Het lot van gamers is moeilijk: elk jaar brengt een nieuwe tragedie. Bedrijven worden voor de gek gehouden, hype-hits gaan mis en langverwachte sequels worden uitgesteld. Er zullen altijd redenen zijn om alarm te slaan, en nu is de woede van de consumenten overgeslagen PlayStation, die aan een nieuwe remake denkt.
Laat me je eraan herinneren dat in september The Last of Us Part I - een remake van de gelijknamige PS3-game - in de winkelschappen verscheen. Het had al een remaster, en nu is de uitgever nog verder gegaan door hetzelfde spel uit te brengen, maar met nog betere graphics en een nog betere resolutie. De nieuwigheid wordt voor de volle prijs verkocht en wekt ieders ongenoegen - zelfs critici aarzelen om uitbundig te prijzen. Zelfs met al zijn voordelen.
Het was vreemd om een remake te zien van een stille, als het ware, geen oude game. Ook al ziet het origineel er op PS3 zeepachtig uit, de heruitgave op PS4 lijkt helemaal niet achterhaald. Nu Killzone, Jak en Daxter en een hele hoop Ratchet & Clank stof verzamelen in de vuilnisbak van de geschiedenis, lijkt het een vreemde zet om een flink budget toe te wijzen aan een beginnend IP-adres. Nog vreemder zijn de aanhoudende geruchten dat de volgende ‘onder het mes’ Horizon Zero Dawn in 2017 zal zijn. En nu barstten mensen los en riepen dat PlayStation niet dat er geen ideeën meer zijn, en dat hun hobby gedoemd is te mislukken.
Voor ons lijkt dit een vreemde zet, maar voor beleggers zeker niet. De consoleoorlogen lijken achter ons te liggen, maar Sony vecht nog steeds voor haar overleving, en haar tegenstander is nog steeds dezelfde, alleen bozer en met een bodemloze portemonnee. Phil Spencer van Xbox heeft het Japanse kantoor lange tijd bang gemaakt PlayStation, dat snel terrein verliest op zijn thuismarkt, die voorheen helemaal geen zorgen baarde.
Nu is het initiatief volledig onderschept Nintendo, wiens hybride Switch-console perfect was voor conservatieve Japanse gamers in hun compacte appartementen (ironisch genoeg begon de ineenstorting daarna) de beslissing om de PS Vita te doden). Sony heeft er over het algemeen al lang naar gestreefd om een echte internationale reus van de entertainmentindustrie te worden, maar nadat het enorm succes had geboekt met de PS4 in de VS en Europa, zag het op de een of andere manier een reeks vernederende nederlagen thuis over het hoofd. Sterker nog: ogenschijnlijk om de eeuwige visavi eindelijk te vernederen, begon Xbox, dat voorheen algemeen werd gezien als zoiets als een fabrikant van een superkrachtige Blu-Ray-speler, geleidelijk te bloeien in Japan. Maar nee, Phil Spencer probeert al heel lang een grote speler te worden in het huis van Mario en Pokemon, en de resultaten zijn duidelijk.
Dit alles, samen met problematische PS5-leveringen, zorgt ervoor dat het lijkt alsof de huidige generatie consoles de laatste zou kunnen zijn voor een bedrijf dat op elke hoek fouten maakt en gegarandeerd in totaal biljoenen zal verliezen. Microsoft in de VS en Nintendo thuis.
Maar schrijf het niet te snel af PlayStation uit rekeningen. Haar beslissingen lijken misschien slecht doordacht, zelfs wanhopig, maar in werkelijkheid is dit slechts een illusie. Is The Last of Us Part I objectief gezien noodzakelijk? Nou, objectief gezien is er geen game nodig, maar vanuit het oogpunt van marketing en sales is er niets om over te klagen. We willen dat de remakes over oudere releases gaan, maar het publiek wordt altijd gedreven door het merk. Het merk is waar Nintendo zijn publiek jaar na jaar aan verslaafd houdt. De nostalgische kinderen van het Westen, die niet ouder worden, geven altijd de voorkeur aan bekende beelden en nemen slechts af en toe genoegen met iets nieuws. Dit is het geheim van het conservatisme van Nintendo, dat de afgelopen twintig jaar vrijwel geen nieuwe franchise heeft uitgevonden. Ze vond Splatoon uit – en het werd een fenomeen. ik heb het verzonnen WAPENS, en niemand kocht het.
De laatste tijd lijkt het erop dat de risico's die aan nieuwe IP's zijn verbonden, uitgevers afschrikken. Remakes komen met een verbazingwekkende frequentie uit en geven alles nieuw leven - van Spons Bob naar crypto met Vernietig alle mensen. Remakes zijn goedkoper (remasters nog meer) en garanderen bijna een terugverdientijd. Het is vervelend, maar het is nauwelijks een nieuw fenomeen. Laten we bijna tien jaar geleden terugspoelen, en journalisten hadden toen ook ruzie over het feit dat alleen remasters op PS4 werden uitgebracht.
Is alles slecht in PlayStation?
Laten we eens kijken naar de afgelopen jaren en nadenken over de geplande trend (nieuwe IP's zijn vetgedrukt).
In 2018 ging één remake in de uitverkoop - Shadow of the Colossus, maar maar liefst twee nieuwe IP's - Detroit: Word Human dat Spider-man van Marvel. Dat laatste kan natuurlijk als nieuw worden beschouwd, maar het was geen remaster of een remake, maar iets fundamenteel nieuws. Ten slotte moet de release worden opgemerkt God of War — ondanks de naam, een volledig nieuw spel dat alleen het beeld van de hoofdrolspeler uit de vorige delen neemt.
In 2019 werd het rustiger, maar een nieuwe naam was nodig - er vond een exit plaats Days Gone, langetermijnontwikkeling met een problematisch verhaal dat vertelt over de strijd van een eenzame motorrijder tegen hordes ondoden. Een mooie en interessante game bleek erg rauw te zijn en de ontwikkelaars hebben meer dan een jaar besteed aan het oplossen van bugs. IN Sony de release werd als een mislukking beschouwd en de studio werd uitgescholden. Het werd weer een heldere nieuwigheid Death Stranding, die niet zonder tussenkomst tot stand kwam Sony, maar wordt niet als exclusief beschouwd. En er was nog een release, je hebt het waarschijnlijk niet gemerkt, Concrete genie wordt genoemd Een geweldige game van de studio Pixelopus met een klein budget, dat leek op een soort arthouse tegen de achtergrond van blockbusters. En maak je geen zorgen, de remake was ook een uitweg MediEvil was gewijd aan Halloween, maar bleef grotendeels onopgemerkt.
Lees ook: Two Point Campus Review - De beste economische simulator dit jaar
Laten we naar 2020 gaan. Deze keer zijn er twee nieuwe IP's Dreams van de Engelse makers van Little Big Planet en Geest van Tsushima van de ontwikkelaars van inFamous. De eerste werd een lokaal succes, hoewel nauwelijks commercieel, en de tweede werd al snel "ons antwoord op Assasin's Creed" en in het algemeen een triomf in alle opzichten. Er waren ook luide vervolgen - The Last Of Us Deel II maakte ons aan het huilen en wedden tientallen, en Marvel's Spider-Man: Miles Morales aangetoond waarom solid-state schijven überhaupt nodig zijn. Sackboy: een groot avontuur werd geen remake of vervolg, maar een zeldzame spin-off die het karakter van Sackboy uit Little Big Planet ontwikkelt. Maar een van de belangrijkste releases op de nieuwe PS5 was ... een remake! Demon's Souls herrees in de hoofden van gamers een half vergeten sjabloon, volgens welke alle games van de Dark Souls-serie werden gebouwd. Trouwens, er was ook een remaster - Marvel's Spider-Man Remastered werd vooral herinnerd vanwege het veranderde gezicht van Peter Parker.
2021 had ook alles... behalve remakes! Indrukwekkend, het jaar gaf ons twee heruitgaven van verschillende mate van absurditeit (Ghost of Tsushima Director's Cut dat Death Stranding Director's Cut - hoor de nieuwe uitvinding van marketeers?), maar geen remake! Maar — maar liefst twee nieuwe IP's: ultra-gecompliceerd Retourneren, die de liefde van critici en spelers won, maar niet veel geld opbracht, en Vernietiging AllStars, een mislukte poging om het tijdperk van arcaderacen nieuw leven in te blazen, maar dan onder het mom van een gameservice met een heleboel microtransacties. Er was één vervolg, maar welke: Ratchet & Clank: Rift Apart keerde terug naar tv-schermen het legendarische paar mascottes van het PS2-tijdperk en maakte indruk met het visuele bereik.
En nu hebben we 2022 bereikt - het jaar van sequels en niets anders. Hij behaagde de spelers met de langverwachte Gran Turismo 7, geweldig Horizon Verboden West en God of War Ragnarök, maar gaf geen nieuwe franchises weg. In plaats daarvan was er een remaster (Uncharted: Legacy of Thieves Collection) en een remake (The Last of Us Part I).
Het is moeilijk te zeggen wat de toekomst zal brengen, maar één ding weten we zeker: er zullen veel herdrukken en remakes komen. Het lijkt zelfs meer dan voorheen. Laten we eens kijken naar de statistieken van de afgelopen jaren: bijna elk jaar werden we getrakteerd op twee compleet nieuwe merken die hun uitgevers soms verrijkten, maar vaker wel dan niet werden vergeten, terwijl spraakmakende sequels bijna voor massahysterie zorgden. Dit jaar waren er helemaal geen nieuwe, en in plaats van er zelf een uit te vinden, vertrouwt het bedrijf steeds meer op bestaande mascottes en bekende personages uit het Marvel-universum (het debuut van Wolverine is niet ver weg).
Lees ook: Horizon Forbidden West Review - Een open wereld als geen ander
Betekent dit dat er geen nieuwe games komen en dat we ondergedompeld worden in remakes? Nauwelijks, hoewel het ze wel zal verminderen. Je ziet dat de low-budget experimenten zijn afgenomen - Concrete Genie was de perfecte manier om met iets nieuws te komen zonder af te leiden van blockbusters, maar het is waarschijnlijk geen succes geworden, en nu zijn er geen plannen voor releases van kleine studio's (hoewel Pixelopus aan iets werkt met Sony Pictures Animation), geen goedkope remakes zoals MediEvil. Het is te vroeg om alarm te slaan: in 2017 werd er ook geen nieuwe IP uitgebracht, maar er was wel één remake en vele sequels. En niets, toen brak het.
PlayStation bevindt zich in een moeilijke situatie waarin van haar "antwoorden" op spraakmakende aankopen worden verwacht Microsoft en echte alfamannetje beweegt, hoewel er helemaal niets te bewijzen valt: er zijn 100% exclusievere games dan op Xbox, en consoles vliegen weg met de snelheid van het licht. De trend naar zinloze remakes is frustrerend, maar niets nieuws.
Als u Oekraïne wilt helpen in de strijd tegen de Russische bezetters, kunt u dat het beste doen door te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Ook interessant: