De ongelooflijke Bailong-lift, de kunstmatige eilanden Palm Jumeirah, de verbazingwekkende internationale luchthaven van Kansai, en dit is niet de hele lijst van verbazingwekkende creaties van technisch denken. Interessant? Lees dan verder.
Door de geschiedenis heen heeft de mensheid een groot aantal indrukwekkende architectonische en technische constructies gecreëerd die veel toeristen van over de hele wereld aantrekken en de ongelooflijke denkkracht, vindingrijkheid en vaardigheid van hun makers symboliseren. Dit zijn de Egyptische piramides, de Eiffeltoren in Parijs, enorme kathedralen zoals de Sagrada Familia in Barcelona, het Vrijheidsbeeld in New York en vele anderen. Maar daar stopt de mensheid niet: de mogelijkheden van moderne technologieën hebben ons in staat gesteld de afgelopen jaren veel nieuwe verbazingwekkende structuren op onze planeet te creëren. Hier zijn 10 moderne wonderen die je de adem benemen.
Lees ook: Ik heb de chatbot van Bing getest en geïnterviewd
Volker wiel
"Falkirk Wheel" (Falkirk Wheel) is een bijzondere, unieke roterende scheepslift, gebouwd nabij de Schotse stad Falkirk. Het verbindt de Fort Clyde- en Union Canals. Dit is het eerste en tot nu toe enige gebouw van dit type ter wereld, dat qua ontwerp lijkt op het populaire "reuzenrad".
De Volker scheepslift is een uniek en modern mechanisch wonder. Dankzij het 35 meter hoge wiel kan het schip het hoogteverschil van 25 meter overbruggen tussen de kanalen, die voorheen door elf sluizen met elkaar waren verbonden. Aan het einde van de 20e eeuw werd besloten om de 2 kanalen met elkaar te verbinden met behulp van een innovatief wiel, dat een inspirerend symbool werd van het nieuwe millennium. Het Volker Wheel werd op 24 mei 2002 geopend door Hare Majesteit Koningin Elizabeth II ter viering van haar gouden jubileum.
Het Falkirk Wheel bevindt zich in een natuurlijk openluchtamfitheater in Rough Castle nabij de stad Falkirk, waar bezoekers op speciale passagiersboten kunnen rijden en het bezoekersobservatiecentrum op het lagere niveau van het bouwwerk kunnen bezoeken. Het centrum biedt een sensationeel zicht op het draaiende mechanisme door een glazen dak, en een boottocht van een uur neemt de bezoeker mee op een "draaiende" reis naar de bovenkant van het wiel en terug. Het is ongetwijfeld een van de meest interessante technische projecten van het afgelopen decennium.
Ook interessant: Het Bluesky-fenomeen: wat voor soort service en is het al lang?
MOSE – Venetiaanse stormvloedkering
MOSE (Modulo Sperimentale Elettromeccanico), zoals het gewoonlijk wordt genoemd, wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende en ambitieuze waterbouwkundige constructies die ooit in Italië zijn gerealiseerd. Het bestaat uit 78 mobiele golfbrekers in de drie toegangspoorten die de Venetiaanse lagune van de zee scheiden, en die bij langdurig hoogwater omhoog worden gebracht om te voorkomen dat er water binnendringt. Dat wil zeggen, dit zijn 78 gigantische stalen panelen die de stad beschermen tegen overstromingen op het moment van naderend hoogwater. De werkzaamheden werden toevertrouwd aan Consorzio Venezia Nuova, de enige concessiehouder die optrad namens het Ministerie van Infrastructuur en Transport en de Waterautoriteit van Venetië.
Scheidingswanden, die in feite metalen pontons zijn, meestal gevuld met water, bevinden zich horizontaal op de bodem. In geval van een calamiteit, dat wil zeggen wanneer het hoogwater 110 cm of hoger dreigt te stijgen, wordt er perslucht in de caissons gepompt om het water te verplaatsen. Op dit punt beginnen de partities te verschijnen. De basis blijft scharnierend verbonden met de bodem, terwijl de bovenkant naar de oppervlakte stijgt en fungeert als dam voor water dat uit de zee binnenkomt.
Samen met andere maatregelen zoals kustversterking, verhoging van dijken, bestrating, enz., beschermt MOSE Venetië en de lagunes tegen hoog water tot 3 m. De eerste activering vond plaats in 2020, toen MOSE met succes de overstroming van laaggelegen gebieden verhinderde. delen van Venetië. De kosten van het hele project worden geschat op ongeveer 5,5 miljard euro en het zou eind 2023 voltooid moeten zijn.
Eurotunnel
De 50 km lange Kanaaltunnel, ook wel bekend als de Eurotunnel, is een spoortunnel tussen Engeland en Frankrijk die onder het Engelse Kanaal door loopt. Het bestaat uit drie tunnels: twee voor het spoorverkeer en een centrale tunnel voor het onderhoud en de beveiliging van de infrastructuur. De tunnel loopt tussen Folkestone, Engeland, en Sangatt (bij Calais), Frankrijk, en wordt gebruikt voor zowel vracht- als passagiersverkeer. Passagiers kunnen zowel in gewone treinwagons als in hun eigen voertuigen reizen, die in speciale rijtuigen worden geladen. Treinen kunnen door de tunnel rijden met snelheden tot 31 km per uur; de reis duurt ongeveer 160 minuten. De Eurotunnel heeft met 100 km (35 mijl) het langste onderwatergedeelte van alle tunnels ter wereld.
Het laagste punt van de tunnel ligt 75 meter onder de zeebodem en 115 meter onder zeeniveau. Het is de langste tunnel ter wereld met een onderwatergedeelte en de derde langste spoortunnel uit de geschiedenis.
Interessant is dat de plannen voor de bouw van dit gebouw dateren uit 1802, maar pas tweehonderd jaar later werd het project in gebruik genomen. De bouw van de tunnel duurde zes jaar en kostte in huidige valuta ongeveer £ 16 miljard. De tunnel werd officieel geopend op 6 mei 1994.
In 2007 werd een spoorverbinding geopend die de Kanaaltunnel met Londen verbond (Hoge Snelheid 1), waardoor het internationale passagiersverkeer tussen het vasteland van Europa en het Verenigd Koninkrijk verder werd versneld. De hogesnelheidslijn 1 is 108 km lang en kruist de Theems. De treinen kunnen snelheden tot 67 km per uur bereiken.
Bylong-lift
De Bailong-lift of de Honderd Draken-lift bevindt zich in het schilderachtige Wulinyuan-district van Zhangjiajie, een van de Chinese werelderfgoedlocaties. Het is ingebouwd in een enorme stenen muur in Wulinyuan. De belangrijkste uitrusting van de Bailong-lift is ontworpen en vervaardigd door het Duitse bedrijf Rangger Elevator Company en de kosten bedragen 180 miljoen yuan. De lift werd vermeld in het Guinness Book of Records, omdat hij wordt erkend als "de hoogste, snelste en grootste beladen open lift ter wereld". In april 2013 werd de Bailong-lift, samen met de Duitse aquariumlift, de Amerikaanse booglift en andere, opgenomen in de top 11 creatieve liften. Dit is de enige Chinese lift op de lijst.
Bailong-lift is geweldig. De totale hoogte is 335 m, waarvan de loophoogte 326 m. 154 meter van de totale hoogte bevindt zich in bergputten en de overige 172 meter is samengesteld uit stalen torens en andere componenten. De lift bestaat uit drie tentoonstellingsexcursieliften die parallel werken. Elke lift kan 64 passagiers tegelijk vervoeren en de snelheid bedraagt 3 m/s (sinds 2013 is de snelheid verhoogd tot 5 m/s). Als drie liften tegelijkertijd werken, zal het aantal passagiers dat in één richting wordt vervoerd oplopen tot 4 per uur.
Bailong Elevator stelt mensen in staat te genieten van de prachtige natuur van China en biedt bezoekers gemakkelijk vervoer. Passagiers kunnen genieten van een onvergelijkbaar landschap, zoals het uitzicht op de wereldberoemde Yuanjiajie-brug, Yangjiajie-park, enz. De lift verbindt de Tianzi-berg, de Yuanjiajie en de Jinbian-stroom tot één geheel, waardoor het probleem van knelpunten op deze schilderachtige plek, die al jaren bezoekers trekt, wordt opgelost.
De Bailong-lift biedt bezoekers gemakkelijk vervoer en maakt de overdracht van hotels en andere gebouwen vanuit het natuurgebied mogelijk. Zo helpt het het milieu effectief te beschermen.
De rit met de lift duurt ongeveer 2 minuten en het hele gebouw beschikt over maar liefst drie Guinness-records. Het is 's werelds hoogste observatielift voor buiten, de hoogste observatielift van twee verdiepingen en de snelste passagierslift met de grootste capaciteit.
Lees ook: Dagboek van een chagrijnige oude nerd: kunstmatige intelligentie
Kunstmatige eilanden Palm Jumeirah
Palm Jumeirah (Palm Jumeirah) is een kunstmatig eiland in Dubai (Verenigde Arabische Emiraten), een plaats met privéwoningen en hotels. Vanuit de lucht lijkt de archipel op een gestileerde palmboom in een cirkel. De Palm Jumeirah werd gebouwd in het begin van de 21e eeuw en werd grotendeels gefinancierd door de aanzienlijke olie-inkomsten van Dubai.
"Trunk", "bladeren", "ruggengraat" en "halve maan" zijn de namen waaronder de belangrijkste sectoren van Palm Jumeirah bekend zijn. Een brede stam, door een brug met het vasteland verbonden, dient als toegang tot het gebouw. Een andere brug verbindt de stam met de wervelkolom, een smalle centrale as waaruit 17 bladeren tevoorschijn komen. De halve maan is een golfbreker die bijna de rest van het eiland omringt. Het is verdeeld in drie secties om de circulatie van zeewater te vergemakkelijken. Een autotunnel verbindt de bergkam met de halve maan, en een doorvoermonorail loopt ongeveer 4,8 km van het vasteland naar de halve maan via de bergkam en de stam. De halve maan heeft een breedte van 200 m en een totale lengte van ongeveer 17 km. In totaal werd minstens 560 hectare nieuw land gecreëerd in een gebied met een diameter van ongeveer 5 km.
Voor de aanleg van de eilanden was 5,5 miljoen kubieke meter nodig. m rotsen, 94 miljoen kubieke meter m zand gewonnen uit de zeebodem en 700 ton sedimentair gesteente. Helaas werden deze ongebruikelijke structuren betaald door aanzienlijke veranderingen in het lokale ecosysteem, die het leven van dieren en planten negatief beïnvloedden.
De werkzaamheden begonnen in 2001 en in 2004 waren de grond en de basisinfrastructuur gereed. De bouw begon in 2006 en de eerste bewoners arriveerden in 2007.
Er zijn huizen, winkelfaciliteiten en diverse hotels op de eilanden. Villa's bevinden zich langs lange bladeren en de meeste hotels en resorts bevinden zich op de halve maan. In het tweede decennium van de 21e eeuw woonden er in Palm Jumeirah minstens 10 mensen.
Palm Jumeirah zou het eerste van drie dergelijke maritieme projecten in Dubai zijn. De andere, Palm Jebel Ali en Palm Deira, zijn veel groter dan Palm Jumeirah, maar blijven onvoltooid vanwege economische onzekerheid. Ook onvoltooid is het The World-project, een groep kunstmatige eilanden die, wanneer ze worden geïmplementeerd, op een wereldkaart moeten lijken.
