В Call Of Duty: Black Ops Koude Oorlog niemand heeft geluk. Turken, Duitsers, Russen, Vietnamezen - de "helden" van het nieuwe spel van Treyarch schieten iedereen op hun pad, en dat allemaal voor de glorie van de "vrije wereld". De ontwikkelaars zelf bleken verliezers, gedoemd om in de schaduw van de groten te staan Modern Warfare van Infinity Ward, wat onze perceptie van moderne Call of Duty volledig heeft veranderd. Ook de spelers zijn verontwaardigd: in plaats van een serieus complot kregen ze een cranberry in de stijl van de jaren tachtig. En ondanks dat alles... ik hou van Black Ops Cold War. En dat is alles hier.
De Call Of Duty-serie is momenteel niet gemakkelijk. Het schema, volgens welke elk jaar een nieuw deel van de actiegame wordt uitgebracht, brengt geld op voor de uitgever, maar leidt ook tot zulke onaangename momenten waarop zelfs een zeer goede game verouderd lijkt, zelfs op het moment van release. En ik wil Treyarch helemaal niet de schuld geven, het is gewoon dat alle innovaties die in 2019 in de game verschenen al een integraal onderdeel lijken. En het wegwerken ervan, opnieuw zogenaamd terugkerend naar het verleden, is heel vreemd. In de ogen van spelers werd Cold War geboren na Modern Warfare, en het maakt niet uit dat de ontwikkeling er daadwerkelijk parallel aan verliep. Ik voel met de studio mee - ik denk dat ze erin geslaagd zijn een zeer goede shooter uit te brengen, die weliswaar een beetje laat was.
Verhaalcampagnes in Call Of Duty zijn altijd interessant. De rol van vorig jaar maakte wereldwijd furore met zijn brute complot, waarin plaats was voor marteling, oorlogsmisdaden en politieke schandalen. Deze schijnbaar wanhopige poging om de relevantie van een ietwat vermoeide franchise terug te brengen, bleek een succes, en een tijdje was Modern Warfare het gesprek van de dag. Het werd serieus een van de beste games van het jaar genoemd. Maar als het complot daar velen verontwaardigd maakte vanwege het voorgewende realisme, dan heeft de Koude Oorlog niemand beledigd, simpelweg omdat het onmogelijk is om het serieus te nemen.
Ik noemde 'cranberry' niet voor niets in de titel: Cold War is een zogenaamd verloren Hollywood-actiefilm uit de jaren tachtig. Dappere Amerikanen, geleid door de wijze Ronald Reagan, beschermen de belangen van de kapitalistische wereld. Er zijn atoombomachtervolgingen, ongrijpbare KGB-agenten en Vietnam-flashbacks. Alleen Arnie's blote torso ontbreekt.
Lees ook: Assassin's Creed Valhalla Review - Bronnen van een Viking Odyssey
Maar als je "kameraden" met een wild accent verdraagt (ik speelde in de originele taal, misschien is het niet zo vreemd met Russische stemmen?), dan wordt het heel interessant om te spelen. De ontwikkelaars hadden enkele interessante ideeën: er zijn bijvoorbeeld extra missies, verschillende eindes en op sommige punten keuzevrijheid. Meerdere keren wordt de speler geconfronteerd met de vraag - doden of niet doden, redden of niet redden. En als je wilt redden - wie dan? En later zal elke dergelijke actie reageren. Het is zeker niet The Witcher, maar het is nog steeds vermakelijk. Dit is de reden om de plot twee keer door te nemen. Ze is natuurlijk absoluut belachelijk, maar ik heb me nooit verveeld.
Voor degenen die niet geïnteresseerd zijn in de campagne voor één speler (ik weet dat jullie met velen zijn), is er multiplayer. Waar zonder hem? En het is... het is Call Of Duty, wat kan ik nog meer zeggen? Klassieke, vintage Call Of Duty. Ik hou van de kaarten - ze zijn gedetailleerd en helemaal niet primitief. Alleen zijn er maar heel weinig - slechts acht, en dit, rekening houdend met de beperkte opties voor grote locaties. Op de een of andere manier is het niet compact voor een spel dat helemaal niet goedkoop is. In de "Zombie"-modus, zelfs minder - slechts één kaart. We zijn meer gewend.
Wat betreft de gameplay, ik kan het beschrijven met het woord "snel". Sneller en minder tactisch dan Modern Warfare. Fans van de rol van vorig jaar zullen huilen dat dit een achteruitgang is in alles, en anderen zullen het schuim op de mond lopen om te bewijzen dat Treyarch het beter heeft gedaan. En beide kampen zullen de eerste maanden zeker ergens over klagen - ik ken ze al. Je zult ze niet behagen, hoe hard je ook probeert. En zodra het nieuwe deel uitkomt, beginnen ze meteen hun liefde voor de Koude Oorlog te belijden.
Lees ook: Watch Dogs: Legion Review - Een serieuze grap
Als iemand die vooral geïnteresseerd is in het bedrijf, kon ik niet veel vinden om over te klagen in de multiplayer - nou ja, behalve het kleine aantal kaarten. Alles werkt, alles, voor het grootste deel, zoals gewoonlijk. Dit is Call of Duty.
Afzonderlijk wil ik de visuele component prijzen - en het geluid. Zoals het de serie betaamt, ziet Black Ops Cold War er geweldig uit op zowel oude als nieuwe hardware. Vooral goede optimalisatie in de plot, die bevalt met een stabiele framesnelheid en hoogwaardige texturen. Het is allemaal erg mooi. In multiplayer lopen oude consoles echter vast, vooral als er veel spelers zijn. Het is duidelijk dat de ontwikkelaars nu al hopen dat we zo snel mogelijk zullen updaten.
vonnis
Call of Duty Black Ops Koude Oorlog is waar we allemaal op hebben gewacht. Dom, mooi en ongebreideld, ze zal sommige fans verrukken en anderen teleurstellen. Zoals elk ander deel van de jaarlijkse reeks.