Ik hou van Fallout. De hele serie. Ik hou op sommige plaatsen zelfs van Tactics, ook al heb ik het nauwelijks gespeeld. Houdt van de serie voor wat het is: de sfeer, het plot, het rollenspelsysteem, de personages, paaseieren, Gauss-geweer, Izbranny, GEKK, dit alles is een cult geworden en blijft dat tot op de dag van vandaag. Na de release van Fallout 3 werd de serie echter opgedeeld in games die zijn uitgebracht door Black Isle/Obsidian en Bethesda Software-producten. De tweede wordt onderdrukt door de meerderheid van de fans van de eerste, en in dit artikel zal ik proberen de oorzaak van dit conflict te achterhalen.

Fallout versus Fallout

Van de kant van Black Isle/Obsidian werden Fallout 1, Fallout 2 en Fallout New Vegas in de vergelijking meegenomen, en van de kant van Bethesda - Fallout 3 en Fallout 4. Wasteland, Van Buuren, Fallout Tactics en Fallout: Brotherhood of Steel zijn niet meegenomen in de vergelijking.

Voordat ik begin, zal ik het volgende zeggen. Ik beschouw Fallout 3 of Fallout 4 NIET als slechte games - ze zijn goed en overtreffen op sommige plaatsen de concurrenten in de serie door onbereikbare indicatoren. Het punt is dat F3/4 een slechte "Fallout" is, ze zetten de ideeën van de vorige niet voort, en waar ze doorgaan, verliezen ze in veel opzichten.

Zie ook: recensie van het spel "Petka en Vasyl Ivanovich 2. Herstart"

Fallout New Vegas is bijvoorbeeld een uitstekende "Fallout", maar een mislukte shooter en een nogal zwak spel. Waarom? Omdat Vegas gezellig, interessant is, met een uitstekende rollenspelcomponent, interessante en goed doordachte DLC, memetische wapens, maar tegelijkertijd goddeloos buggy en onnauwkeurig, en het scheve schietsysteem daarin, kan ik het tot mijn pensioen laten staan. Verdorie, het Gauss-geweer in dit deel is het slechtste in de serie, en dit is een klap in het gezicht voor een fan van het tweede deel. Super voorhamer. Met deksel En met een extraatje genomen "Uluchshennye kryticheskye".

Fallout 4 daarentegen is een zeer zwakke Fallout, maar een briljante shooter en een game van zeer hoge kwaliteit. De invloed van het rollenspelsysteem op de wereld is belachelijk, sommige speurtochten veroorzaken ongebreidelde agressie, de optimalisatie is verrassend inconsistent en het nieuwe perk-systeem, hoewel ik het leuk vind, bevindt zich op een gevaarlijk pad van vereenvoudiging en houdt het handvat vast met [ SARACISME] een briljant gemaakt dialoogwiel.

Zie ook: 

Tegelijkertijd brengt "The Four" een nieuw constructie-element met zich mee, partners in termen van interesse en emotionaliteit geven een opsteker aan sommige personages uit Mass Effect, en het schietsysteem is niet alleen goed - het is bijna onberispelijk (hoe anders, als id Software er de hand in had?). Als je de schande uit New Vegas ermee vergelijkt, is het hetzelfde als het vergelijken van het turbo-plasmageweer uit het eerste deel en het doe-het-zelfmachinepistool uit het tweede deel - totaal verschillende gewichtscategorieën.

Dat is de reden waarom Fallout 3/4 een complete mislukking kan worden genoemd, hetzij door een fanatieke fan van fans van de eerste delen, of door een trol die iets dikker is dan de norm (hoewel wat voor norm ze ook hebben), of gewoon door een jonge gamer die vergeven kan worden vanwege de onderontwikkeling van de hersenen. Ze zijn echter slecht omdat ze bepaalde ideeën zouden moeten voortzetten, maar ze doen het niet.

Ik zal het op twee manieren uitleggen: lang en kort. De lange zal eigenlijk lang en slim zijn, en als hier problemen mee zijn, scroll dan rechtstreeks naar de ondertitel "Kort en simpel...". In beide gevallen gaan we door tot de kern van Fallout, met ideeën, universumbasissen en inspiratie.

Een lange en slimme weg

Fallout 1 en Fallout 2 zijn retro-futuristische games met atompunk-elementen. Wat betekent dit? "De wereld van Fallout is hoe mensen zich in de jaren vijftig de toekomst voorstelden." Vietnam is nog niet gearriveerd, maar de Amerikaanse droom is in volle gang: computers aan lampen, sitcoms op tv en vreemde naïeve feuilletons over valse Mars-aliens. Laten we ons nu voorstellen dat transistors, de basis van de huidige technologische vooruitgang, bijna nooit ter wereld zijn ontwikkeld, en dat alle elektronica warm en buisachtig bleef. Daarom bleek de vrede van onze tijd precies te zijn wat de burgers van Amerika zich in de jaren vijftig ervan hadden voorgesteld.

En nu zullen we een nucleaire oorlog presenteren, die het gezicht van de beschaving grondig wegvaagde met een agressief atoom. Laten we ons voorstellen dat Amerika, om de overwinning te behalen, een biologisch wapen ontwikkelde dat zich over de Wastelands verspreidde. Laten we onszelf mutanten, overvallers, kannibalen, slaveneigenaren en semi-intelligente zombiegeesten voorstellen. En vrijwel ongerepte schuilplaatsen, waar de bewoners van de verschroeide aarde, onaangetast door cynisme, zorgvuldig de ideeën van de Amerikaanse droom cultiveerden, die de apocalyps overleefden.

Zie ook: 4 indiegames met het meest emotionele verhaal

Laten we nu een kleine uitweiding maken en een middelgrote burger nemen van een ongedefinieerd democratisch land. Hij heeft vier interessegebieden:

1. Zijn persoonlijke egoïstische verlangens,
2. Ego-motivatie voor dierbaren, geliefden en vrienden
3. De behoeften van zijn thuisland en de wetten van de staat
4. Egobehoeften vanuit het gezichtspunt van de hele mensheid

Als gevolg hiervan bevredigt een burger zijn eigen basisbehoeften, behaagt hij zijn familie en vrienden, vervult hij zijn burgerplicht zoveel mogelijk en probeert hij zorg te dragen voor de aard van de planeet, waardoor de volgende generatie aardbewoners een leven krijgt zonder afval. , zoals in Wall-E.

Na een kernoorlog is de mensheid praktisch dood, heeft het concept van een land elke relevantie verloren, zijn alle wegen open, zijn alle grenzen ingestort, is er anarchie ontstaan, ieder voor zich. In deze situatie verdwijnen de derde en vierde interessekring op de een of andere manier naar de achtergrond, of verdwijnen ze zelfs van de tafel in de prullenbak. Het is noodzakelijk om het voortbestaan ​​van jezelf en je dierbaren te verzekeren - dit is taak nummer 1.

Laten we nu niet vergeten dat het retro-futurisme van Fallout zijn oorsprong vindt in het retro-tijdperk. En hier ontstaat het eerste struikelblok. Black Isle/Obsidian waren zich er terdege van bewust dat het retro-denken in de retro-tijd zou moeten blijven bestaan, en zij hebben het zeer, zeer goed ontwikkeld en naar een moderne, nogal cynische samenleving gebracht, met de wijziging van lampen in plaats van transistors en atoombatterijen in plaats van gegoten polymeer. degenen.

Als gevolg hiervan verschilden mensen ten tijde van het begin van de oorlog niet veel in termen van hun denken van onze generatie, dus Fallout 1, Fallout 2 en New Vegas trekken onmiddellijk geloofwaardige karakters met een "grijze" tint aan. Alles wat de nucleaire winter niet zou overleven, heeft het niet overleefd - denk aan de eerste Fallout. We zijn niet religieus (de kathedraal telt niet mee, omdat deze na de oorlog is opgericht), we zijn geen zweem van een wereldstaat, een stabiele economie of communicatiemiddel. Tegelijkertijd ontwikkelde Fallout 2 de ideeën van het eerste deel vrij goed, voegde de Enclave, de NKR, de overblijfselen van het leger van de Schepper en vele andere kleine dingen toe.

Nu is het Bethesda. Laten we Fallout 3 als voorbeeld nemen, omdat het het meest levendig lijkt op een stomme, maar waanzinnig populaire retro-sitcom. Het denkpatroon uit de jaren zestig werd vrijwel onveranderd overgedragen, eerst naar onze tijd, en vervolgens naar de tijd na de Grote Oorlog. Naïviteit, banaliteit, domheid, motivatie, manier van spreken en de woordenschat van personages, zowel positief als negatief, laten je niet toe erin te geloven, want dit is een set uit de retrotijd, maar zeker niet de onze.

Als we in termen van denkkringen spreken, dan is ons karakter bijna een standaardideaal voor zijn land. Hij is de held van het live-gedeelte van de trailer van Fallout 3 en E3 2008 - een parodiekarakter zonder vijf minuten, tenminste rol het in formaline. En waar de hoofdpersonen uit de eerste delen zeker egoïstisch zullen handelen, zal deze kameraad optreden als een ware patriot van zijn land, dat al 200 jaar niet meer bestaat.

Bethesda ontwikkelde het denkschema en het universum niet en liet het op het niveau van een nogal formele sitcom achter. Waar Black Isle minimale afwijkingen toestond die het realisme niet schaadden (paaseieren bijvoorbeeld), ging Bethesda de strijd met elkaar aan. In Fallout 2 waren buitenaardse wezens een klein, bijna onmerkbaar onderdeel van het spel (de wezens die "aliens" worden genoemd, zijn eenvoudigweg vanamingos, die ver van Redding wonen en daarom anders worden genoemd). In Fallout 3 is een hele DLC aan hen gewijd, en ze zien er precies uit als stereotiepe aliens uit het retrotijdperk, met dezelfde blasters, dezelfde kostuums en precies dezelfde motivatie.

Tegelijkertijd probeerden de makers van TES niet eens de setting van Fallout 3 tot realisme terug te brengen. Blijkbaar had de ervaring van fantasiespellen effect en speelde de Oblivion-engine niet goed. Het gevolg is dat de Capital Wasteland er uiterst sfeervol, werkelijk vijandig, verlaten en ongemakkelijk uitziet... Heel erg zelfs in de geest van Fallout 1, maar onder geen enkele omstandigheid en in ieder geval niet 110 (!) jaar na de voltooiing van de eerste deel. Eigenlijk werd "Troika" hiervoor niet geschopt, tenzij het lui was, en als je het spel als een afzonderlijk werk bekijkt, geïnspireerd en parodiërend op een retro manier van leven, dan is het heel goed, maar als een voortzetting van de down -to-earth en cynische series, dat is het niet.

Fallout New Vegas, gemaakt op dezelfde engine als Fallout 3, maar met dezelfde thema's, feitelijk door de mensen die de eerste delen maakten, demonstreert de aanpak nog beter. De plot is gebaseerd op het werk van Van Buuren, inconsistenties met de voorgaande delen zijn tot een minimum beperkt, het script, de personages en de speurtochten zijn zeer nuchter en geloofwaardig.

Als gevolg hiervan komen we tot de conclusie dat Fallout 1/2/New Vegas is gemaakt in een nuchter retro-futurisme en met het oog op de moderne moraal, terwijl Fallout 3/4 gebaseerd is op een stereotype-parodie retro -stijl met fantasie-elementen (oh ja, ik ben de vampieren uit het Mereshta-depot niet vergeten).

