Wetenschappers en onderzoekers hoeven in de toekomst mogelijk geen DNA meer van oppervlakken te verzamelen. Wetenschappers van de Queen Mary University in Londen hebben voor het eerst aangetoond dat DNA uit de lucht kan worden verzameld. Ze zeggen dat de ontdekking nieuwe methoden kan bieden voor forensisch onderzoek, antropologen en zelfs kan helpen bij het begrijpen van de overdracht van door de lucht overgedragen ziekten zoals COVID-19.
Het team onderzocht of omgevings-DNA (eDNA) kan worden verzameld uit luchtmonsters en kan worden gebruikt om diersoorten te identificeren. Het meeste van dergelijk onderzoek tot nu toe was gericht op het verzamelen van DNA uit water.
Het team gebruikte een peristaltische pomp in combinatie met drukfilters om gedurende 5 tot 20 minuten DNA-monsters van de naakte graver te nemen, en gebruikte vervolgens standaardkits om de genen in de monsters te doorzoeken en te sequensen. Deze methode lokaliseerde niet alleen het DNA van de gravers (zowel in hun woningen als in de kamer als geheel), maar detecteerde tegelijkertijd ook wat menselijk DNA.
Hoofdauteur dr. Elizabeth Clare zei dat het werk oorspronkelijk bedoeld was om natuurbeschermers en ecologen te helpen biologische omgevingen te bestuderen. Met voldoende ontwikkeling kan het echter voor veel meer worden gebruikt. Forensische eenheden zouden DNA uit de lucht kunnen halen om te bepalen of er een verdachte aanwezig was op een plaats delict. Het kan ook nuttig zijn in de geneeskunde – virologen en epidemiologen kunnen begrijpen hoe virussen in de lucht (zoals COVID-19) zich verspreiden.
Eventuele praktische toepassingen zijn nog ver weg. De onderzoekstak werkt al samen met particuliere bedrijven zoals NatureMetrics om praktische toepassingen te ontwikkelen. De beperkingen zijn gemakkelijk te zien - de methode werkt mogelijk niet in drukke kamers of buitenshuis. Het simpelweg hebben van deze optie kan echter erg handig zijn in situaties waarin oppervlakken geen duidelijke antwoorden geven.
Lees ook:
Laat een reactie achter