Biometrie in een smartphone is gemeengoed geworden. Vandaag zullen we de verschillen tussen vingerafdrukscanners en gezichtsscanners uitleggen. Smartphones zijn niet meer weg te denken uit ons leven. In de praktijk zijn ze bijna het belangrijkste apparaat geworden waarmee we kunnen communiceren in sociale netwerken, de nodige informatie op internet kunnen zoeken en foto's en video's kunnen maken. Onze smartphone slaat tegenwoordig veel persoonlijke informatie op. Maar zo was het niet altijd.
Hoe het allemaal begon
In het begin gebruikten we vooral mobiele telefoons om te bellen. Een andere functie die tegenwoordig langzaam aan belang verliest, is de uitwisseling van sms-berichten, dat wil zeggen sms. In de loop van de tijd verschenen er aanvullende tools zoals planners, contactboeken en notitieboekjes op telefoons. Het was toen dat het onderwerp beveiliging van gegevens die op deze miniatuurcomputers zijn opgeslagen op de voorgrond kwam. De weg van een simpele pincode en wachtwoord naar geavanceerde biometrie die de gebruiker herkent met behulp van een ultrasone vingerafdrukscanner of een XNUMXD-gezichtsmodel is niet eenvoudig geweest. Tegenwoordig kunnen we echter handige en zeer snelle beveiligingsmethoden gebruiken. Het is de moeite waard om ze allemaal te noemen en de werkelijke voor- en nadelen van elk te beoordelen.
Zoals ik al zei, toen we begonnen met het opslaan van privé-sms-berichten, belangrijke vergaderdetails, vertrouwelijke notities en foto's op onze mobiele telefoons die we niet specifiek openbaar wilden maken, werd het onderwerp veiligheid een moeilijk punt. Het kan niet worden ontkend dat het gebruik van een ogenschijnlijk primitieve methode om uw gegevens te beschermen nog steeds een van de meest effectieve manieren is om privacy te behouden. We hebben het natuurlijk over wachtwoorden. Al zijn er ook genoeg problemen met hen. Soms gebruiken gebruikers zo'n primitief wachtwoord dat aanvallers niet hard hoeven te werken om het te achterhalen. Ze krijgen automatisch toegang tot informatie die op uw mobiele apparaat is opgeslagen. Daarom moet je zulke wachtwoorden bedenken die praktisch onmogelijk te kraken zijn, maar dan moeilijk te onthouden zijn. Helaas ging efficiëntie niet hand in hand met gemak, wat fabrikanten bijna dwong om interessantere en gebruiksvriendelijkere methoden te ontwikkelen.
Een van de nieuwe methoden bleken sjablonen te zijn, beter bekend als grafische wachtwoorden. Om de telefoon te ontgrendelen, moest de gebruiker een reeks bewegingen in het paneel tekenen, bestaande uit negen stippen, die ze op een vooraf bepaalde manier met elkaar verbinden. Zo werd de identiteit geverifieerd. Althans in de zin van het apparaat zelf. De genoemde oplossing kreeg al snel fans, en ik moet toegeven dat ik het zelf minstens twee jaar heb gebruikt als de belangrijkste methode om de apparatuur en de gegevens erop te beschermen. Ik zeg echter zeker niet dat deze oplossing sneller was dan het invoeren van een pincode. In feite zou ik de twee methoden vergelijkbaar willen noemen.
Het onbetwiste voordeel was niet zozeer het gemak als wel de effectiviteit van de beschreven vorm. De markt heeft een hekel aan een vacuüm, daarom is er in het segment van mobiele apparaten een echte race gaande om een innovatieve, maar tegelijkertijd snelle en efficiënte methode te ontwikkelen.