Lees ook: 7 coolste toepassingen van ChatGPT
Internationale luchthaven Kansai
Kansai is een geweldige Japanse luchthaven op een kunstmatig eiland. Japan heeft altijd een probleem gehad met een tekort aan land. Toen het daarom nodig werd om de internationale luchthaven van de stad Osaka uit te breiden, bleek dat dit onmogelijk was. Er was een woonwijk in de buurt en de Japanners die daar woonden hadden al last van overmatig lawaai. Om dit probleem op te lossen werd besloten om de luchthaven te bouwen waar voldoende vrije ruimte is: in een zeebaai. En de Japanners schaamden zich helemaal niet voor het feit dat ze hiervoor een grandioos kunstmatig eiland op stroperige grond zouden moeten bouwen.
Kansai is een bijzondere luchthaven gebouwd op een kunstmatig eiland nabij het Japanse eiland Honshu. Het eiland is 4 km lang en 2,5 km breed en is met het vasteland verbonden door 's werelds langste brug van twee verdiepingen, 3,7 km lang. De aanleg van het eiland vergde een gigantische inspanning en bij het ontwerpen moesten de ingenieurs rekening houden met de aardbevingen en tyfonen die vaak in het gebied voorkomen.
Om het eiland te bouwen werd eerst zand op de zeebodem gestort op een diepte van 20 meter, en vervolgens steenslag. Het vrachtvervoer werd gevolgd met behulp van satellieten en computers. Computers houden ook voortdurend toezicht op de 900 pilaren die het hele eiland ondersteunen, en passen hun hoogte daarop aan.
Kansai International Airport heeft twee start- en landingsbanen, twee terminals en een vrachtcomplex. Er werd meer dan 20 miljard dollar aan de bouw ervan besteed, maar jaren van hard werken en aanzienlijke investeringen wierpen uiteindelijk hun vruchten af, aangezien de luchthaven het vliegverkeer in Japan radicaal veranderde.
Lees ook: Google Bard AI: alles wat u moet weten
Dam "Drie Kloven"
De Three Gorges Dam is een Chinees bouwwerk in centraal China aan de Yangtze-rivier. Het functioneert als een dam en de grootste energiecentrale ter wereld. Het is ook de grootste betonconstructie ter wereld – de breedte is meer dan 2,3 km, de hoogte is meer dan 180 m. De elektriciteitscentrale produceert gemiddeld 95 TWh elektriciteit per jaar.
De leiders van de Chinese Nationalistische Partij dachten in de jaren twintig voor het eerst na over de bouw van een dam. Maar het idee om de Drieklovendam te bouwen kreeg in 1920 een nieuwe impuls, toen de Chinese leider Mao Zedong opdracht gaf tot een haalbaarheidsstudie van een aantal faciliteiten. Gedetailleerde planning van het project begon in 1953. Zijn aanhangers stonden erop dat hij catastrofale overstromingen langs de Yangtze zou beheersen, de interne handel zou bevorderen en centraal China van de broodnodige elektriciteit zou voorzien. Al was het ontwerp van de dam niet zonder tegenstanders. De kritiek op de "Drie Kloven" bleef tijdens de bouw ervan bestaan. De belangrijkste problemen waren het gevaar dat de dam zou bezwijken, de ontheemding van naar schatting 1955 miljoen mensen (critici hielden vol dat het aantal in werkelijkheid 1,3 miljoen bedroeg) die in meer dan 1,9 steden en dorpen langs de rivier woonden, en de vernietiging van prachtige landschappen en talloze zeldzame architecturale en archeologische monumenten. Er bestond ook de vrees, zoals sommigen bevestigden, dat menselijk en industrieel afval uit steden het reservoir zou kunnen verontreinigen, en zelfs dat de enorme hoeveelheid water die in het reservoir wordt opgevangen aardbevingen en aardverschuivingen zou kunnen veroorzaken. Sommige Chinese en buitenlandse ingenieurs hebben betoogd dat verschillende, veel goedkopere en minder lastige energiecentrales aan de zijrivieren van de Yangtze evenveel stroom zouden kunnen opwekken als de Drie Kloven en overstromingen net zo goed zouden kunnen beheersen. Het bouwen van deze dammen, zo betoogden zij, zou de regering in staat stellen al haar topprioriteiten zonder risico te verwezenlijken.
