Misschien is het moeilijk om het belang van het origineel te overschatten Crysis. Er is zoveel over haar gezegd en geschreven dat het heel moeilijk zal zijn om iets nieuws te zeggen. De standaard shooter in de open wereld, techno demo, opgeblazen fopspeen - zoveel mensen, zoveel meningen. Maar één ding kan niet worden ontkend: de ooit meest indrukwekkende game die alleen supercomputers konden maken, is nog steeds erg mooi in 2021. Het is verbazingwekkend, maar zelfs nu weten miljoenen spelers niet hoe overtuigend deze shooter van Crytek eruit kan zien. En pas nu is de ultieme versie van het origineel - en zijn twee vervolgen - beschikbaar gekomen voor een zo breed mogelijk publiek.
Aangezien we het hebben over games die hun reis in 2007 begonnen, zal ik niet te diep ingaan op de beschrijving van elk van hen. Ik zal alleen zeggen dat ik, net als vele anderen, Crysis voor het eerst op het verkeerde moment op de verkeerde hardware heb aangeraakt. Zelfs als deze shooter werd beschouwd als een soort benchmark voor de krachtigste computers, belette dit niet dat deze op de consoles van die generatie werd uitgebracht. Toegegeven, zelfs op de PS3 was het cool, maar het was een heel ander spel dat slechts vaag leek op wat de critici aan het bashen waren. De poort heeft veel problemen gehad, van een grafische downgrade tot lagere niveaus, en het is pas nu (idealiter op PS5) dat consolespelers zullen zien hoe het zou genoeg zijn Kijken
Waarom doe ik alsof de remake nu net uit is? Om twee redenen. Ten eerste is er zojuist een trilogie verschenen, waarbinnen ik deze beschouw. Ten tweede, de beroemde meesters van de havens Sabre Interactive deden het de eerste keer niet erg goed en brachten het afgelopen jaar door met tal van patches van het origineel. En pas nu kan hun werk voltooid worden genoemd. Er zijn bijna geen bugs meer, de resolutie en framerate zijn naar het gewenste niveau gesprongen. Ray tracing verscheen, maar om de een of andere reden niet in alle games.
Dus, moet ik de trilogie kopen? Als je een console-gamer bent, ja, zeker. Na tien jaar terugkeren naar Crysis is een geweldige ervaring. Weet je hoe het altijd komt dat je favoriete spel er altijd beter uitziet in het geheugen dan het in werkelijkheid is? Ze deed me hier duidelijk aan denken Super Mario 3D All Stars. Nou, Crysis Remastered Trilogy is een zeldzaam voorbeeld van een oude game die er precies zo uitziet als je zou verwachten.
Na ongeveer 10 minuten in het spel, nadat een dapper team van speciale troepen is geland op een tropisch eiland vol met Noord-Koreanen, komt onze held eindelijk uit de schaduw te voorschijn en bevindt hij zich op een strand. Dit is hetzelfde "wauw-moment" wanneer de game-engine voor het eerst zijn spieren kan buigen en kan bogen op ongekende verlichting en fysica. Veel videogames hebben dit soort momenten, maar sindsdien maken ze allemaal geen indruk meer. Allemaal behalve Crysis.
Lees ook: Review van Marvel's Guardians of the Galaxy — Ongelooflijk mooi en verrassend soulvol
Als de remaster iets heeft gedaan, is het met een grafische upgrade, maar de rest roept bepaalde vragen op. Het visuele bereik verjongt de game goed, maar wanneer het schieten begint, besef je dat dit naar moderne maatstaven niet zo'n levendige shooter is. Richten is nog steeds moeilijk, en de AI "ziet" de speler nog steeds in stealth-modus op vijf kilometer van zijn basis. Hoeveel jaar ik ook speelde, het is me nooit gelukt om te leren hoe ik heimelijk vijanden kan besluipen. Ik wil niet - Crysis is goed als chaos heerst.
In tegenstelling tot dezelfde Far Cry, maakt Crysis de hoofdpersoon beter dan anderen, maar verandert hem niet in een superman. Als in Far Cry 6 de hoofdpersoon kan zelfs in zijn onderbroek een schot uit een tank overleven, dan is één slimme Koreaan genoeg om alles te bederven. Ik was een beetje vergeten hoe ingewikkeld videogames vroeger waren.
Ondanks alle verbeteringen die de sequels aanbrengen, zullen ze nooit zo indrukwekkend zijn als het origineel. Dit hangt met name samen met hun gangspelontwerp. Er is hier niet zo'n bewegingsvrijheid, maar de gameplay is veel beter geworden. De opnames zijn wat moderner en het visuele bereik doet denken aan Emmerichs blockbusters uit het pre-Vivid-tijdperk. 4K, 60 FPS - alles is gewoon geweldig.
Lees ook: Far Cry 6 Review – Tonale dissonantie
Dit kan gezegd worden over het tweede en derde deel. Ik zal geen evaluatie maken van de sequels zelf: in zoveel tijd heeft iedereen al de tijd gehad om zijn mening te vormen en het heeft geen zin om mijn stem toe te voegen aan een miljoen anderen. Ik kan alleen maar zeggen dat het voor mij het moeilijkste was om terug te keren naar het derde, meest lineaire deel, dat weinig gelijkenis vertoont met het origineel. Ik waardeer de wens van ontwikkelaars om vooruit te komen zonder zichzelf met het verleden te belasten (ik raad u aan hetzelfde te doen). Ubisoft), maar er is een reden waarom gamers zelden over de sequels praten, en vooral over de derde aflevering. Ik zou zeggen dat de wens om zo dicht mogelijk bij het niveau en de structuur van Hollywood-actiefilms te komen (en de derde is ook vrij kort) de franchise schaadde, die al lang zijn relevantie heeft verloren.
Crysis Remastered Trilogy heeft me zelfs meer kunnen plezieren dan ik had verwacht. Eindelijk, na zoveel tijd, werd de referentieversie van de uitstekende shooter uitgebracht, en stel je voor, het is nog steeds goed. Het enige dat onduidelijk is, is dat er om de een of andere reden geen aparte versie voor PS5 was. Waarom zou je jezelf beperken tot een achterwaarts compatibele PS4-versie? Ik weet dit niet. Maar toch ben ik blij met de release.
vonnis
Crysis geremasterde trilogie - dit is een interessante release voor iedereen, maar het is vooral belangrijk voor consolespelers, die al vele jaren genoegen moeten nemen met inferieure versies van de iconische shooter. Maar nu, met 4K-beeld, 60 fps en zelfs wat raytracing, hebben deze games hun relevantie herwonnen. En als het succes van deze collectie de wederopstanding van de serie betekent, heeft iedereen er baat bij.