Dit is hoe biometrie in smartphones terechtkwam. Biometrie van smartphones is onderverdeeld in twee hoofdsegmenten. De eerste zijn vingerafdrukscanners en de tweede is een gezichtsherkenningssysteem. Elke methode heeft verschillende opties. De eerste methode is het scannen van vingerafdrukken, die enorm populair is geworden en tegenwoordig, althans in verschillende varianten, wordt gebruikt. In het volgende deel van het materiaal zal ik de belangrijkste ervan beschrijven. De tweede categorie tools die om onze privacy geven, is gezichtsherkenning. Ook hier hebben we minstens drie verschillende oplossingen die het waard zijn om in werking te beschrijven. Google gebruikt de Smart Lock-functie Android-smartphones, waardoor apparaten alleen in bepaalde situaties worden geblokkeerd. De verbinding van de telefoon met het fysieke lichaam van de gebruiker, het feit dat hij zich op een vertrouwde locatie bevindt of verbinding maakt met vertrouwde apparaten, behoudt de "ontgrendelde" status. Het volstaat om op grotere afstand van het apparaat weg te gaan en de toegang wordt vrijwel onmiddellijk geblokkeerd.
Vingerafdrukscanner
Dit is tegenwoordig de meest populaire methode om een mobiel apparaat te beschermen. Afhankelijk van het type scanner en de oplossingen van de fabrikant kan deze module zich aan de achterkant van de smartphone, aan de zijkant of iets lager op het display zelf bevinden. Elke locatie heeft zijn voor- en nadelen, maar uiteindelijk hangt de effectiviteit en het gemak van een bepaalde methode af van de voorkeur van de gebruiker.
Persoonlijk vond ik de aan de zijkant gemonteerde vingerafdrukscanners in smartphones leuk, bij voorkeur op de holle aan / uit-knoppen op het bodyframe. De bovenstaande locatie wordt gebruikt in veel smartphones van merken zoals: Samsung, Sony, Motorola, Realme dat Xiaomi. Vooral in dit opzicht was hij bijna een benchmark Samsung Galaxy S10e.
De scanner op het achterpaneel vind je in bijna iedereen terug Motorola, die dit arrangement perfect beheerste. Het wordt ook vaak gebruikt op mid-budget- en budget-smartphones. Dat betekent niet dat ze niet goed werken, maar dat ze het gemakkelijkst te installeren zijn en minder kosten.
Er wordt ook een vingerafdrukscanner onder het scherm gebruikt, maar de technologie begint zich nog maar net te ontwikkelen. We komen op haar terug.
Een van de belangrijkste sensoren is een optische scanner die een beetje op een camera lijkt. De sensor verlicht de vingertop (dit is nodig) en vergelijkt deze met eerder opgeslagen gegevens. Dit is geen bijzonder snelle methode en kan relatief eenvoudig worden omzeild.
De tweede optie is capacitieve technologie, die enigszins lijkt op de eerder besproken oplossing. Alleen in plaats van licht gebruikt de scanner kleine condensatoren, wat deze methode sneller en veiliger maakt.
Ze worden meestal gebruikt in vingerafdrukscanners die direct op het oppervlak van de smartphonebehuizing worden geplaatst. In duurdere smartphones wordt ultrasone technologie gebruikt, zoals bijvoorbeeld in de hele serie Samsung Galaxy S21.
Zoals de naam al doet vermoeden, maakt de technologie gebruik van ultrasone golven om een 3D-model van de afdruk te maken ter vergelijking. Deze oplossing wordt gebruikt op apparaten waar de scanner zich direct onder het scherm bevindt. Bovenstaande opstelling wordt ook gebruikt door een iets oudere optische sensor. Welke methode je ook kiest, het is een goed idee om je vingers droog en zo vrij mogelijk van vuil te houden. Anders zal de effectiviteit van biometrie veel lager zijn.
Lees ook: 9 eenvoudige manieren om uw privacy online te waarborgen
Gezichtsherkenning
Ik moet toegeven dat ik een grote fan ben van deze methode van biometrische smartphonebeveiliging. Het probleem is dat slechts enkele fabrikanten en slechts enkele apparaten de relatieve veiligheid van het genoemde mechanisme kunnen garanderen. Dit is echter een uiterst handige en snelle oplossing. Het volstaat om de smartphone op je gezicht te richten en na een tijdje zal de inhoud van de smartphone voor ons openstaan. In het geval van Face ID van Apple zo kunnen we ook mobiele betalingen bevestigen. Tijdens de pandemie maakt de oplossing helaas plaats voor vingerafdrukscanners. Allemaal vanwege de noodzaak om op openbare plaatsen mond en neus te bedekken met een beschermend masker. Hoewel we schreven hoe we Face ID probeerden te configureren terwijl we maskers droegen.