Een korte weg

Fallout van Bethesda is zoiets als Warhammer 40.000 voor fantasy. Nadat het een parodie had begonnen, groeide dit universum uit tot iets heel anders en unieks. Ik beschouw Fallout 4 als precies dat: na een soortgelijk pad te hebben gevolgd met F3, veranderde het spel en stapte weg van zijn voorganger, en vertakte zich ten opzichte van New Vegas.

Zie ook: recensie van het spel "Petka en Vasily Ivanovich Save the Galaxy"

Als je dat denkt, hebben fans van de serie het recht om Bethesda uit te schelden voor wat de wereld waard is, alleen al vanwege het feit dat het Fallout-universum in een parodierichting is bewogen. Tegelijkertijd vergeten ze dat Fallout 2 ook grotendeels een parodiewerk is (volgens een ooggetuige zie ik persoonlijk geen directe parodie). Bovendien beschouw ik de concessie van Bethesda als moedig, omdat de ontwikkelaars, omdat ze geen ervaring hadden met sci-fi en meesters in de fantasie waren, een dergelijke stap durfden te zetten en zichzelf in principe rechtvaardigden. Een andere optie - de makers van TES begrepen duidelijk dat ze op geen enkele manier de cultstatus van de eerste delen konden bereiken, en besloten het niet eens te vragen, maar de andere kant op te gaan.

Als het er trouwens op lijkt dat F3 en dergelijke een belediging zijn voor de heilige perfecties van Fallout 1/2, dan zal ik alleen maar zeggen dat de oude mannen zelf besmeurd zijn met het Enclave-stigma. Het vechtsysteem, hoewel tactisch slim, maar met een grote menigte mensen verandert per correspondentie in boksen, en dit kan niet worden versneld of gemist.

Zie ook:

De geroemde balans van het rollenspelsysteem brokkelt af in de handen van een ervaren gebruiker, en Fallout 2 is daar een bevestiging van. Je kunt het spel in 18 minuten voltooien, miljonair worden op elk moeilijkheidsniveau zonder problemen of bugs, in het eerste deel negeer je eenvoudigweg de vijanden en voltooi je voortdurend de zet van jouw kant. In New Vegas is het bijna onmogelijk om door te gaan als melee-meester, of je nu een Chance-mes of een tandenstoker hebt.

De oude games uit de Fallout-serie werden niet cultus vanwege hun idealiteit, maar omdat ze iets nieuws in de wereld brachten. En Fallout 3 en Fallout 4 deden precies hetzelfde: elk onderdeel maakte op zijn tijd een gewaagde stap die in de ogen van sommigen gerechtvaardigd was en voor anderen faalde.

Ik ben er klaar voor om een ​​verloren tand af te snijden, dat sommige fans van de originele Wasteland zuur spuwen, omdat de ideale voortzetting van hun favoriete spel nu niet in pixels is, en het vechtsysteem traag is, je zult een hel in elkaar zetten van een team (en Wasteland was een gezelschapsspel, zonder soloreizen). En als dit zou gebeuren in het internettijdperk, waarin iedereen door iemand wordt getriggerd, zou Fallout misschien geen cult zijn geworden. Herinnert u zich nergens aan?

Zie ook: Hybride oorlogen recensie

Gelukkig houden we van Fallout zoals het is. En het lijkt mij dat een echte, oprechte fan van de serie van elk officieel deel zal houden, omdat elk van hen (zelfs Brotherhood of Steel) de aandacht verdient vanwege iets op zichzelf. Daarom is de titel van het artikel feitelijk een leugen. Onderdelen van Bethesda zijn niet slechter dan de vorige, ze zijn gewoon anders. Maar ten goede of ten kwade: het is niet aan mij om te beslissen.

Alle Fallout-onderdelen kunnen worden gekocht op de G2A.com-marktplaats:

• Fallout
• Fallout 2
• Fallout-tactieken
• Fallout Classic Collection
• Fallout 3 GOTY
• Fallout New Vegas Ultimate Edition
• Fallout-collectie
• Fallout 4 + seizoenspas