Als gevolg van deze problemen werden de werkzaamheden aan de Drieklovendam bijna 40 jaar uitgesteld, waarin de Chinese regering probeerde een besluit te nemen over de bouw van het bouwwerk. In 1992 slaagde premier Li Peng, zelf ingenieur, er eindelijk in om het Nationale Volkscongres ervan te overtuigen het besluit om de dam te bouwen te bekrachtigen, hoewel bijna een derde van de leden zich van stemming onthield of tegen het project stemde. Jiang Zemin vergezelde Li niet naar de officiële opening van de dam in 1994, en de Wereldbank weigerde China geld te geven om het project te helpen, daarbij verwijzend naar ernstige milieu- en andere problemen.
Niettemin vorderde het Three Gorges-project. In 1993 werd begonnen met de aanleg van toegangswegen en de levering van elektriciteit aan het terrein. In 1997 blokkeerden arbeiders de rivier en leidden ze om, waarmee de eerste bouwfase werd voltooid. In 2003 begon het reservoir zich te vullen, werden sluizen met vijf niveaus in gebruik genomen, waardoor schepen tot 10 ton de dam konden passeren, en werd de eerste van de generatoren op het elektriciteitsnet aangesloten, waarmee de tweede bouwfase werd voltooid. De bouw van de hoofdmuur van de dam werd in 000 voltooid en medio 2006 waren de overige generatoren van de energiecentrale operationeel. Dankzij de scheepslift konden schepen met een waterverplaatsing tot 2012 ton vijf sluizen omzeilen, wat een snellere navigatie langs de dam mogelijk maakte. De bouw werd eind 3000 voltooid en in 2015 begon de energiecentrale officieel te werken.
Lees ook: Wat is een VPN en wat is de relevantie ervan in 2023
Nationaal Stadion van Peking
We blijven in China en verhuizen naar de hoofdstad van dit land, waar het grootste staalconstructie ter wereld staat, het stadion genaamd "Bird's Nest", ontworpen door twee Zwitserse architecten. Het biedt plaats aan 80 toeschouwers en bestaat uit twee onafhankelijke delen: een betonnen kom met tribunes en een externe metalen structuur.
Van een afstand lijkt het stadion op een gigantisch geprefabriceerd bouwwerk, als een enorm schip met een golvende rand. De buitenvorm herhaalt de contouren van de binnenste betonnen kom. Van een afstand is niet alleen duidelijk de ronde vorm van het gebouw te onderscheiden, maar ook het raster van de draagconstructie, dat niet alleen het gebouw bedekt, maar er ook doorheen lijkt te dringen. Maar wat van een afstand een geometrisch duidelijke en rationele algemene configuratie van lijnen lijkt, lijkt naarmate je dichterbij komt, uiteen te vallen in een enorme chaotische opeenstapeling van steunen, balken en trappen. De open ruimte rond de betonnen kom, die in verschillende richtingen wordt doorkruist door platforms en doorgangen, zorgt voor natuurlijke ventilatie van het stadion en is tegelijkertijd een openbaar gebied waar restaurants, bars en winkels zijn gevestigd. Het is een verbindende schakel tussen de stad en het binnengedeelte van het sportcomplex en tegelijkertijd een autonome stadsspeeltuin.
Het dak van het stadion bestaat uit met elkaar verweven metalen balken, waartussen een sterke transparante film is gespannen, waardoor natuurlijk licht naar binnen kan dringen. Om het dak bestand te maken tegen atmosferische invloeden wordt gebruik gemaakt van doorschijnende membranen van ETFE (ethyleentetrafluorethyleen), het materiaal lijkt op de zachte vulstoffen waarmee vogels de ruimte tussen de geweven takken van hun nesten opvullen. Vandaar de naam van het stadion "Bird's Nest". Het plafond is bedekt met polytetrafluorethyleen, een akoestisch membraan dat geluid reflecteert om een sfeer van enthousiasme in het stadion te behouden en de aandacht van toeschouwers op sportevenementen te vestigen. Om dit majestueuze bouwwerk te kunnen bouwen was het zelfs nodig om een speciaal staalsoort te ontwikkelen. Aanvankelijk was het de bedoeling om het dak te laten glijden, maar dit idee moest uiteindelijk worden opgegeven vanwege veiligheidseisen in verband met seismische activiteit. De kosten van het hele gebouw bedroegen ongeveer $ 420 miljoen.