Lees ook: Hoe Face ID in te stellen om de iPhone te ontgrendelen met een masker op je gezicht
Gezichtsherkenning in smartphones bestaat al jaren, maar in de meeste gevallen is het een tool die maar in twee dimensies werkt. In feite kan dit systeem worden bedrogen, maar niet altijd en niet door iedereen, met behulp van een foto- of video-opname.
Ook werkt deze oplossing niet erg goed in volledige duisternis. Het belangrijkste voordeel is gemak en snelheid, die in dit specifieke geval worden betaald door een onvoldoende beveiligingsniveau. Gelukkig moet een aanvaller, om ons apparaat te ontgrendelen, weten hoe we eruitzien, of op zijn minst een goede foto van ons hebben. Als we onze smartphone kwijtraken, kunnen we ons relatief veilig voelen. Als de apparatuur echter in handen komt van mensen die ons kennen, is het risico veel groter. In dergelijke gevallen moet u rekening houden met mogelijk gegevensverlies en privacyschendingen.
Gelukkig zijn er geavanceerdere methoden voor gezichtsherkenning. Huawei biedt een scanner op basis van 3D ToF (Time-of-Flight), waardoor de technologie zelfs in volledige duisternis werkt en veel veiliger is dan de genoemde. We schreven trouwens over de ToF-camera en het belang ervan in een moderne smartphone. Iedereen die geïnteresseerd is kan dit lezen koppeling
Een andere optie is de irisscanner, die een zeer hoog niveau van verfijning biedt, maar niet gebruikelijk is. We hebben nog steeds Face ID, die te vinden is in smartphones Apple iPhone. Hier kunnen we praten over comfort, snelheid en redelijke veiligheid. De tool maakt gebruik van het TrueDepth-camerasysteem aan de voorkant van het apparaat en het is moeilijk om er fouten in te vinden. Al doen zich soms problemen voor, zoals bij iedereen.
Welke biometrie is beter?
Biometrie in smartphones heeft wachtwoorden en pincodes nog niet volledig vervangen, omdat niet alle gebruikers van mobiele apparaten het kunnen vertrouwen. Ik denk dat het slechts een kwestie van tijd is. De eerste pogingen van fabrikanten om dit soort oplossingen te implementeren waren niet erg overtuigend. Maar fouten, luiheid en de mogelijkheid om het systeem te bedriegen komen steeds minder voor, wat leidt tot een groter vertrouwen van gebruikers in biometrie. Welk type vingerafdrukscanner we tegenwoordig ook kiezen - optisch, capacitief of ultrasoon, we kunnen rekenen op een redelijk beveiligingsniveau. De privacy van de gegevens die op de smartphone zijn opgeslagen, wordt ook gegarandeerd door gezichtsherkenningsmechanismen, maar ik geef de voorkeur aan de geselecteerde tools hier Huawei, Samsung dat Apple.
Om gegevens op smartphones te beschermen, gebruiken we autorisatiesystemen op basis van vingerafdrukken en XNUMXD-gezichtsscanning. Biometrie in smartphones is tegenwoordig gemeengoed, maar als je er bewust mee om wilt gaan, moet je de belangrijkste features leren.
Het heeft weinig zin om een van de biometrische beveiligingsmethoden op een smartphone aan te bevelen. De vingerafdrukscanner is ideaal voor situaties waarin ons gezicht half bedekt is met een beschermend masker, sjaal of omslagdoek. Deze methode biedt ook gemak bij het ontgrendelen van een smartphone die op tafel ligt. Het is voldoende om het corresponderende punt op het scherm met uw vinger aan te raken. Face ID en andere soortgelijke gezichtsherkenningsmethoden, evenals min of meer complexe mechanismen, doen ons op dit moment bijna het bestaan ervan vergeten. We pakken de smartphone, bekijken hem en pas daarna wordt je toestel ontgrendeld. Maar het is goed dat we alle functies van onze smartphone kunnen gebruiken. Elke methode werkt, hoewel ze niet allemaal dezelfde effectiviteit en hetzelfde veiligheidsniveau hebben. Trouwens, je kunt beide methoden tegelijkertijd gebruiken en degene toepassen die nu handiger is. Het zijn immers de voorkeuren van een bepaalde gebruiker die de keuze bepalen.
Lezen ook: