Ik denk dat elke min of meer gepassioneerde persoon bij het kopen van zijn eerste smartphone heeft nagedacht over hoe krachtig deze is. In cijfers dan toch. Zo had mijn voormalige LG G2 een processor met vier cores van 2,23 GHz, terwijl de laptop van destijds slechts twee cores van elk 1,5 GHz had. Daarom vandaag Root-Nation De FAQ is precies hieraan gewijd: mobiele processors en de belangrijkste vragen daarover.

Hoe verschillen mobiele processors van niet-mobiele processors?

Een gewone gebruiker zal denken dat als verschillende processors - smartphone en desktop - dezelfde frequentie hebben, hun kracht hetzelfde zal zijn. In feite zijn alleen de cijfers in de AnTuTu-benchmark en meer gespecialiseerde applicaties afhankelijk van de processor zelf, en de prestaties van het systeem zijn afhankelijk van een concept als de chipset, waarover ik later zal praten.

Desktopprocessors worden net zo vaak gebruikt op het werk als in games. Ze worden uitgebuit in Sony Vegas, in Photoshop, bij geluidsbewerking, bij het renderen van driedimensionale scènes. "Pocket" -processors worden het vaakst gebruikt bij het schrijven van tekst, bij het bekijken van streaming video, bij minimaal geladen taken, en hun kracht zorgt vooral voor vloeiende animaties en de snelheid van het verwerken van eenvoudige verzoeken.

De bovenstaande verschillen komen voort uit het feit dat smartphoneprocessors zogenaamde single-chip-systemen zijn. Dat wil zeggen dat ze onmiddellijk een videoversneller, RAM en datatransmissiesystemen bij zich hebben, waaronder Bluetooth, GPS en 4G. Op een desktop-pc bevinden al deze slots zich op het moederbord en zijn ze gerangschikt volgens een bepaald schema, dat een "chipset" wordt genoemd. En de meeste van deze componenten moeten worden aangeschaft, terwijl ze REEDS op een single-crystal-systeem zijn geïnstalleerd. De analoog die het dichtst bij desktopcomputers komt, is als het ware een micro-pc Lenovo IdeaCentre-stick 300. Voeg gewoon toe water monitor!

De reden hiervoor is zo'n complex stukje terminologie als architectuur. Dit is een reeks opdrachten die op een bepaalde manier door een of andere processor kunnen worden verwerkt. Dat wil zeggen, we hebben, laten we zeggen, Russisch gesproken, wat geen probleem is om te leren, en waarmee je jezelf kunt uiten in het dagelijks leven. En er is een wetenschappelijke taal, rijk aan termen, maar veel flexibeler en technischer - het is moeilijk om te leren, maar je zult bijna elke taak kunnen uitvoeren die voor je ligt.

Architectuur x86, waarop 32-bits processors voor pc's werken, werkt met een set CISC-instructies, oftewel Complex Instruction Set Computer. Dit is technische taal. De ARM-architectuur koos het tweede pad en maakt gebruik van een vereenvoudigde set RISC-instructies, of Reduced Instruction Set Computer. Dit is een vereenvoudigde, informele taal. Uit dit verschil vloeien energie-efficiëntie, vaste taken en de behoefte aan éénkristalsystemen voort. Overigens worden RISC-variaties ook gebruikt in x64.

Vervolgens moet je zoiets als smoren onthouden. Dit is, als iemand het niet weet, het proces waarbij de processor wordt vertraagd vanwege de sterke verwarming. Het werkt alleen op een lagere frequentie, zodat het niet doorbrandt. Moderne desktopprocessors zijn minder gevoelig voor dit probleem, omdat ze koelers hebben en het volume van de systeemblokken ervoor zorgt dat de lucht vrij naar binnen kan circuleren, ook door de ventilatiegaten.

Mobiele processors zitten ingeklemd tussen bijvoorbeeld de batterij en het beeldscherm, en bij verhitting is de throttling merkbaarder dan ooit. Tegelijkertijd zijn er ook onaangename sensaties: als de smartphone van metaal is, kan deze opwarmen tot gevaarlijke temperaturen, en het zal erg onaangenaam zijn om hem in de hand te houden.

Wat is het verschil tussen ARM v6, ARM v7 en ARM v8?

Vaak worden in Google Play in de handtekeningen van games en applicaties zinsneden geschreven als "de functionaliteit wordt gecontroleerd op ARM v6" of "het product is alleen compatibel met ARM v7". Wat is dit allemaal ARM v%tsiferka%? Het antwoord is simpel: dit is een architectuur zoals x86 en x64.