Ook interessant: ChatGPT: eenvoudige gebruiksaanwijzing
Viaduct van Millau
Het viaduct van Millau ligt in het zuiden van Frankrijk en completeert de voorheen ontbrekende schakel op de snelweg A75 van Clermont-Ferrand naar Béziers door het Centraal Massief. Deze snelweg biedt nu een directe hogesnelheidsroute van Parijs naar de Middellandse Zeekust en verder naar Barcelona. De auteur van het brugproject is de Franse ingenieur Michel Virlojo. Deze fantastische structuur is het beste voorbeeld van het combineren van geweldige architectuur met uitstekende technische oplossingen.
De brug steekt de rivier de Tarn over, die door een schilderachtige kloof tussen twee hoge plateaus loopt.
De basis van het brugontwerp is het tuisysteem, de spleet tussen de steunen is optimaal wat de brug elegant en transparant maakt. De constructie ervan heeft verschillende records gebroken: het heeft de hoogste masten ter wereld, het hoogste verkeersbrugdek van Europa en is het hoogste bouwwerk in Frankrijk, dat de Eiffeltoren overschaduwt. Elk van de secties is 342 m, de hoogte van de steunen varieert van 75 tot 245 m, en de masten steken nog eens 87 m boven het wegdek uit, elke sectie weegt 2230 ton.
Volgens de meest bescheiden schattingen werd minstens 400 miljoen euro uitgegeven aan de bouw van het beroemde Franse viaduct.
Ook interessant:
- Opnieuw bekijken Motorola Edge 40: dezelfde "top voor het geld"
- Dagboek van een chagrijnige oude nerd: Bing vs Google
Burj Khalifa
Onze lijst wordt gecompleteerd door het hoogste bouwwerk ter wereld: de Burj Khalifa-wolkenkrabber in Dubai. We hebben het over een gebouw met een hoogte van 828 m, dat voornamelijk bestaat uit gewapend beton met gebruik van een speciale coating om te beschermen tegen de hoge temperaturen in dit gebied. De wolkenkrabber heeft 57 liften, acht roltrappen, het gebouw heeft een observatiedek op een hoogte van 555 m. Bij mooi weer kun je zelfs de kust van Iran zien vanaf het terras, dat op 150 km van het gebouw ligt! Interessant is dat het gebouw zelf praktisch geen geld oplevert. De nabijgelegen hotels en winkelcentra maken dit echter ruimschoots goed.
Het observatiedek van Burj Khalifa bevindt zich eveneens op de 124e verdieping op een hoogte van 452 meter, en op de 122e verdieping bevindt zich restaurant Atmosfera, dat een prachtig uitzicht over de stad biedt. Burj Khalifa bestaat uit 163 verdiepingen met daarop 900 appartementen, een hotel met 304 kamers, 35 kantoren en een parkeerterrein van drie verdiepingen dat plaats biedt aan 3000 auto's.
Het Armani Hotel en de kantoren beslaan de 1e tot en met de 39e verdieping. Het ontwerp van het hotel is door Giorgio Armani zelf ontwikkeld. Wie dat wenst, kan een kantoor of een appartement kopen in zo’n exotisch gebouw als de Burj Khalifa. De koel- en luchtfiltratiesystemen in het gebouw zijn uitgerust met speciale membranen die de lucht in het pand niet alleen koelen, maar ook verfrissen en aromatiseren. Het aroma is speciaal voor de Burj Khalifa gecreëerd: het wordt geserveerd via speciale roosters op de vloer. Dit is een echt wonder van technisch denken.
Natuurlijk blijven ingenieurs, bouwers en ontwerpers nieuwe projecten creëren. Misschien wachten er dus nog veel nieuwe wonderen van de moderne technologie op ons.
Ook interessant: