Op het eerste gezicht is alles wat je nodig hebt om online te gaan elektriciteit, een computer die op het netwerk is aangesloten en een paar muisklikken. Voor de eindconsument ziet alles er zo uit, maar achter de schermen van het wereldwijde web is alles veel ingewikkelder geregeld: er zijn veel partijen in het proces, hun eigen normen en regels. Olena Lutsenko, uitvoerend directeur van RETN Ukraine and the Black Sea region, de toonaangevende internationale backbone-operator van internetdiensten in Eurazië, vertelt waar het wereldwijde internet uit bestaat, hoe de onderlinge verbindingen tussen providers werken en hoe gegevens veilig van het ene punt naar het andere worden verzonden. een andere.
Om internet te laten werken, zijn de juiste basisvoorwaarden vereist, namelijk netwerkprotocollen en hardware. Dit laatste omvat smartphones, computers, servers waar informatie wordt opgeslagen en verwerkt, apparaten en communicatielijnen, op de een of andere manier routers en kabels, en andere apparaten voor toegang tot internet. En als de hardwarecomponent min of meer begrijpelijk is voor een gewone gebruiker, is het iets moeilijker om te begrijpen hoe apparaten en operators met elkaar omgaan en hoe informatie van de ene plaats naar de andere gaat. Daarnaast wordt de vraag toegevoegd - hoe wordt de veiligheid van verbinding en gegevensoverdracht gewaarborgd?
Lees ook: 10 technologieën waar we bang voor waren, maar tegenwoordig gebruiken we ze elke dag
Het internet is een wereldwijd netwerk van onderling verbonden computers en apparaten, die op hun beurt autonome systemen (AS) vormen. Elke AS heeft een enkel routeringsbeleid: algoritmen voor het vinden van een route voor informatielevering tussen hen. Voor een beter begrip kun je je een autonoom systeem voorstellen als een stad, waarvan de infrastructuur wordt gevormd door computers en apparaten die toegang hebben tot internet - ze zijn allemaal verbonden met het AC en hebben een unieke IP-identificatie. Als afzonderlijke stad beheert elke AS een bepaalde set IP-adressen, de "IP-adresruimte" genoemd, die meestal wordt gebruikt door een grote organisatie, zoals een internetprovider (ISP).
Om het apparaat verbinding te laten maken met internet, moet het verbonden zijn met een ISP. De provider voorziet het apparaat van connectiviteit, waardoor het kan "communiceren" met andere deelnemers aan het wereldwijde netwerk en zijn gegevens kan overdragen naar andere apparaten.
Om gegevensoverdracht mogelijk te maken, gebruiken ISP's een gestandaardiseerd protocol, Border Gateway Protocol (BGP). BGP helpt hen informatie over hun eigen netwerken met elkaar uit te wisselen. Deze informatie omvat welke IP-adressen bij elk netwerk horen, evenals de routes die verkeer moet volgen (Transmission Control Protocol of TCP) om die IP-adressen te bereiken.
Software-interfaces op het moederbord van een computer, server of ander apparaat (sockets) TCP/IP zorgt voor een netwerkverbinding tussen twee eindpunten, terwijl BGP TCP gebruikt om met routers te communiceren en efficiënter te kiezen waar elke volgende pakketinformatie naar toe moet worden gestuurd Het TCP/IP-protocol zorgt ervoor dat gegevens kunnen worden uitgewisseld tussen aangrenzende routers en na verschillende methoden te hebben geanalyseerd, geeft het de voorkeur aan de beste. Naar analogie met de post kun je kiezen voor een kortere of directere route, of je kunt een pakket via meerdere tussenliggende steden versturen.
Om deze communicatie tussen aanbieders goed te laten werken, is het van belang dat zij een hoge mate van vertrouwen in elkaar hebben en afspraken maken over het uitwisselen van verkeer. Deze overeenkomsten, ook wel peering-overeenkomsten genoemd, zorgen ervoor dat gegevens op een veilige en betrouwbare manier kunnen worden uitgewisseld tussen ISP-netwerken. ISP's gebruiken peering ook als een kostenbesparende manier om het verkeer van hun klanten tussen hun netwerken te delen: het stelt autonome systemen in staat om verkeer gratis of tegen lagere kosten te delen dan te betalen voor doorvoer via een eersteklas provider. Daarnaast kan peering, wat meestal wordt gedaan tussen netwerken van vergelijkbare grootte en gebruikersprofiel, de netwerkprestaties verbeteren door latentie en andere potentiële problemen te verminderen. Dit laatste kan gebeuren wanneer verkeer via meerdere fysiek ver van elkaar verwijderde netwerken wordt geleid.
Lees ook: Wat is een deepfake, hoe gevaarlijk is het en hoe herken je het?
De "postdienst" van het wereldwijde netwerk en zijn routes hebben extra bescherming nodig, zodat informatie zonder onderbreking van het ene apparaat naar het andere kan stromen en gebruikers altijd toegang hebben tot webbronnen. Een voorbeeld van zo'n "service" kan het hiërarchische openbare sleutelsysteem RPKI zijn, dat wordt gebruikt om de routering van internetverkeer te beschermen. In RETN wordt het bijvoorbeeld ook gebruikt: met zijn hulp wordt de herkomst van de verzonden informatie gecontroleerd. Met RPKI kunt u er zeker van zijn dat de datum niet is gewijzigd of gekaapt door aanvallers. Dit verhoogt de veiligheid en stabiliteit van het internetrouteringssysteem aanzienlijk.
Bovendien kunnen gebruikers van het wereldwijde internet een ander "kwaad" tegenkomen: cyberaanvallen. Een van de meest voorkomende zijn DDoS-aanvallen, waarbij meerdere gecompromitteerde systemen worden gebruikt om een doelserver of -netwerk te overspoelen met verkeer, het te overbelasten en onbereikbaar te maken voor gebruikers. Het is hetzelfde alsof je naar het postkantoor gaat om je pakket op te halen en er een rij nepmensen staat.
Het internet is een complex, meerlagig ecosysteem waarbij veel partijen betrokken zijn, zowel gebruikers als degenen die het werk van het wereldwijde netwerk technisch ondersteunen. In dit systeem is alles met elkaar verbonden en de snelheid en volledigheid van gegevens van de ene computer naar de geadresseerde hangt af van de effectieve werking van de internetprovider, zijn infrastructuur, ononderbroken en veilige communicatie tussen apparaten. Hoogstwaarschijnlijk zal in de nabije toekomst een van de innovaties in de wereldwijde structuur van internet de ontwikkeling zijn van nieuwe routeringsprotocollen die beter kunnen omgaan met de groeiende schaal en complexiteit van internet. Daarnaast zullen beveiligingsmaatregelen worden ontwikkeld ter bescherming tegen cyberaanvallen en om de betrouwbaarheid van de internetinfrastructuur te waarborgen. Het wereldwijde internetsysteem zal steeds "breder" worden, waardoor we meer mogelijkheden krijgen om nog grotere en meer diverse gegevens uit te wisselen.
Ook interessant:
Laat een reactie achter