijd heeft Katamari nog steeds geen analogen, dus zijn genre kan echt worden genoemd... "katamar"? Nou, technisch gezien is het een third-person puzzel, maar is zo'n beschrijving voor iemand logisch?
Let op: het zal vreemd zijn. Ben je klaar? Dus, volgens het "complot", als je het zo mag noemen, wordt de koning van de kosmos behoorlijk dronken en vernietigt hij per ongeluk alle sterren en planeten, waardoor alleen de aarde onaangeroerd blijft. Hij geeft zijn fout toe, maar is niet van plan alles weer op zijn plaats te zetten - hij vertrouwt deze taak toe aan zijn zoon van vijf centimeter. Dus moeten de spelers de controle over de prins overnemen, die terugkeert naar de aarde, gewapend met een "katamari" - een magische bal die elk kleiner object aan zichzelf plakt. Hoe langer hij... allerlei snuisterijen van de aarde rolt, hoe groter zijn bal wordt en hoe meer voorwerpen er kunnen worden gelijmd. En het resulterende kunstwerk kan de ruimte in worden gestuurd, waar het verandert in een van de hemellichamen.
Lees ook: Hyrule Warriors: Age of Calamity Review - Zelda, maar niet dat
Uitgeademd? En eigenlijk is het nog vreemder. Tegelijkertijd loopt de presentatie van Katamari Damacy Reroll niet ver achter: op elke hoek zijn er eigenaardigheden. Maar je kunt niets doen: geloof het of niet, dat is de charme van deze serie games.
Over het algemeen begon mijn kennismaking met Katamari niet op PS2, zoals gewoonlijk het geval is, maar verder PS Vita, van de Touch My Katamari-release. De games zijn in wezen hetzelfde, maar het is de originele Damacy die misschien wel het meest geliefd blijft bij fans. Maar hoe is het?
Sterker nog, ik heb de hele gameplay hierboven al beschreven. Ik noemde het "katamar"-genre, maar in feite kan Katamari Damacy Reroll gemakkelijk "marteling" worden genoemd. Want dat is eigenlijk alles wat we doen: nadat we een niveau hebben gekozen, bevinden we ons op een nieuwe locatie waar we een bal van een bepaalde grootte moeten rollen - of er een specifiek object in moeten rollen, of het nu een spin, een ei of iets anders is. Maar er is een tijdslimiet en als je geen tijd hebt, moet je helemaal opnieuw beginnen.
Ik heb de games in deze serie altijd verrassend ontspannend gevonden, ondanks de timer, die me altijd gestrest maakt. De gameplay is misschien vreemd, maar het is verdomd opwindend, en de games zelf, ondanks al hun vreemdheid, kunnen niets anders dan magisch worden genoemd (ik gebruik dit woord niet voor de eerste keer). Alles is charmant: de kleine prins die rond zijn bolvormige planeet rent zoals de naamgenoot uit het verhaal van Antoine de Saint-Exupéry, de screensavers tussen de niveaus, het "plot" zelf, de taken... maar op de een of andere manier lijkt elk element geschikt. Al deze eigenzinnigheid is zo aan elkaar gelijmd dat het een echt kunstwerk blijkt te zijn.
We hebben het over een remaster van een game die al lang niet nieuw is, dus een zeker archaïsme is onvermijdelijk. Toegegeven, het verwijst naar precies één element: management. Het is niet perfect. U kunt kiezen uit twee presets: klassiek en eenvoudig. De eerste is een blikje van de PS2, waarbij je twee analoge sticks tegelijk moet vastklemmen om ergens heen te kunnen rollen. Ongemakkelijk. De tweede is iets eenvoudiger - één stapel is hier voldoende. Maar zelfs hier is het verre van ideaal: om de richting te veranderen, moet je de stroom naar voren of naar achteren kantelen, en niet in de richting waarin je wilt gaan. Het is onlogisch en duurt lang om eraan te wennen.
Lees ook: Beoordeling van Parttime UFO - Simulator (alien) gastarbeider
Maar verder is alles gewoon geweldig. Grote, uitgestrekte locaties zijn gevuld met allerlei objecten (meer dan 1400 verschillende!), en de kunststijl is helemaal niet verouderd. En de soundtrack is niets anders dan briljant: elk niveau begroet de speler met een nieuw coolste nummer in verschillende genres. De muziek is verbluffend, en niet anders.
Technisch gezien had ik meer verwacht van de remaster. Het beeld is helder en er is geen spoor van de grote pixels van de PS2, maar alle objecten zijn nog steeds buitengewoon onhandig en de framesnelheid is niet indrukwekkend. En ik zou heel graag meer modernisering willen. De nieuwe generatie consoles is net uitgekomen, maar waar is de 4K-patch? Voeg hier nog eens 60 fps bij deze resolutie toe, en het wordt een snoepje. Maar de ontwikkelaars lijken niet te beseffen welke datum op de kalender staat.
Vandaag bespreken we de versie voor PS4 - deze verscheen onlangs. Maar de versie voor Switch is niet nieuw, en daar is de besturing onverwacht beter.
vonnis
Katamari Damacy REROLL is een legendarisch puzzelspel dat nog steeds geen analogen heeft, afgezien van talloze sequels. Charmant, vreemd en verrassend verslavend, het blijft een meesterwerk dat iedereen zou moeten proberen.