Allereerst merk ik op dat ARM v6-processors 32-bits zijn, en veel van hun beperkingen volgen hieruit. Ze ondersteunen geen grote hoeveelheid RAM, ondersteunen niet meer dan één fysieke kern, ondersteunen geen Adobe Flash-technologie (out of the box werd softwareondersteuning vrijwel onmiddellijk toegevoegd). ARM v7 ondersteunt al het bovenstaande, maar is nog steeds een 32-bits systeem.

De eerste 64-bits microarchitecturen werden in 2010 door ARM geïntroduceerd - het was ARM v8, die werd ondersteund door de meest geavanceerde (op dat moment) processormodellen, te beginnen met Cortex-A53 en Cortex-A57, evenals A7 single-chip systemen, die werden gebruikt in de iPhone 5S en andere producten Apple 2013 jaar.

Samenvattend hebben we een ideale implementatie van de uitdrukking "meer is beter". ARM v6 is slechter dan ARM v7, ARM v7 is slechter dan ARM v8. Desondanks wordt de "zes" vanwege de lage prijs nog steeds op budgetapparaten geplaatst, minimaal gericht op games, en niet zo vraatzuchtig op de batterij - en hoe geoptimaliseerd de nieuwe modellen ook zijn, met de toename van frequenties, de De behoefte aan macht neemt ook toe.

Wat is de hiërarchie van smartphoneprocessors?

Ik heb lang geleden aandacht besteed aan deze vraag, toen er geschillen begonnen: welke smartphone is krachtiger, de LG G2 of Samsung Galaxy Notitie 3? Deze laatste had een acht-coreprocessor, vier processors meer dan die van LG, maar hij overtrof de concurrent niet veel - alleen dankzij 3 GB RAM. En ik vond het leuk dat de Note 3-processors niet samenwerkten. Dit bracht mij tot een analogie over een auto met twee motoren die niet weten hoe ze elkaar moeten helpen.

De tweede keer dat deze vraag onlangs ter sprake kwam, toen ik besloot de Qualcomm Snapdragon 650- en 625-chipsets te vergelijken. Toen ik erachter kwam dat de eerste zes cores heeft op 1,8 GHz, en de tweede acht cores op 2 GHz. dacht natuurlijk dat de tweede beter is. Vergelijkingssites gaven mij hetzelfde beeld. Mijn collega’s corrigeerden mij echter en beargumenteerden dit met het volgende.

De Qualcomm Snapdragon 650 heeft zes kernen - ja, maar twee daarvan zijn Cortex-A72, vlaggenschip-smartphonekernen in minder dan vijf minuten. De Snapdragon 625 heeft acht kernen, allemaal Cortex-A53. En gezien de eigenaardigheid van multitasking, is het de oudste processor die verantwoordelijk is voor het vermogen. De A53-variant is alleen qua frequentie beter dan de A72, wat helemaal geen belangrijk kenmerk is:

In de rest, beginnend met de grootte van de L2-cache, die twee keer zo groot is, en eindigend met Dhrystone-prestaties, die ruim twee keer zo groot zijn, is de A72 superieur aan de A53. Het belangrijkste verschil is de rol van kernels in de big.LITTLE-bundel. Dit is precies wat ervoor zorgt dat een auto met twee motoren een winstgevende aankoop is: een zwakke en energiebesparende kern werkt voor zwakke taken, en een krachtige en hulpbronnenintensieve kern is verbonden met sterke. A53 kan zowel de rol van LITTLE-core als de rol van big-core vervullen, en A72 - alleen groot. Dit laat naar mijn mening het duidelijkst de hiërarchie van de kernels onderling zien.

Daarnaast zijn er nog andere parameters van het eenkristalsysteem. GPU bijvoorbeeld. De 650 heeft Adreno 510, de 625 heeft 506. De 650-processor zal zich dus beter laten zien bij het werken met games, video en andere grafische afbeeldingen. Ik vermeld alleen dat de maximale resolutie van de camera, ondersteuning voor 4G, verschillende Bluetooth- en Wi-Fi-standaarden afhankelijk zijn van de processor in de smartphone, NFC en GPS. Waarom het alleen vermelden? Omdat de gemiddelde gebruiker het niet nodig heeft.

We kiezen een smartphone juist vanwege de individuele elementen, omdat deze, in tegenstelling tot een pc, niet kunnen worden vervangen. We kunnen geen smartphonemodule toevoegen NFC, als het natuurlijk niet Project Ara is (die blijkbaar niet meer van de grond zal komen), en met een personal computer kan dit eenvoudig worden gedaan. En we kiezen een smartphone, kijkend naar bijvoorbeeld 4G-ondersteuning, of de hoeveelheid RAM, of de kwaliteit van het scherm - of het nu AMOLED is of de meest voorkomende TFT. Dienovereenkomstig kiezen we de chipset niet rechtstreeks, maar via individuele componenten erop.

Hoe belangrijk is het aantal kernen in de processor?

Hier is de situatie eigenlijk heel lastig. Het is gemakkelijk om te zeggen dat meer kernen gelijk staan ​​aan meer warmte, en hoe krachtiger de kern, hoe meer deze de batterij opslokt. Maar nee: hoe beter het technische proces, hoe hoger het vermogen en hoe LAGER de warmteafgifte. En in verband met big.LITTLE gedraagt ​​het batterijverbruik zich niet zo voorspelbaar. En belang is een heel persoonlijk concept.

Uiteraard is een single core processor niet geschikt voor het bekijken van 4K video. Voor games op de Unreal Engine 4-engine met tessellation, smoothing en ambient occlusie is niet elke computerprocessor geschikt, wat zegt dat over mobiel. Als de remmen in het menu vervelend zijn of het schakelen tussen programma's te lang duurt, zijn er inderdaad krachtigere processors nodig.

Tegelijkertijd kan een deel van de problemen uitsluitend worden opgelost door het aantal kernen te vergroten, en het andere deel door de kwaliteit ervan te verbeteren. Als er veel niet erg vraatzuchtige taken tegelijk zijn, dan lossen de kernen ze op, als er een paar zijn, maar enorm zware, dan de frequenties, cache, algemene prestaties enzovoort. De kwestie van stroomvoorziening en, belangrijker nog, verwarming is ook niet eenvoudig, omdat nieuwe modellen in dit opzicht meestal meer geoptimaliseerd zijn. Ik kan maar één ding met vertrouwen zeggen: meer kernen betekent niet beter.

Heeft het zin om mobiele processors te overklokken?

Ik denk dat ieder van ons minstens één keer heeft gehoord over het overklokken van de processor, videokaart en zelfs RAM! En in verband met de populariteit van dit proces rijst een dergelijke vraag: is het zelfs de moeite waard om het op een smartphone te doen?

Ja, het is logisch. Maar ongeveer alles in orde. Ten eerste zal overklokken zonder root-toegang niet werken, omdat de frequenties in de standaardfirmware stevig vastliggen. Vervolgens moet je het eenvoudige hulpprogramma AnTuTu CPU Master installeren, dat slechts een paar schuifregelaars bevat. We hebben ze op het gewenste percentage ingesteld, het wordt aanbevolen om ze met niet meer dan 20% te verhogen, hoewel specialisten met 4PDA erin slaagden te accelereren tot 60% zonder het apparaat te beschadigen. We starten de smartphone opnieuw op - en voilà, vóór de volgende frequentiewijziging hebben we een officieel overgeklokte smartphone!

Nu we hebben uitgezocht HOE we een smartphone kunnen overklokken, gaan we kijken WAAROM. Logisch, nietwaar? Ja, met een frequentieverhoging van 20% zullen we de prestaties verbeteren, maar dit zal noch in games, noch in het menu merkbaar zijn. Als je spel langzamer gaat, kan overklokken de situatie niet redden - het is óf te slecht geoptimaliseerd, óf je hebt niet genoeg GPU of RAM, en de processor zal je hoogstwaarschijnlijk niet van vertragingen behoeden.

Dus de stijging zal geen resultaten opleveren, maar alleen de consumptie van wat? Dat klopt, voeding. Dit is waar mijn verdraaide logica verborgen is. Je kunt de frequenties verhogen, en je kunt ze verlagen! Ja, dit zal leiden tot prestatievermindering, maar in kritieke situaties bestaat de kans dat het apparaat veel langer zal werken.

Nogmaals, er is geen garantie dat dergelijke manipulaties tot merkbare veranderingen zullen leiden, omdat smartphones meestal zijn geoptimaliseerd voor het werken met frequenties. Niettemin is er een kans, en die is beslist tastbaarder dan de kans om productiviteit te behalen OnePlus 3 van een budget-smartphone.